Razende Harten. Amy Blankenship
Читать онлайн книгу.
... voor altijd. Het enige wat hij nodig had, was in haar zijn ... diep in haar.
Shinbe en Suki realiseerden zich dat het ver genoeg was gegaan en ze konden zien dat geen van beiden de controle meer had. Shinbe stond op en Suki stond naast hem op, hun glimlach was nu verdwenen. Beiden te bang om te naderen. Het was niet meer grappig.
“Toya, stop hier alsjeblieft onmiddellijk mee. Denk eraan ... Kyoko is betoverd en weet niet wat ze doet. Toya!” Riep Shinbe, in de hoop dat hij niet te laat was. Hij deed een snelle stap achteruit toen Toya's hoofd omhoogschoot.
Toya's ogen werden zilver en werden vervolgens rood terwijl hij gromde, een waarschuwing voor hen om zich terug te trekken.
Shinbe deed beschermend een stap voor Suki uit. “Dat is Toya niet,” siste hij terwijl hij zijn staf zo hard vastpakte dat zijn knokkels wit werden. Hij moest een manier vinden om Toya uit zijn huidige gemoedstoestand te krijgen voordat het te ver ging.
“Ik ben niet bang voor Toya's demonenkant,” fronste Kamui en ging hen voor met de bedoeling Kyoko van zijn broer af te pakken. Hij werd gestopt toen Suki een arm pakte en Shinbe zijn andere.
“Nee, Kamui!” Ze schreeuwden in koor.
Suki's hart klopte snel van angst voor haar beide vrienden. “Verdomme Hyakuhei en zijn vloeken!” Ze probeerde hem nog een keer duidelijk te maken. “Toya, ze zal je haten als je haar neemt terwijl ze niet weet wat ze doet. Probeer jezelf weer onder controle te krijgen.” Ze verhardde haar stem: “Je moet haar laten gaan.”
Toya's blik wendde zich boos naar Suki toen de woorden langzaam door de waas van verlangen kwamen en in zijn onderbewustzijn doordrongen. De gevaarlijke kleur verdween uit zijn ogen en veranderde ze weer in vloeibaar goud. Met een gebroken hart richtte hij met tegenzin zijn aandacht op Kyoko. Hij verloor het bijna weer toen ze zichzelf naar beneden duwde en met haar hitte over zijn keiharde erectie wreef.
Kyoko's ogen waren glazig van ongebreidelde passie en hij kon de geur van haar behoefte ruiken. Toya's blik verzachtte van begrip. Ze wachtte op hem om de liefde met haar te bedrijven. Ze wilde hem net zo graag als hij haar.
Het was alles wat hij kon doen om haar niet op te pakken en met haar weg te gaan. Maar met alle wilskracht die hij nog in zich had, begreep hij de waarheid van Suki's woorden. Kyoko zou hem haten. Hij had haar al tegen haar wil gekust, en nu dit? Toya duwde haar zachtjes van hem af en stond op; zijn ogen sluitend voor de afgewezen blik die ze hem nu toewierp.
Kyoko begreep niet waarom hij haar verliet. Ze stak haar hand uit om zijn shirt vast te pakken en wilde dat hij bleef. Het voelde alsof haar wereld zou versplinteren als hij haar zou verlaten. “Toya, alsjeblieft, ik hou van je.” Haar ogen werden wazig toen ze probeerde hem naar haar te laten kijken. Ze fluisterde met een verwarde stem: “Laat me niet in de steek.”
Toya was vastgevroren en kon niet uit haar hand loskomen. Hij probeerde zichzelf eraan te herinneren dat ze hetzelfde tegen Hyakuhei zou hebben gezegd als hij de barrière niet had doorbroken voordat ze in die leegte was verdwenen. Zijn klauwen groeven zich in zijn handpalmen en trokken bloed en hij probeerde zich op de pijn te concentreren om zijn wilskracht te stabiliseren.
Suki kwam achter Kyoko staan en hield haar vast, ze keek naar Toya. “Misschien moet je een tijdje weggaan totdat de betovering is uitgewerkt en jullie allebei alles weer onder controle hebben.” Ze knikte met haar hoofd in de richting van de bomen, in de hoop dat hij eens zou luisteren.
Toya liet zijn hoofd hangen ... zijn donkere haar verborg nauwelijks de behoefte in zijn ogen voor iedereen die toekeek. God, hij wilde haar opeisen, wilde haar daar en haar markeren ... maar Suki had gelijk, Kyoko was op dit moment niet zichzelf. Ze zou hem er later alleen maar om haten en dat wilde hij niet. Hij knarsetandde met zijn terughoudendheid. Als hij Kyoko ooit voor zichzelf had genomen, zou hij haar nooit teruggeven. Ze zou van hem zijn ... voor het leven.
Suki hapte naar adem bij de blik op Toya's gezicht toen hij eindelijk zijn hoofd ophief om naar Kyoko te kijken. Het was een blik van verlichting en nauwelijks onderdrukte honger ... het zilver in zijn ogen paste bij de zilveren highlights die zijn ebbenhouten haar doorliepen.
Hij stapte naar voren, zijn ogen alleen voor Kyoko terwijl hij zich vooroverboog en haar zachtjes op de lippen kuste voordat hij de woorden ‘het spijt me’ tegen hen fluisterde. Toen draaide hij zich om met alle zelfbeheersing die hij in zijn lichaam had en verdween in het bos.
Suki zuchtte toen Kyoko begon te huilen. Haar kleine lichaam trilde terwijl ze jammerde. Ze legde haar hand op Kyoko's schouder en keek naar Shinbe, niet wetend wat ze moest doen. Haar eigen onderlip trilde toen ze merkte dat Shinbes rug nu naar hen toe was gekeerd en zijn schouders gespannen waren.
Kamui was ook erg stil geworden; vond het niet meer grappig. Er zat te veel waarheid achter deze situatie en het brak zijn hart.
*****
Kyou ademde de lucht in die zojuist de stank van het gebroed van zijn vijand had vastgehouden. De geur was snel veranderd toen de zon terugkeerde en hij de priesteres kon ruiken. Haar geur dreef naar hem toe, gedragen door de bries, maar hij kon ook de onmiskenbare geur van haar tranen bespeuren. Na de bitterzoete geur ging hij naar haar op zoek.
Hij wilde niet dat iemand haar van streek zou maken en om de één of andere reden deed de gedachte aan haar huilen zijn woede naar boven komen. Wat was er gebeurd dat haar tranen in haar smaragdgroene ogen had gebracht? Zijn kalme gezicht toonde geen emotie, maar zijn beschermende instinct kwam naar boven toen hij in de richting vloog waar Kyoko's geur vandaan kwam.
Toya was nog niet ver gegaan toen hij iemand voelde naderen. Hij siste boos ... zijn onbehagen gevoel nam toe. Kyou's geur kwam steeds dichterbij. Het was ongehaast en kalm toen het over hem heen ging en zich in Kyoko's richting bewoog. Met een grauw draaide Toya zich om en rende terug naar waar hij Kyoko en de anderen had achtergelaten.
Binnen slechts een paar vluchtige seconden staarde Kyou koud naar de groep vanaf een hoogte waar hij niet opgemerkt zou worden. Het vrouw-kind zat op haar knieën te huilen terwijl de demonendoder een hand op haar schouder legde en haar probeerde te troosten. Shinbe en Kamui leken kalm en stonden alleen van een afstand naar hen te kijken.
Hij kon Toya's aanhoudende verzonden geur ruiken, maar kon hem nergens zien. Hij rook ook Toya's verlangen nog steeds dik in de lucht.
Zijn stomme broer had zeker niet geprobeerd het meisje iets aan te doen. Kyou dwong Kyoko stilletjes naar hem op te kijken, en stuurde de gedachte in haar geest terwijl hij rustig op haar neerkeek, zonder enige emotie aan de buitenkant. Zijn hart klopte sneller toen ze een betraand gezicht ophief om zijn blik te ontmoeten.
Kyou keek koeltjes neer op degenen die om haar heen stonden. Alle ogen waren op hem gericht toen zijn stem uit de lucht neerdaalde. “Wie heeft het aangedurfd om dit meisje pijn te doen?” Zijn kalme stem verloochende het gevaar waarin ze verkeerden ... want wie haar pijn had gedaan, zou boeten.
Hoofdstuk 4 “Gevaarlijke gevoelens”
Kyoko keek op en hoorde de stem in haar hoofd die haar zachtjes zei dat te doen. Haar tranen weerspiegelden het licht als glinsterende diamanten terwijl ze Kyou boven haar zag zweven en ze zond hem een bewonderende glimlach toe.
Suki verstrakte bij Kyou's dodelijke vraag en keek hem woedend aan. Ze schudde haar hoofd, “Het was niet één van de bewakers die haar pijn deden. Het was je oom Hyakuhei. Hij had een spreuk over haar uitgesproken.” Suki rechtte haar schouders, boos op hem omdat hij hen beschuldigde van het kwetsen van Kyoko. “We hebben de demon gedood die de spreuk uitsprak, dus Kyoko zal binnen een paar uur weer in orde zijn.”
Ze stapte voor Kyoko uit en probeerde haar vriendin uit het zicht van Kyou te weren. Nadat Kyoko haar eerder had verteld dat Kyou haar kuste ... Nu wilde ze niet dat Kyoko ideeën zou krijgen. Als het zover zou komen, zou ze Shinbe eerst door haar laten kussen, dus blokkeerde ze zijn zicht en vouwde haar armen voor haar borst alsof ze op wacht stond.
Kyou glimlachte koud naar Suki, maar zijn ogen vernauwden zich, wat een waarschuwing in Shinbe's hart stuurde. Hij stapte op om naast Suki te gaan staan, waardoor Kyoko's zicht op