ROMEO do JULII

      Jeśli dłoń moja, co tę świętość trzyma,

      Bluźni dotknięciem: zuchwalstwo takowe

      Odpokutować usta me gotowe

      Pocałowaniem pobożnym pielgrzyma.

      JULIA do ROMEA

      Mości pielgrzymie, bluźnisz swojej dłoni,

      Która nie grzeszy zdrożnym dotykaniem;

      Jestli ujęcie rąk pocałowaniem,

      Nikt go ze świętych pielgrzymom nie broni.

      ROMEO

      Nie mająż święci ust tak jak pielgrzymi?

      JULIA

      Mają ku modłom lub kornej podzięce.

      ROMEO

      Niechże ich usta czynią to co ręce;

      Moje się modlą, przyjm modły ich, przyjmij.

      JULIA

      Niewzruszonymi pozostają święci,

      Choć gwoli modłów niewzbronne ich chęci.

      ROMEO

      Ziść więc cel moich, stojąc niewzruszenie,

      I z ust swych moim daj wziąć rozgrzeszenie,

      JULIA

      Moje więc teraz obciąża grzech zdjęty.

      ROMEO

      Z mych ust? O! grzechu, zbyt pełen ponęty!

      Niechże go nazad rozgrzeszony zdejmie!

      Pozwól.

      JULIA

      Jak z książki całujesz, pielgrzymie.

      MARTA

      Panienko, jejmość pani matka prosi.

      ROMEO

      Któż jest jej matką?

      MARTA

      Jej matką? Bajbardzo!

      Nikt inny, jedno pani tego domu;

      I dobra pani, mądra a cnotliwa.

      Ja byłam mamką tej, coś z nią pan mówił.

      Smaczny by kąsek miał, kto by ją złowił.

      ROMEO

      Julia Kapulet! O dolo zbyt sroga!

      Życie me jest więc w ręku mego wroga.

      BENWOLIO

      Wychodźmy, wieczór dobiega już końca.

      ROMEO

      Niestety!

      z wschodem dla mnie zachód słońca.

      KAPULET do rozchodzących się gości

      Ejże, panowie, pozostańcie jeszcze:

      Mają nam wkrótce dać małą przekąskę.

      Chcecie koniecznie? Muszę więc ustąpić.

      Dzięki wam, mili panowie i panie.

      Dobranoc. Światła! Idźmy ż spać.

      Braciszku,

      Zapóźniliśmy się; idę wypocząć.