Za górami, za morzami, w dalekiej krainie czarów, przy kolebce małej księżniczki zebrały się dobre wróżki ze swą królową na czele.

      I gdy otoczywszy księżniczkę patrzyły na uśpioną twarzyczkę dzieciny, królowa ich rzekła:

      – Niechaj każda z was obdarzy ją jakim cennym darem, wedle swej możności i chęci!

      Na to pierwsza wróżka, pochylając się nad uśpioną, wypowiedziała następujące słowa:

      – Ja daję ci czar piękności i mocą moją sprawię, że kto ujrzy twarz twoją, pomyśli, iż ujrzał cudny kwiat wiosenny.