ISBN 978-5-0059-6855-5 (т. 6)

      ISBN 978-5-0059-5237-0

      Created with Ridero smart publishing system

      Vestiging van Siberië

      Siberië maakt deel uit van het Aziatische grondgebied van Rusland, van de Oeral in het westen tot de bergketens van de Pacific Divide in het oosten en van de oevers van de Noordelijke IJszee in het noorden tot de hooggelegen steppen van Kazachstan en de grens met Mongolië in de zuiden. Het reliëf van Siberië is zeer divers. Binnen zijn grenzen zijn 4 grote geomorfologische regio’s duidelijk te onderscheiden: het West-Siberische Laagland, het Centraal-Siberische Plateau, de bergen van Zuid-Siberië en het stelsel van bergen in het noordoosten (Verkhoyansk-Kolyma Territory).

      De eerste sporen van menselijke aanwezigheid in Siberië dateren uit het stenen tijdperk. De vindplaatsen van de primitieve mens uit het Boven-Paleolithicum werden ontdekt op de rivieren: Ob, Angara, Yenisei, nabij Irkoetsk, in Transbaikalia. Archeologisch onderzoek op de Angara en Yenisei toonde aan dat aan het einde van de Solutrean en aan het begin van de Madeleine-tijd een persoon doordrong in deze afgelegen oostelijke regio’s, die een cultuur had die heel dicht bij de Boven-Paleolithische cultuur van de Russische Laagvlakte stond. Het vroegste van de monumenten van deze soort is een nederzetting gevonden in de stad Irkoetsk, waar naast de botten van een neushoorn, een rendier en andere dieren uit het Kwartair, versierde voorwerpen gemaakt van mammoetslagtanden, evenals botten en stenen werktuigen, inclusief puntige, die lijken op, te oordelen naar de beschrijving, de Solutrean-toppen van Europa. Iets later, Solutrean-Madlenian, omvat de tijd vondsten in Buret, aan de Angara-rivier, en in het dorp Malta aan de Belaya-rivier – een zijrivier van de Angara, waar de overblijfselen van typische Boven-Paleolithische nederzettingen werden ontdekt, waarin jagers van mammoeten, neushoorns, rendieren, wilde paarden en stieren. Een van de paleolithische woningen gevonden in Buret had een rechthoekig plan met licht afgeronde hoeken. Langs de randen van de woning, direct boven de verdieping van de vloer, werden de dijbenen van een mammoet verticaal uitgegraven. Voor meer stabiliteit werden ze in de putten geklemd met andere botten en kalkstenen tegels. Deze botten dienden als pilaren of steunen voor het dak van de woning. Een smalle doorgang leidde uit de woning, ook langs de randen voorzien van symmetrisch geplaatste mammoetdijbenen. Binnenin werd een haard geplaatst, bewaard in de vorm van een continue opeenhoping van asmassa. Het dak van de woning was gemaakt van rendiergeweien. Op de naburige Maltese locatie aan de rivier de Belaya bestonden woningen met een vergelijkbaar ontwerp.

      Te oordelen naar de overgebleven overblijfselen, liggen de woningen van Bureti en Malta opvallend dicht bij de half-ondergrondse winterwoningen van de Arctische stammen uit de 17e-18e eeuw. Dat waren bijvoorbeeld de Valkars, of letterlijk «huizen uit de kaken van een walvis», onder de gevestigde Chukchi. Het frame van de walkars was, zoals hun naam al aangeeft, de kaken van een walvis en de wanden waren gemaakt van de wervels en andere grote botten van dit dier. Beschreven door Russische reizigers aan het einde van de 18e eeuw. de walkars van de Chukchi vallen samen met de paleolithische woningen van Buret, niet alleen qua constructiemethoden, maar ook qua grootte, vorm en karakteristieke details zoals de aanwezigheid van pilaren die in kuilen zijn ingeklemd voor stabiliteit met stenen.

      In de woningen van Bureti en Malta bevonden zich tal van stenen werktuigen die door hun inwoners waren achtergelaten of verloren, dicht bij die van de vroege Madeleine van Oost- en West-Europa, evenals rijke sets sieraden en kunstproducten, waaronder sculpturale afbeeldingen van vrouwen en vliegende vogels.

      Op de rotsen in de vallei van de rivier de Lena, nabij het dorp Shishkino, onder de bescherming van stenen kroonlijsten, afbeeldingen van uitgestorven dieren uit het Kwartair, wilde paarden en een primitieve stier, waarvan de botten worden gevonden in de lagen van Paleolithische sites, overleefd in rode verf.

      Maar al in deze nederzettingen, die qua kenmerken buitengewoon dicht bij de Europese liggen, worden ook dergelijke kenmerken van cultuur aangetroffen die niet kenmerkend zijn voor het Boven-Paleolithicum van Europa.

      Zorgvuldige en uitgebreide opgravingen van een aantal nederzettingen (Afontova Gora in Krasnoyarsk, Kaiskaya Gora in Irkoetsk, Shishkina Makarova aan de Lena, Oshurkovo en Nyanga aan de Selenga, Joints in Altai) toonden aan dat overal in deze uitgestrekte uitgestrektheid van Oost-Siberië in de Boven-Siberië Paleolithicum, zowel de vormen als de techniek van het maken van steenproducten veranderden drastisch. De belangrijkste massa stenen werktuigen wordt hier vertegenwoordigd door dingen van een volkomen ongebruikelijk type in vergelijking met Europese. Dit zijn voornamelijk grote halvemaanvormige schrapers met een convex boogvormig mes, evenals enorme hakgereedschappen gemaakt van hele langwerpige kiezelstenen, waarvan het ene uiteinde door een dwarse spall wordt omgezet in een steil, bijna verticaal mes, meestal slechts lichtjes afgezet met stoffering. Zeer typerend voor dit soort nederzettingen zijn eigenaardige producten zoals skobels, gemaakt van hele kiezels, waarin aan een uiteinde brede, van twee kanten gerichte spaanders een breed wigvormig blad vormden.

      Nog onverwachter is de omstandigheid dat in het Boven-Paleolithicum van Siberië dergelijke technische methoden en gereedschappen worden gevonden die alleen in de Mousteria-tijd in Europa en Centraal-Azië bekend waren. Dat zijn bijvoorbeeld de kernen van het archaïsche schijfvormige type; van de brede en massieve platen met een driehoekige vorm die ervan waren verwijderd, werden punten met hetzelfde archaïsche uiterlijk gemaakt, vergelijkbaar met de Mousteriaanse punten. Vaak lijken dergelijke punten zo op de Mousteriaanse punten dat ze alleen door het materiaal kunnen worden onderscheiden. Even kenmerkend voor het Siberische Boven-Paleolithicum in hun archaïsche uiterlijk zijn de zijschrapers, waarvan de vorm en het karakter van de afwerking opnieuw de vormen herhalen die specifiek zijn voor de Mousteriaanse monumenten van het Westen.

      In de Siberische nederzettingen was de Boven-Paleolithische techniek van het scheiden van lange mesachtige platen met regelmatige evenwijdige randen aan de achterkant echter algemeen bekend. Hier vindt u steenproducten van zeer perfecte en laat in vergelijking met Europese vormen: conische en prismatische kernen van regelmatige snede, smalle en lange mesachtige platen, dunne punten. Er zijn bovendien eenvoudige en grove snijtanden in vergelijking met Europese. Er zijn miniatuur zijschrapers, vaak schijfvormig, vergelijkbaar met de latere (Azilian) zijschrapers van West-Europa. In de lagen van de Boven-Paleolithische nederzettingen van Siberië worden, samen met gereedschappen van het Mousteriaanse type, ook beenderen gevonden die typerend zijn voor het Boven-Paleolithicum, waaronder de zogenaamde «toverstokken van de leiders», evenals gekartelde harpoenen van plat Aziliaans vormen en botpunten die dienden als punten van speren of pijlen.

      Boven-paleolithische artefacten uit Siberië: 1 – kern van prismatisch type; 2 – schraper gemaakt van platte kiezelstenen; 3 – een punt van een laurierbladvorm; 4 – harpoen van been; 5 – tip invoegen; 6 – puntig. 1, 2 en 6, uit Transbaikalia; 3, 4 en 5 – van de Verkholenskaya-berg, nabij Irkoetsk. World History, deel I, hoofdredacteur E. M. Zhukov, M., State Publishing House of Political Literature, 1956, p. 79

      Het materiaal waaruit stenen werktuigen werden gemaakt, is aan het veranderen. Voorheen werd vooral lokale grijze en zwarte vuursteen gebruikt, die in kalksteen voorkomt. Nu zijn de belangrijkste grondstoffen voor de ambachtslieden uit het stenen tijdperk rotsblokken van kwartsiet, kiezelstenen, zwarte en groene jaspisachtige leisteen, verzameld aan de oevers van de Angara, Selenga, Lena, Yenisei en andere Siberische rivieren.

      Veranderingen in cultuur bestrijken niet alleen het gebied van technologie voor de vervaardiging van stenen en benen werktuigen; voorheen rijke kunst verdwijnt bijna geheel; de aard van de nederzettingen verandert; in plaats van uitgestrekte permanente woningen, verspreiden schijnbaar lichte draagbare plaagtenten zich.

      De laatste ontdekkingen hebben aangetoond dat er tegelijkertijd een cultuur bestond die vergelijkbaar is met het Boven-Paleolithicum van Siberië in de uitlopers van de Oeral (aan de Chusovaya-rivier), in Altai en in Noord-Kazachstan, evenals langs de bovenloop van de Irtysh Rivier. Ten zuiden en oosten van Baikal zijn locaties van de Boven-Paleolithische cultuur, identiek aan die van de Angara-Yenisei, te vinden in het stroomgebied van de rivieren

---

Скачать книгу