XX əsrin əvvəllərində Viyana estetik, erotik və intellektual bir dünya kimi anılır: Freyd və psixoanalizin doğuluş yeri, vals və Sniçlerin romanları kimi. Çandak Senqopta iddia edir ki, bu mədəni titrəyişin konteksti təsəvvür etdiyinizdən də tutqun və qəlizdir. Bu qalmaqallı və maarifləndirici mühiti filosof Otto Vayninger (1880-1903) mübahisəli “Cins və xarakter” kitabında araşdırır. Bu kitabın nəşrindən qısa müddət sonra Vayninger intihar edir. Qadın və yəhudilərin individuallıqdan məhrum cinsi təlabat məhsulu olduğunu iddia edən kitab bestsellerə çevrilir.
Lüdviq Vitgenşteyn və Karl Kraus kimi intellektuallar tərəfindən dahi kimi qiymətləndirilən Vayninger mühakimələrinə görə deyil, dövrünün mərkəzi mövzuları – şəxsiyyətin təbiəti və anlamı səbəbiylə təqdir edilir. Senqopta, Vayningerin elmi dil və məlumatları öz baxışlarının xeyrinə istifadə etməsinə xüsusi diqqət çəkir.
