KLEOPATRA. Przyjęcie gońców. ANTONIUSZ. Fe, królowo sprzeczna! U której wszystko wdziękiem, złość, uśmiechy, A nawet płacz; bo żądza lub cierpienie, Upiększa się powabem jej oblicza. Precz z posłańcami; sam na sam chcę z tobą Przechadzać się po mieście, by dokładniej Obyczaj ludu poznać. Chodź, królowo; Na rozkaz twój. — O gońcach ani słowo. Antoniusz i Kleopatra wychodzą z Orszakami. DEMETRYUSZ, No cóż, Cezara poseł tak przyjęty? FILON. A tak; Antoniusz, gdy tym szałem tknięty, Zbyt często z siebie tę powagę zrzuci Co z Antoniuszem wzrosła. DEMETRYUSZ. To mię smuci,Że sam potwierdza wszystko co w tej dobie Rzym o nim głosi. Bogom cześć i tobie. Wychodzą. Scena II Tamże. Inny pokój. CHARMION, IRAS, ALEKSAS i WIESZCZ. CHARMION. Aleksas, Aleksuniu mój najsłodszy, Najzupełniejszy z mężczyzn, i najmłodszy, Gdzie wieszcz któregoś pani tak zalecał ? Ja chcę go poznać. Wszakżeś jej obiecał Że nam przepowie złą i dobrą dolę? ALEKSAS. Wróżbito! WIESZCZ. Jestem. CHARMION. Starzec i pachole: Ach, on nie widzi! WIESZCZ. Lecz w przyrody księdze, Oczyma duszy, badań mych nie szczędzę. ENOBARBUS, wchodząc. Zastawiać ucztę; gości tłum jak mrowie: Dziś będziem pić na Kleopatry zdrowie. CHARMION. Mój światły wieszczu, daj mi wróżbę szczęścia. WIESZCZ. Nie tworzę jej, zgaduję. ALEKSAS. Trzy zamęźcia. CHARMION. Czy mam z miłości umrzeć, lub gorączki ? Dziewicę, lub małżonką? ALEKSAS. Daj mu rączki. CHARMION. Wszak jednej dosyć. WIESZCZ. Obie. — Krąg zawarty; Duch mi wskazuje twej przyszłości karty. — Urośniesz w piękność pod roskoszy skrzydłem. CHARMION. Utyję trochę. IRAS. Schudniesz, pod bielidłem. CHARMION. Fe, nie chcę zmarszczek! ALEKSAS. Nie bądźże natrętną; Uważaj. CHARMION. Cicho! WIESZCZ. Masz odwagi piętno: Od ulubieńca kochać masz goręcej. CHARMION. Napojem grzać go będę. I cóż więcej? ALEKSAS. Aż biedak zaśnie. CHARMION. Wywróż mi co lubię ! Więc, niech trzech króli w jednym dniu zaślubię, I wszystkich w rok utracę: w pięćdziesięciu Gdy mi się syn urodzi, przy dziecięciu Judejski Herod będzie bił pokłony: Oktawiusz Cezar gdy zapragnie żony Niech mię wybierze a nie Kleopatrę, Tak blaskiem własnym ród królewski zatrę. WIESZCZ. Przeżyjesz ją. CHARMION. Wybornie! Precz intrygi;

      Mnie życie słodsze niż zatrute figi.