Î”ιαστημόπλοιο Θεός – Στην τροχιά του Δία

      Î— μικρή, αλλά εξαιρετικά άνετη, σφαιρική κάψουλα εσωτερικής μεταφοράς διέσχιζε, με μια μέση ταχύτητα 10 m/s, τον αγωγό νούμερο τρία, που θα οδηγούσε τον Ατζάκι στο εσωτερικό του θαλάμου, όπου τον περίμενε ο φίλος του, Πέτρι.

      Î¤Î¿ διαστημόπλοιο Θεός, που είχε επίσης σφαιρικό σχήμα με διάμετρο ενενήντα έξι μέτρων, ήταν εξοπλισμένο με δεκαοκτώ σωληνοειδείς αγωγούς, με μήκος λίγο περισσότερο από τριακόσια μέτρα ο καθένας, οι οποίοι, σαν μεσημβρινοί, είχαν τοποθετηθεί σε μια απόσταση δέκα βαθμών ο ένας από τον άλλον και κάλυπταν ολόκληρη την περιφέρεια του σκάφους. Καθένα από τα είκοσι τρία επίπεδα, ύψους τεσσάρων μέτρων, με εξαίρεση τo κεντρικό (ενδέκατο επίπεδο), που ήταν διπλάσιο, ήταν εύκολα προσβάσιμο χάρη στις «στάσεις» που είχαν οι αγωγοί σε κάθε επίπεδο. Έτσι, για να πας από τη μία άκρη του διαστημόπλοιου στην άλλη χρειαζόσουν το πολύ δεκαπέντε δευτερόλεπτα.

      Î— κάψουλα φρέναρε σχεδόν ανεπαίσθητα. Η πόρτα άνοιξε με ένα ελαφρύ συριγμό και μέσα φάνηκε ο Πέτρι, καθισμένος με τα πόδια ανοιχτά και τα χέρια σταυρωμένα.

      Â«Î Î¬Î½Îµ ώρες που περιμένω» είπε με τόνο όχι και τόσο πειστικό. «Τελείωσες με το να φράζεις τα φίλτρα αέρα με αυτή τη βρωμερή αηδία που κουβαλάς συνέχεια μαζί σου;» Ο υπαινιγμός για το πούρο του ήταν ελαφρώς συγκαλυμμένος.

      Î‘γνοώντας, με ένα μικρό χαμόγελο, την πρόκληση, ο Ατζάκι έβγαλε από την ζώνη του τον φορητό αναλυτή και τον ενεργοποίησε με μια κίνηση του αντίχειρα.

      Â«Kράτησέ