ISBN 978-5-0059-6375-8 (т. 4)

      ISBN 978-5-0059-5697-2

      Created with Ridero smart publishing system

      Z Afryki do Arabii

      Naukowcy zidentyfikowali pięć epizodów migracji starożytnych ludzi z Afryki do Arabii

      Według wyników międzynarodowych badań opublikowanych w czasopiśmie Nature, pierwsi ludzie przybyli do Arabii z Afryki 400 000 lat temu. Potem nastąpiły co najmniej cztery kolejne fale migracji, z których każda zbiegła się w czasie z krótkim okresem malejącej suszy w regionie, kiedy Półwysep Arabski pokrył się zielenią i licznymi jeziorami.

      Wykopaliska archeologiczne na terenie Arabii Saudyjskiej prowadzone są od dawna, ale dotychczas ograniczały się do obszarów przybrzeżnych i małych oaz, a rozległe wnętrze pozostawało niezbadane.

      Niedawno archeolodzy z Instytutu Historii Ludzkości im. Maxa Plancka w Jenie (Niemcy) wraz z kolegami z innych krajów i przy wsparciu Ministerstwa Kultury Arabii Saudyjskiej prowadzili prace na stanowisku Hall Amaishan 4 oraz w Jubba na pustyni Nefud na północnym Półwyspie Arabskim i odkryli tysiące kamiennych narzędzi i kości zwierzęcych, świadczących o wielokrotnej obecności starożytnych ludzi na tym obszarze.

      Geograficznie znaleziska ograniczają się do strefy przybrzeżnej dużego jeziora, które kiedyś znajdowało się między dwiema dużymi wydmami. Naukowcy zidentyfikowali sześć okresów pełnych jezior, z których pięć pokrywa się w czasie ze znaleziskami artefaktów.

      Wyniki analiz geochronologicznych narzędzi kamiennych wykazały, że ludzie żyli tu około 400, 300, 200, 100 i 55 tysięcy lat temu. Wiek znalezisk autorzy określili za pomocą datowania luminescencyjnego, które rejestruje czas, w którym maleńkie ziarenka piasku na powierzchni artefaktów były wystawione na działanie promieni słonecznych.

      Autorzy zauważają, że każda z pięciu faz pobytu człowieka nad brzegiem jeziora na pustyni Nefud charakteryzuje się własnym typem kultury materialnej – od aszelskiej kultury “ręcznego topora” z dolnego paleolitu do środkowego paleolitu technologie płatków kamiennych – które mogą być wykorzystane do prześledzenia zmian w kulturze ludzkiej na przestrzeni czasu.

      W niektórych przypadkach różnice w kulturze materialnej są tak duże, że zdaniem badaczy wskazuje to na jednoczesną obecność na tym terenie różnych grup, a być może gatunków homininów, które przybyły do Arabii zarówno z Afryki, jak i Eurazji. Potwierdzają to skamieniałości zwierząt. Większość z nich jest pochodzenia afrykańskiego, ale są tacy, którzy przybyli z północy.

      “Odkrycie skamielin dużych ssaków pośród tej hiper-pustynnej pustyni jest wyjątkowym wydarzeniem” – powiedział współautor badania Julien Louys, profesor nadzwyczajny w Australijskim Centrum Badań nad Ewolucją Człowieka, w komunikacie prasowym australijskiego Griffith “Najbardziej niezwykłe było odkrycie kilku fragmentów kości hipopotama” Obecnie są one ograniczone do wilgotnych regionów Afryki, a ich obecność na pustyni Nefud przez ostatnie 400 000 lat jest mocnym dowodem na to, że Półwysep Arabski był w przeszłości znacznie bardziej wilgotny niż jest dzisiaj”.

      Zdaniem autorów, na ogólnym tle suchego klimatu na półwyspie okresowo występowały fazy wzmożonych opadów, które doprowadziły do powstania tysięcy jezior, rzek i bagien. W tym czasie w regionie powstały sprzyjające warunki do migracji ludzi i zwierząt.

      https://ria.ru/20210901/araviya-1748188107.html

      Z książki “Migracje ludów. Genesis jako źródło historyczne. Nauka Starego Testamentu”

      https://ridero.ru/books/migracii_narodov

      “Ludzkość pierwotna, osiedlając się z zachodu (Afryka) na wschód (Półwysep Arabski) i eksplorując nowe lądy w głębi Azji, podzieliła się w starożytnej epoce kamiennej na dwie grupy ludności: czarną i białą. Spowodowane to było spadkiem w ilości melaniny, brązowych i czarnych barwników. Przepływy migracyjne były różne, w zależności od warunków klimatycznych i geograficznych danego obszaru. Na przykład zachodnia część współczesnej Rosji mogła służyć jako szlak migracji Afrykanów kierujących się na północ, gdzie 100 – 70 tysięcy lat temu panował zupełnie inny klimat – ciepły i sprzyjający zamieszkaniu, region współczesnego Oceanu Arktycznego. W ciągu minionego czasu archeolodzy odkryli pozostałości ponad stu osad z antycznej epoki kamienia, znajdujące się w osadach Europy i Azji Północnej, na przykład obszar Kostenki we współczesnym regionie Woroneża w Rosji. Oczywiście osady późnego paleolitu w przedziale 30—12 tysięcy lat pne Znajdowały się w dolinie inne duże i małe rzeki, takie jak Dniepr i jego dopływy Desna, Seim, Ros. Obecnie pozostałości tych osad leżą w miąższości pierwszego i drugiego tarasu nad równiną zalewową na wysokości od 5—10 do 30 lub nawet więcej metrów nad poziomem rzeki. Ale w późnym paleolicie poziom wody był znacznie wyższy, a domy stały na samym brzegu.

      Biblia (Rodzaju)

      Tekst Księgi Rodzaju sięga 3 źródeł Pięcioksięgu: Jahwisty, Elohisty i Kodeksu Kapłańskiego. Najstarsze jego fragmenty pochodzą z IX – VIII wieku. pne mi. W V – IV wieku pne. przetwarzanie przez żydowskich teologów nadało Torze jej obecną formę.

      Pierwsza Księga Mojżesza

      Rozdział 1:1 Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. (Człowiek starożytny od chwili swoich narodzin nieustannie widział niebo i ziemię. W miarę rozwoju myślenia abstrakcyjnego zaczęły pojawiać się pytania (można to porównać do dziecka-dlaczego-dlaczego): skąd wziął się otaczający świat i, przede wszystkim niebo i ziemia, które zawsze otaczają człowieka, nie znały odpowiedzi i dlatego wszystko wyjaśniły działaniem sił wyższych – przez Boga, który uosabiał budzące grozę zjawiska przyrody, a także zwierzęta, rośliny, ludzi (człowiek to także zwierzę należące do jednego z gatunków naczelnych), które posiadają różne umiejętności, zdolności, wiedzę, zdolności, technologie. Według współczesnych danych naukowych ludzkość pojawiła się w wyniku mutacji genetycznych w dolinie wschodnioafrykańskiej, która powstało w wyniku przesunięć geologicznych na granicy płyt tektonicznych Afryki i Arabii. Często występują tu erupcje wulkanów i magma. Zjawiska te utrwaliły się w pamięci powstających ludzi, którzy następnie (po wynalezieniu pisma) znaleźli odzwierciedlenie w źródłach pisanych, w tym w Biblii. Niespecyficzny system aktywacji mózgu znacznie wzrasta wraz ze stresem psycho-emocjonalnym, czyli stanem odmiennym. Następuje gwałtowny skok w rozwoju ludzkiego mózgu (mózg ludzki wzrasta). Człowiek nie potrafił wyjaśnić zjawisk naturalnych, dlatego wszystkie zjawiska są związane z pojęciem “Boga”. Od tego miejsca Biblia rozpoczyna swoją narrację: “Na początku…” oznacza świadomość otaczającego świata przez rodzącą się ludzkość.)

      Rozdział 2:8 A Pan Bóg zasadził raj w Edenie na wschodzie i umieścił tam człowieka, którego stworzył. (Według biblijnej legendy Eden to miejsce pobytu dwóch pierwszych ludzi – Adama i Ewy – przed ich “upadkiem”. Słowo to pochodzi z języka hebrajskiego i oznacza: ogród, raj, miejsce piękne, przyjemne. W języku sumeryjskim (niepodobne do żadnego ze znanych języków), słowo “idziemy” – “eden” oznacza “dolinę”, zgodnie z zasadą homonimizacji, przypadkowo zbieżne słowo w dźwięku odegrało rolę: wydawało się, że “idziemy” to termin mistyczny pozbawiony określonego znaczenia geograficznego, a nie dolina Mezopotamii w dzisiejszym Iraku (znajduje się tu “drzewo Adama”), gdzie znajduje się jezioro Tartar, a także jaskinie Tar, które brzmią bardzo podobny do starożytnego greckiego tartarus – otchłań w trzewiach ziemi, gdzie według legendy Zeus rzucił tytanów, królestwo umarłych (wpadnij w kamień nazębny).W miarę wzrostu liczby ludności w Sumerze, położonym niejako, “na wschodzie” Afryki i Bliskiego Wschodu wzrosło też niezadowolenie w społeczeństwie sumeryjskim, gdyż zmniejszyła się liczba owoców, roślin i zwierząt, dodatkowo około 2500 pne Sumer został przejęty przez państwo Królestwo Akadu i Sumerowie stali się populacją zależną, pozostały tylko odległe wspomnienia “złotego wieku”, kiedy Sumerowie żyli szczęśliwie i dobrze “w Edenie” – “na równinie”. Tradycje dotyczące Ogrodu Eden były przekazywane z pokolenia na pokolenie i dotarły do starożytnych Żydów, gdzie zostały następnie spisane w Pięcioksięgu Mojżesza. Według współczesnych