Ақшалап басын қар көміп,

      Аспанның төсін арда еміп,

      Анасындай алтын күн,

      Сел жіберіп бір жауып,

      Жел жіберіп бір желпіп,

      Ауық-ауық құшақтап,

      Әлсін-әлсін нұр сеуіп,

      Есейген асқар Гималай…

      Сол күннен нұр ала алмай,

      Басы мұнар, бауры тар…

      Гималай асқар неге олай?

      Буырқанып, бұрсанып,

      Бұлттанып, құрсанып,

      Бірде жылы, нұрланып,

      Бірде ашулы, томасарып,

      Бірде торғын жұмсарып,

      Көк үйрілген анадай…

      Сол анадан сүт алмай,

      Көзі соқыр, көңілі тас,

      Гималай асқар неге олай?

      Ырғалып, тулап, тербеліп,

      Тербетсе асқар күңіреніп,

      Жазықта аттай жарысып,

      Иықта жіптей күрмеліп,

      Тауды бұзып, тасты айдап,

      Сылдыр-сылдыр сөз сөйлеп,

      Өзендер салған неге айқай?

      Сол судан сыр ала алмай

      Қабағы құз, мұрны мұз,

      Гималай асқар неге олай?

      Жемісі жерде мәуелеп