Hartklop Omnibus 1. Malene Breytenbach
Читать онлайн книгу.
hom wys nie. “Met die vrou wat sy ontvangsdame was. Hulle … moes trou.”
“Wat? Hoekom moes hulle?”
“Ag, Eben, waarom moet mense trou? Omdat die vrou ’n baba verwag het!”
Hy vryf oor sy voorkop asof sy brein dit nie kan inneem nie.
Sy kyk hom stip aan. “Hy is ’n ginekoloog – as hy die kind nie wou gehad het nie, kon hy iets daaraan gedoen het, maar hy het nie. Hy wou altyd kinders gehad het, maar sy eksvrou wou nie. Toe maak hy ’n ander vrou swanger, skei van die eerste vrou en trou met die swanger vrou.”
Eben glimlag wrang. “Dit klink vir my gans te veel na die soort manewales wat ’n ou reekseggenoot soos koning Hendrik die Agtste aangevang het.”
Brenda sug. “Wel, die feite staan soos ’n paal bo water. Ek het haar in die hospitaal gesien, waar hy daarop aangedring het om self die keisersnit te doen sonder enigeen van ons se hulp. Daarna het ek haar in ’n winkel raakgeloop en sy was mevrou Naudé. Sy het nog so oor haar man en kind gespog.”
Eben druk sy vingers teen sy neusbrug asof hy pyn het. “What next? Ek kon sweer hy is gaande oor jou, en my aanvoeling is nooit verkeerd nie.”
“Dalk was hy tot my aangetrokke, maar dit was tydelik en vlietend van aard.”
Maar nie my gevoelens vir hom nie, dink sy bewoë.
Eben tel weer sy vurk op en steek-steek na die bord pasta. “My eetlus het nou sommer by die deur uitgewaai.” Hy kyk na Brenda. “Jóú gevoelens was nie vlietend nie, of hoe? Jy is nie iemand wat sommer vir ’n man val nie, en jy is ook nie oppervlakkig nie.”
Trane brand en prik haar ooglede. “Nee, my gevoelens was nie vlietend nie, maar ek sal oor die ding kom.”
Hy plaas sy hand oor hare. “My ou maatjie. Kom ons treur saam. Kevin se broer Stephen het vlietend in my lewe verskyn, en net so vinnig weer verdwyn.”
Brenda wil lag, en huil. Uiteindelik doen sy al twee saam en steek haar gesig in die servet weg.
Toe sy weer tot verhaal kom, sit Eben haar met ’n meewarige glimlag en betrag. “Ek het so gewens jy was nog daar. Jy is al mens by wie ek my arme ou hart kan uitstort.”
Hulle kyk mekaar met die simpatie van ’n ou, gevestigde vriendskap aan.
“Ek het darem goeie nuus ook,” sê hy. “Volgende jaar Januarie kom ek terug om te kyk of ek patologie kan doen. Dis nie meer so vreeslik lank nie, en intussen gaan ski ons.”
“Ek skep sommer moed,” grap sy, maar haar mond bewe.
“Kom jy môre saam lughawe toe? Jy moet darem vir my en Ma afsien, al wou jy nie vir Kevin afsien nie.”
Sy glimlag meewarig. “Daar is die wêreld se verskil tussen jou en Kevin. Ligjare se verskil, eintlik. Natuurlik kom ek julle afsien.”
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.