Nacht Licht. Amy Blankenship
Читать онлайн книгу.
hoektanden in haar flank boorden. Haar klauwen doorboorden de achterkant van de aanvallende vampier en probeerde zich los te wrikken. Plotseling was het tegengewicht van haar zijde verdwenen en viel ze om, terwijl ze flauwviel van pijn, bloedverlies en uitputting.
Quinn zag hoe de vampier Kat aanviel en voelde woede opwellen in zijn borst. Hij rende het steegje in en gaf er niet om of Warren bij hem was of niet. Hij haalde de vampier onderuit tegen de grond en snauwde dreigend in zijn gezicht voordat hij met zijn scherpe tanden in zijn nek vastbeet. Hij voelde de klauwen die hem in paniek krabden, maar het kon hem niet schelen, hij bleef bijten. Hij gooide het hoofd opzij, wendde zich tot Kat en gromde.
Trevor had korte metten gemaakt met de laatste vampier en had hem uit elkaar gerukt tot er niets meer overbleef dan een onthoofd, ledematen loos torso. Hij keek op toen hij Kat hoorde schreeuwen en zag toen een poema de vampier bespringen die haar aanviel. Toen ze zich weer transformeerde in haar menselijke vorm, ging Trevor over haar naakte en bewusteloze lichaam staan, om haar te beschermen tegen verdere aanvallen.
Een diep gegrom trok zijn aandacht en hij keek in de blik van een zeer boze poema die naar hem toe sloop met een zeer duidelijke bedoeling om hem te doden⦠Quinn Wilder.
Door het gevecht was Trevor moe en dat maakte zijn reflexen langzamer. Hij kon Quinn niet uitschakelen en kreeg de volle lading over zich heen. Trevor werd voor de tweede keer die avond door het steegje en tegen de bakstenen muur geslagen.
Trevor gromde en kon in totaal nog twee seconden op zijn achterpoten staan voordat hij achterover helde en naar de grond gleed. Quinn kwam dichterbij en hij wilde niet transformeren voor de poema maar wist dat hij wel moest. Kat zou het uiteindelijk toch wel vertellen⦠dus wat had hij te verliezen? Omdat hij zijn wonden niet onder zijn vacht kon zien, ging hij langzaam achteruit en probeerde hij nog een keer op te staan.
Quinn zweeg even toen hij de man uit de bar zag ⦠Warren had Trevor hem genoemd. Hij siste toen zijn reukvermogen hem vertelde dat Trevor geen normale shifter was⦠of in ieder geval niet een soort die hij ooit was tegengekomen. Niet wetend waar hij mee te maken had, deed niet veel goeds voor zijn gemoedsrust.
Hij deed nog een stap naar voren, maar Warren trad in zijn gezichtslijn en liep naar Trevor toe, terwijl hij terugging naar zijn menselijke vorm. Toen Trevor bewoog, greep Warren hem bij de arm en gooide hem over zijn schouder. Hij zag geen reden om Quinn een man te laten schoppen terwijl hij op de grond lag.
Trevor keek naar Warren en grijnsde toen hij hun hachelijke situatie realiseerde. "Fijne rommel, nu zijn we allemaal naakt," mompelde hij en viel prompt flauw.
Warren schudde zijn hoofd en kon niet anders dan grijnzen omdat Trevor een heel goed punt had. In deze tijden was hij blij dat hij zijn mobiele telefoon bij zich had en het op de manier droeg die hij wilde. Hij zette Trevor voorzichtig tegen de muur en stond op het punt de mobiele telefoon te pakken toen hij hoorde dat Quinn begon te grommen.
Quinn was getransformeerd en keek naar Kat haar bewusteloze gedaante. Haar kleren legen een paar meter verderop, versnipperd door haar transformatie en niet draagbaar meer. Daar besloot Quinn later over na te denken en begon haar wonden te onderzoeken en stopte toen hij zag dat het bloed nog steeds uit haar binnenste dij sijpelde.
Hij bewoog haar been net genoeg om te onderzoeken waar het bloed vandaan kwam, hij verstarde toen hij een paringsmarkering zag. Het gegrom barstte uit zijn keel voordat hij het kon stoppen. Iemand had Kat gedekt, haar het merkteken gegeven en haar weer in de steek gelaten.
Quinn voelde jaloersheid diep van binnen naar boven komen en boog zich naar haar toe om aan haar huid te ruiken om te zien of de geur er nog steeds hing. Dat maakte hem alleen nog maar kwader⦠ze rook niet naar een andere man, ze rook heerlijk.
Toen hij naar de andere man keek waar Warren voor gehurkt zat, vroeg Quinn zich af of het paringsteken haar was gegeven door de blonde beren-shifter.
Warren haalde zijn mobiele telefoon tevoorschijn en negeerde Quinn's kleine driftbui voor het moment. Kat had hulp nodig en hij was niet van plan om Quinn te vertellen aan wie het paringsteken toebehoorde. Laat hem maar door de hel heen gaan om het zelf uit te zoeken.
"Mevrouw Tully?â Vroeg en glimlachte. "Met mij gaat het goed mevrouw. Ik vroeg me af of je me kon ontmoeten bij Maan Dans. Mijn zus en haar vriend Trevor zijn gewond en ze hebben medische hulp nodig die alleen jij ze kunt geven.â
Warren was even stil en knikte toen: 'Bedankt, mevrouw Tully.'
'Ik wist niet dat je Tully kende.' Zei Quinn zachtjes. Hij had Tully ontmoet, niet lang nadat de families uit elkaar waren gegaan.
Warren grijnsde terwijl hij een ander nummer intoetste. Dacht Quinn dat hij de enige was die mocht spioneren? 'Nick heeft meer problemen gehad dan ik me kan herinneren. Mevrouw Tully lapt hem altijd weer op en deur huis staat altijd open als we een plek nodig hebben om te slapen. '
"Het verbaast me dat we elkaar nog niet zijn tegengekomen." Quinn reageerde een beetje argwanend.
âNick, we zitten in een steegje tien blokken ten westen van de club en we hebben een lift nodig. Breng kleding mee voor drie mannen, je zus, en rijd in de Hummer.â Warren legde de hoorn neer zonder te wachten totdat Nick antwoordde en richtte zijn aandacht weer op Trevor.
"Is hij degene die Kat de paring heeft gegeven?" Vroeg Quinn.
âDat, mijn vriend, is mijn verhaal niet te vertellen.â Zei Warren cryptisch.
Hoofdstuk 5
Nick had net Steven en Jewel afgezet bij Nacht Licht toen hij werd gebeld. Jewel was erg stil geweest sinds kleine stunt van Dean in de kerk, maar hij kon zien dat alles wat de gevallenen hadden gedaan om haar kalm te houden begon af te nemen. Hoe verder weg van de kerk ze gingen, des te paranoïde ze was geworden. Hij kon zich alleen maar voorstellen door wat voor een hel zijn vriend op het punt stond door te gaan.
Terwijl hij naar Steven zwaaide, pakte Nick snel zijn telefoon op en goochelde er even mee toen hij bijna zijn grip verloor. Uiteindelijk ving hij het op de derde ring en klapte het open.
"Spreek," gromde hij. Zijn uitdrukking smolt in een diepe zorg voordat hij het gaspedaal op de grond duwde. Gelukkig had hij besloten om in de Hummer te rijden om Steven en Jewel terug naar Nacht Licht te brengen.
Hij dacht even na en haalde opgelucht adem toen hij zich herinnerde dat Warren nog wat extra kledingstukken in de auto had liggen van hun laatste kampeertrip. Niemand had de moeite genomen om ze eruit te halen en het redde Nick van de reis terug naar huis. Het was maar goed dat Warren en Quinn ongeveer even groot waren⦠er was niets erger dan te proberen om je in kleding te persen die te klein was.
Hij schakelde de GPS in op zijn telefoon in en kreeg de exacte locatie van waar Warren zat. Hij draaide de volgende hoek om zonder snelheid te verminderen en wist dat hij het niet leuk zou gaan vinden van hij te zien zou krijgen als hij daar aankwam.
Zonder er bij na te denken haalde Nick zijn mobiele telefoon tevoorschijn en belde Devon om hem de nieuwste ontwikkelingen te laten weten. Devon heeft de stad vrijwillig verlaten, maar hij had Nick beloofd hem meerdere keren per dag te bellen om hem op de hoogte te houden van alles.
*****
Steven had Jewel meegenomen naar de club en leidde haar snel naar boven. Toen ze bij zijn kamer kwamen, sloot hij de deur maar deed hem niet op slot. Hij wilde niet dat ze zich gevangen voelde.
Jewel knipperde met haar ogen en keek rond in de kamer waar ze was binnengebracht. Het bed was groot en had een diepgroene dekbedovertrek eroverheen. Een paar decoratieve kussens lagen op het bed en een knuffeldier⦠een poema. Ze moest haar lach inhouden en een nerveus gegiechel ontsnapte voordat ze het kon stoppen.
Het dressoir was zwart gelakt met een grote spiegel en in het midden stond een kleine bamboeplant. Aan de andere kant van de kamer bevonden zich een paar zitzakken, een enorme flatscreen-tv aan de muur en een gameconsole met talloze spellen eromheen.
Jewel begreep niet waarom ze zo kalm