Әңгімелер қазақ тілінде. Райса Каримбаева
Читать онлайн книгу.
Мен 6 жаста едім, есейгенде мен одан не істеп жатқанын сұрап, оған бұлай істеуге болмайтынын түсіндіруге тырыстым! Бірақ Венера тыңдамады. Бір сәт ол қошқардан түсіп, мені шақырды: «Қараңдаршы, ол өте жұмсақ! Бұлт сияқты! Жүрейік, серуендейік! Анам білмейді!» – деп сұрағаны соншалық, мен одан бас тарта алмадым. Мен қошқарға барып, оның жүніне қол тигіздім. Ол шынымен де бұлт сияқты болды. Жұмсақ әрі жұмсақ! Менің шешілмегенімді көрген апам қошқардың үстіне шығып, оны жүнінен ұстап алды. өрісті ат сияқты айдап өтті. Ол күліп, қуанғаны соншалық, жаңбыр жауған кезде оны байқамады. Жаңбыр жаз және жылы болды. Мен тұрып оған қарадым да жымидым. Мен ол кезде анама ештеңе айтпадым. Бұл жұмбақ күйінде қалды.
Менің ұялы телефоным ғашық
Кіріктірілген интеллектке ие барлық механикалық құрылғылардың жаны бар дейді. Интернеттен тіпті машиналардың жаны бар екенін оқыдым. Тіпті осы тақырыптағы фильмдер де көп түсірілген. Мистицизм мен шындық бірге шешілмегенге біріктірілді. ғаламның үлкен құпиясы Бүгін менің жүз шаршы метрімнің жаны бар екеніне тағы бір рет көз жеткіздім. Менің ойымша, бұл қыз, менің ерке ініме ғашықпын. Бұл түсінікті, көптеген қыздар Айдариктің соңынан жүгіреді. Ұнамды. биік, ақ қазақ! Бірақ телефон адамға ғашық болу үшін! Бұл бірінші рет! Егер бұған өзім сенбегенде, мен сенбес едім.
Бұл аязды таң бір-бірінен еш айырмашылығы жоқ жүздеген басқалар сияқты болды. Анам асүйде ойнайды. Сол жерден дәмді нәрсенің тәтті хош иісі қалқып шығады да, асқазанға тән гүрілдей бастайды. Бірақ сіз жасай алмайсыз. Бүгін дүйсенбі. Ал дүйсенбіде менің жазбам бар. Денсаулық үшін. Әкем компьютерде отыр. Бір нәрсені оқу, пернелерді теру. Барлығы соншалықты байсалды және көзілдірікпен. Ол зейнеткер. Олар оған компьютерді тек аяушылықтан үйретті, өйткені зеріктіктен не істерін білмеді. Ал енді не істерімізді білмейміз… Әкем таңертең, дәл таңғы 8-ден бастап компьютерде отырады, жұмыс жасағым келгендей, ол интернетке кіреді және түскі 12-ге дейін. Содан кейін ол түскі үзіліс жасайды, ал жарты сағаттық серуендеуден кейін. Бұл аз болу үшін, менің түсінігім бойынша, уақыт, мен кешке дәптерге жазылған барлық өлеңдерімді және әңгімелерімді дәптерге біраз уақыт теруім керек (бұл менің әкемнің түскі ас және серуендеу уақыты), сонымен қатар аударуым керек жаңалықтар арқылы. Бір-екі сағатқа уақытым болмағандықтан, мен, әрине, жүз шаршы метрді қолыма аламын. Менің тоқымашылығым өте нәзік ханым. Егер бірдеңе оған сәйкес келмесе, ол дереу сөніп қалады, қыңыр. Ол сондай-ақ тамақтанғанды ұнатады және оны мезгіл-мезгіл қуаттап отыру қажет. Тек оған мәтін теру мүмкін емес. Сонымен, бұл жолы мен жаңалықтар парағындағы ақпараттарды қарап отырып, әдемі, таңғажайып, фото сияқты, бір суретшінің картиналарына тап болдым. Жоғарыда оның 1960 жылы туып, 2000 жылы өнер мектебіне түскендігі және сол жылы Галереяға қойылып, сатыла бастағаны туралы шағын жазу бар. Менің көзім жанып кетті. Мен де осы мектепке барғым келеді, бірақ менің жасым 40-тан асты… Анам менің институтқа қартайғанымды айтады, ең болмағанда Қазақстанда. Бірақ ешқашан кеш емес деген ой мені мазалайды. Содан кейін мен Google-ге барамын, «45 жаста