Gevaarlijke Dingen. Amy Blankenship
Читать онлайн книгу.
van die duistere persoonlijkheid voelen, zelfs in zijn huis⦠het maakte zijn maag van streek.
Toen hij door het donkere appartement liep, liep Kriss terug naar de slaapkamer van Tabatha en glimlachte naar het onschuldige gezicht dat in bed lag te slapen. Ze was opgekruld als een kitten rond haar favoriete knuffelbeest⦠een Yorkie hond met zijn tong naar buiten stekend. Het knuffeldier was het enige overblijfsel uit haar jeugd dat was overgebleven. Een paar jaar geleden was ze ingestort en had hem het verhaal van Scrappy verteld en hoe de hond was verdwenen toen ze de laatste keer met haar ouders op vakantie was.
Kriss zuchtte en ging naast haar in bed liggen, krullend om haar heen als een veiligheidsdeken. Nauwelijks had hij dat gedaan, Tabatha nestelde zich tegen hem aan.
"Heb je Dean gevonden?" Vroeg ze zachtjes.
*****
Kane was erin geslaagd weg te glippen; blij dat Warren lang genoeg op Michael had gelet om dat te doen. Wat Michael en Dean ook hadden gedaan om vast te stellen wat Misery met hem had gedaan, had hem een grote adrenalinestoten gegeven. Hij was nu nijdig en hij zou het niet kunnen afmaken door in Warren's kantoor te blijven zitten en terug te denken aan de zielzuigende demon die hem ongetwijfeld nog een paar keer in zijn nachtmerries zou achtervolgen.
Hij keek op naar de overweldigende duisternis in de lucht en wist dat de eerste strepen van de dageraad niet ver weg waren. Omdat hij weg wilde uit het hart van de stad, bewoog hij zich zo snel door de straten dat als iemand hem had gezien, ze hem niet tussen hen zouden hebben opgemerkt. De keerzijde daarvan was dat hij nu mijlen verwijderd was van Michaels huis.
Hij wilde Scrappy zien en met de hond op de bank kruipen met een lekkere fles wijn, een bak popcorn van een bizarre maat en⦠een rampenfilm? Kane schudde zijn hoofd⦠waar dacht hij in vredesnaam aan? Scrappy zou hoogstwaarschijnlijk de film kiezen, wat op dit moment wel of niet slecht zou kunnen zijn. Ze hielden allebei van de films waar de dieren konden praten.
Kane vertraagde en nam zijn omgeving in hem op toen hij zich realiseerde dat iets hem in deze richting had getrokken. Eerst dacht hij dat het Misery was die hem hier naartoe had getrokken. Hij schudde opnieuw zijn hoofd en gooide het idee weg toen het beeld van Tabatha in de kerk door zijn hoofd flitste. Hij voelde haar aanwezigheid en Kane vergat voor het eerst deze nacht de monsters die onder het bed rondhingen en in de kast rondhuppelden.
Tabatha was zijn soulmate en nu hij haar bloed had ingenomen, versterkte het alleen de connectie. De enige reden dat hij het vorige week niet gemerkt had, was omdat de gevallen⦠Kriss⦠haar zo ver weg van hem had meegenomen, smerige klootzak. Hij begon zich af te vragen of hij leed aan verlatingsangst.
Hij liep door dit deel van de stad en kwam binnen enkele minuten bij haar thuis. Hij landde stil op het dak van het huis van een buurman en ging zitten om haar door het slaapkamerraam te bekijken. Zijn scherpe gezichtsvermogen nam toe en hij zag hoe haar haar over het kussen viel en hoe haar lippen een beetje scheidden terwijl ze diep ademhaalde. Hij had nog nooit zo'n gemoedsrust gekend als hij nu deed⦠alleen maar kijkend naar haar slapend.
Kane vroeg zich af hoe hij eruit zag door haar ogen. Leek hij op de andere monsters die ze had ontmoet of waar ze van gedroomd had? Realiseerde ze zich zelfs hoe diep zijn emoties voor haar waren?
Hij stond op vanaf zijn hurken op het dak, klaar om naar haar toe te gaan, toen hij haar in zijn gedachten hoorde schreeuwen. Het geluid kwam uit haar dromen, maar het mentale geluid deed hem stoppen omdat het hem deed denken aan de manier waarop ze zo veel jaren geleden als een kind had geroepen. Tot nu toe had alles wat hij ooit had gedaan haar pijn bezorgd⦠omdat ze voor hem bloedde.
Kane draaide zich om en ging weg toen hij zag dat Tabatha's slaapkamerdeur openzwaaide. Zijn spieren spanden zich om de indringer aan te vallen toen hij zag hoe de gevallenen, Kriss, Tabatha's slaapkamer binnenkwamen en bij haar in bed kroop. Kane zag dat de gevallenen overstuur was, maar hij voelde de woede in zich opkomen toen Kriss zijn arm om haar heen sloeg en haar dicht tegen zich aan hield op een minnaar-achtige manier.
Hij voelde zijn vrede versplinteren en meer woede kwam naar binnen om hem te vullen terwijl hij toekeek. Hij concentreerde zich en zijn versterkte gehoor begon hun gefluister op te nemen. Hij fronste een ogenblik terwijl hij besefte dat zijn kracht sterker was dan eerst. Hij was verrast en zijn fronsen werden dieper toen hij hun hartslagen zelfs op deze afstand hoorde.
âDean wil niet dat ik hem vind,â zuchtte Kriss met de vraag of het de demon was die Dean aan het stalken was of dat het de gevallenen was die erbij was geweest. Hij wenste dat Dean had gewacht. Er was iets aan de aura van de ander dat Kriss niet volledig vertrouwde. Hij hoopte stiekem dat Dean faalde in zijn zoektocht naar een van hen.
âIk vraag me af wat er is gebeurd,â fluisterde Tabby, âVan wat Envy en Devon zeiden, zat Dean daar het grootste deel van de dag vast.â Ze dacht dat Kane niet wist dat hij ook bij de demon was geweest en bijna niet had overleefd.
âIk zal het hem zeker vragen zodra ik hem vind,â antwoordde Kriss, niet in staat om de zorgen uit zijn stem te houden.
âDean houdt van je⦠hij blijft niet lang weg.â Tabatha sloot haar ogen en hoopte voor Kriss dat ze gelijk had.
âSlaap lekker,â fluisterde Kriss terug in de hoop dat ze gelijk had dat Dean spoedig zou terugkeren. Hij had niet gezien hoe de andere gevallenen eruit hadden gezien, omdat hij te snel was gaan bewegen, maar hij had hem even gevoeld voordat de aura van de demon hem overmeesterde. Als alleen het vluchtige gevoel hem achtervolgde, dan kon hij zich indenken waar Dean doorheen ging.
De gevallenen waren zo zeldzaam dat het hun de adem benam wanneer ze ergens bij elkaar in de buurt waren. De meesten dachten dat ze de gevallen engelen van de legende waren die naar de aarde waren geworpen om hem te helpen beschermen⦠maar legendes zijn vaak slechts halve waarheden die zijn gevormd door de woorden van mannen die hunkeren naar een held of soms een vijand.
De gevallenen waren vanuit een andere dimensie naar de aarde gekomen⦠hetzelfde als de demonen. De legenden noemden die dimensie de Hemel, maar ze hadden ongelijk.
De mythen zeiden dat ze demonen vernietigen⦠opnieuw was het slechts een halve waarheid. De Bijbel had gezegd dat de gevallenen met de mooie vrouwen van de aarde hadden gedekt en daarvoor werden gestraft⦠en dat was het dichtst bij de waarheid die de profeten ooit hadden gekregen.
De reden dat de overgebleven gevallenen zich ervan weerhielden te paren met de vrouwtjes van de aarde⦠was omdat het product van die paringen de geboorte van een demoon was. Het waren de gevallenen die demonen creëerden.
Toen de eerste gevallenen waren verschenen, het waren er veel, maar toen de demonen werden geboren en begonnen te vernietigen wat de gevallen lief hadden, keerden ze tegen hun eigen kinderen aan en vochten. De cijfers aan beide zijden waren verminderd en de verzegeling tussen de dimensies was langzaam aan het sluiten.
Sommige oorspronkelijke gevallenen waren verdwenen en dachten dat ze hun leven verloren hadden aan de demonen die ze hadden voortgebracht. De meeste overlevenden kozen ervoor om terug naar huis te gaan, zodat ze niet zouden worden verleid door de verleiding van de menselijke vrouwtjes. Het waren de weinigen die de jonge strijders terug in deze wereld hadden gestuurd om erover te waken⦠de mensen te beschermen tegen de monsters.
Er was maar één regel⦠ze konden niet paren met de vrouwen van deze wereld, anders zouden ze hen doden. Eén kind van het echte ras was op elke energievlek op aarde geplaatst en slechts een paar van hen hadden dit lang overleefd. Legenden zeiden dat ze onsterfelijk waren⦠legendes waren fout.
De gevallenen waren niet onsterfelijk, ze leefden slechts gedurende lange tijd⦠millennia zouden dichter bij hun levensduur komen. Ze zouden ook door zowel mens als demon gedood kunnen worden⦠hoewel het voor een mens buitengewoon moeilijk zou zijn hierin te slagen.
Syn had de ware legendes gekend en ze doorgegeven aan zijn 'kinderen'. Toen ze zich die lessen herinnerde, begreep Kane nu hoeveel Kriss Tabatha liefhad⦠genoeg om haar niet als een vriend te nemen⦠en genoeg