Ο Μαύρος! Γνωρίζω την σάλπιγγά του.

           Αλήθεια!

           Να τον προϋπαντήσωμεν, να τον δεχθώμεν!

           Ιδού! έρχεται.

           Ωραία ηρωίνα μου!

           Αγαπητέ Οθέλλε!

           Μεγάλος είν' ο θαυμασμός, μεγάλη κ' η χαρά μου

           εδώ να σ' εύρω προ εμού φθασμένην, ω ψυχή μου!

           Αν κάθ' ανεμοστρόβιλος τέτοιαν γαλήνην φέρνη,

           μην παύης τότε να φυσάς αέρα, έως ότου

           απ' τον βαθύν τον ύπνον του τον Χάρον να 'ξυπνήσης

           κι' ας κουρασθή το σκάφος μου ν' αναιβοκαταιβαίνη

           εις του πελάγους τα βουνά, κι' από την κορυφήν των,

           ωσάν τον Όλυμπον 'ψηλά, να πέφτη – 'σαν να πέφτη

           'ς τον Άδην απ' τον Ουρανόν! Αν ήτο ν' αποθάνω,

           απέθνησκα μετά χαράς αυτήν την ώραν! Τόσον

           είν' η ψυχή μου ήσυχη κι' αναπαυμένη τώρα,

           ώστε φοβούμαι μη ποτέ η άγνωστή μου Μοίρα

           τόσην χαράν και ηδονήν δεν μου ξαναχαρίση!

           Να δώση πάντα ο Θεός ν' αυξάνουν με τα χρόνια

           κ' οι έρωτές μας κ' η χαρά!

           Αμήν, αγαπητή μου!

           Δεν έχω λόγια να ειπώ την ευχαρίστησίν μου!

           Είν' η χαρά τόσον πολλή, που πνίγει τον λαιμόν μου.

           Κι' αυτό, κι' αυτό…

      Ω! πάντοτε αυτήν την αρμονίαν να κάμνουν αι καρδίαι μας!

      Καλά τα 'πάτε τώρα· όμως αυτήν την μουσικήν εγώ θα την χαλάσω, ή να μην ήμαι άνθρωπος!

           Πηγαίνωμεν 'ς το Κάστρον.

           'Τελείωσεν ο πόλεμος· επνίγησαν οι Τούρκοι. —

           Τι γίνονται οι φίλοι μου οι παλαιοί της Κύπρου; —

           Εσύ θα γείνης του νησιού η χαδευμένη τώρα.

           Έχω πολλούς, που μ' αγαπούν εδώ, γλυκό μου μέλι.

           Απ' την χαράν μωρολογώ και λέγω αλλ' αντ' άλλων.

           Παρακαλώ σε, Ιάγο μου, καταίβα 'ς τον λιμένα,

           ξεφόρτωσε τα πράγματα, και φέρε μου 'ς το Κάστρον

           τον πλοίαρχον· πάσα τιμή και έπαινος του πρέπει·

           είν' άξιος θαλασσινός. – Ω Δυσδαιμόνα, έλα·

           και πάλιν καλώς ώρισες, αγάπη μου, 'ς την Κύπρον.