Ορδεσ. Stephen Goldin
Читать онлайн книгу.
Όταν έφτασαν, ο Μάσκεν απήλλαξε τον Άκερ και του είπε να πάει σπίτι και να προσπαθήσει να κοιμηθεί λίγο. Ο Σίμπσον ξεκίνησε, αθόρυβα, τη δουλειά του, πρώτα φωτογραφίζοντας το δωμάτιο και το πτώμα, από όλες τις οπτικές γωνίες, μετά συλλέγοντας κομμάτια από διάφορα πράγματα, οτιδήποτε τριγυρνούσε, σε μικρά πλαστικά σακουλάκια και στο τέλος, ξεσκόνισε το δωμάτιο, για να βρει δακτυλικά αποτυπώματα. Ο Μάσκεν κάλεσε ασθενοφόρο και μετά κάθισε πίσω και παρακολουθούσε το βοηθό του να δουλεύει. Για κάποιο λόγο, ένιωσε πολύ αβοήθητος. Ο Σίμπσον ήταν ο πιο καλά εκπαιδευμένος γι’ αυτή τη δουλειά και δεν υπήρχαν πολλά, που θα μπορούσε να προσθέσει ο Σερίφης, στην επιδεξιότητά του. Ίσως, σκέφτηκε ο Μάσκεν, μετά από τόσο καιρό να καταλαβαίνω ότι, πράγματι, προορίζομαι να γίνω γραφειοκράτης και, σε καμία περίπτωση, αστυνομικός. Κι αναρωτήθηκε, πόσο θλιβερό σχόλιο θα ήταν αυτό για τη ζωή του.
Ο Σίμπσον τελείωσε τη δουλειά του, σχεδόν ταυτόχρονα με την άφιξη του ασθενοφόρου. Όταν πήραν το πτώμα της κας Στόουναμ στο νεκροτομείο, ο Μάσκεν κλείδωσε την καλύβα και, μαζί με το Σίμπσον, επέστρεψαν στην πόλη. Τώρα, ήταν σχεδόν 8:30 και το στομάχι του Μάσκεν άρχισε να του θυμίζει ότι το μόνο που είχε πάρει για πρωινό, ως εκείνη την ώρα, ήταν μία κούπα καφέ.
«Τι πιστεύεις για το φόνο», ρώτησε τον ψυχρό Σίμπσον.
«Είναι ασυνήθιστος».
«Ναι, αυτό είναι προφανές. Κανένας φυσιολογικός άνθρωπος...επιτρέψτε μου να διορθώσω...κανένας φυσιολογικός δολοφόνος δε θα κομμάτιαζε ένα πτώμα με αυτό τον τρόπο».
«Δεν εννοούσα αυτό. Ο φόνος έγινε αντίστροφα».
«Τι εννοείς;»
«Ο δολοφόνος, πρώτα, σκότωσε τη γυναίκα και μετά την έδεσε».
Ο Μάσκεν πήρε για μία στιγμή τα μάτια του από το δρόμο, για να κοιτάξει το βοηθό του. «Πώς το ξέρεις αυτό;»
«Η κυκλοφορία του αίματος δε σταμάτησε, όταν δέθηκαν τα χέρια και τα σκοινιά ήταν απίστευτα σφιχτά. Συνεπώς, η καρδιά σταμάτησε να αντλεί αίμα, προτού της δέσει τα χέρια. Επίσης, δολοφονήθηκε πριν τεμαχιστεί το σώμα της, αλλιώς θα είχε πεταχτεί πολύ περισσότερο αίμα».
«Με άλλα λόγια, δεν έχουμε έναν απλό σαδιστή, που έδεσε το κορίτσι, το βασάνισε και μετά το σκότωσε. Λες ότι αυτός ο άντρας πρώτα τη σκότωσε και, μετά, την έδεσε και τη διαμέλισε;»
«Ναι.»
«Μα αυτό δε βγάζει κανένα νόημα».
«Γι’ αυτό λέω ότι είναι ασυνήθιστο».
Στην υπόλοιπη διαδρομή ήταν σιωπηλοί, ο καθένας αναλογιζόμενος, με το δικό του τρόπο, τις ασυνήθιστες συνθήκες αυτής της υπόθεσης.
Όταν έφτασαν στο Τμήμα, ο Σίμπσον προχώρησε κατευθείαν προς το μικρό εργαστήριο, για να αναλύσει τα ευρήματά του. Ο Μάσκεν άρχισε να ανεβαίνει τα σκαλιά προς το δικό του γραφείο, όταν η Κάρεν, η γραμματέας του, κατέβηκε να τον συναντήσει στα μισά της σκάλας. «Προσέξτε», ψιθύρισε. «Υπάρχει μία ολόκληρη ομάδα δημοσιογράφων εκεί πάνω, που περιμένει να σας αιφνιδιάσει».
Πόσο γρήγορα μαζεύονται τα όρνια, συλλογίστηκε ο Μάσκεν. Δεν ξέρω αν τους ειδοποίησε κανείς, ή αν απλά μυρίζονται το θάνατο και τον εντυπωσιασμό