W ten sposób otrzymałem swoją pierwszą wielką lekcję w dociekaniu tych niejasnych obszarów wiedzy – aby nigdy nie akceptować niedowierzania wielkich ludzi lub ich oskarżeń o oszustwo czy głupotę, niezależnie od ich wagi, gdy przeciwstawiona jest im powtarzająca się obserwacja faktów przez innych ludzi, bezsprzecznie zdrowych na umyśle i uczciwych. Cała historia nauki pokazuje nam, że zawsze tam, gdzie wykształceni ludzi nauki w każdym wieku z góry podważają fakty obserwowane przez innych badaczy z powodu ich absurdalności lub niemożliwości, podważający zawsze są w błędzie.

      Alfred Wallace (1823–1913), Notes on the Growth of Opinion as to Obscure Psychical Phenomena During the Last Fifty Years (1893)

      Nie mamy wcale obowiązku podzielać podyktowanego uprzedzeniem przekonania, że istota tego, co oznacza bycie człowiekiem, przejawia się najwyraźniej w tych cechach ludzkiej kultury, które są uniwersalne, a nie w tych, które stanowią cechy dystynktywne takiego czy innego, konkretnego ludu. (…) Może to właśnie w kulturowych osobliwościach ludzi – w ich dziwactwach – trzeba się doszukiwać najcenniejszych, najbardziej pouczających odkryć na temat tego, co to znaczy należeć do rodzaju ludzkiego.

      Clifford Geertz (1926–2006)

      przeł. M.M. Piechaczek (Interpretacja kultur. Wybrane eseje, WUJ, Kraków 2005, s. 61–62)