Сайланма әсәрләр. 4 томда. Том 1. Ахат Гаффар
Читать онлайн книгу.
кызыкка сусаган күңелен басар өчен корбан итте. Телефонның тагын телгә киләсен Кәүсәрия сизеп торды. Аның трубканы алуын Гыйззәт үзенчә аңлады: «Ә, сиңа да кызыкмыни инде?!»
– Ханым, зинһар өчен көлмәгез миннән.
– Миннән сезгә ни кирәк?
– Тавышыгызны ишетү.
– Нәрсә бу – мәхәббәттә аңлашумы?
– Әлегә юк.
– Нәрсә ул – әлегә?
– Бу сезнең миңа мөнәсәбәтегезнең дәвамы нинди булуга бәйле.
– Мин сезгә нинди дә булса өмет вәгъдә итә алмыйм.
– Алайса, нигә трубканы куймыйсыз, ханым?
– Кызык.
– Нәрсә?
– Сезнең беркатлылыгыгыз.
Гыйззәт җавап таба алмады.
– Ә мин сезнең яшьлегегезне сагынам, – диде ул.
– Мин әле дә карт түгел. Мине беләсезмени?
Бусына Гыйззәт ни әйтергә дә белмәде. Сүзне дәвам итәр өчен:
– Сүз уңаенда, Айзек Азимовның кайда торганлыгын әй- тимме? – диде. Кәүсәриянең рөхсәтен алмастан: – Нью-Йоркта, Милли парк каршындагы йортның утыз… – Ул, «утыз өч» димичә, ялганларга булды: – …Утыз икенче катында тора икән.
– Минем аның янына барырга җыенганым юк – нигә хаҗәт аның адресы?
– Тормышта һәрнәрсәнең кирәк булып чыгуы бар.
– Бер кызыксыну мөмкинме? Хатын-кыз буларак.
– Әлбәттә.
– Сез хатыныгыздан качып сөйләшәсезме?
– Ул мине бу минутта телефоннан сөйләшә дип башына да китерми… бугай… Ә сез ирегезнең тыңлап тормаганына ышанасызмы?
– Аның өчен барыбер бу.
– Алайса, сезнең белән телефоннан сөйләшеп кенә түгел, очрашып та була икән.
Кәүсәрия бусын һич көтмәгән иде.
– Сез – хам!.. Әгәр мин трубканы ташламыйм икән, мине хәзерге заман хамының психологиясен өйрәнәсе килүем генә тотып кала.
– Ә хәзерге заман ирләренең нинди булмаска тиешлеген беләсегез килмиме, ханым?
– Сез миңа хатыннарның нинди булмаска тиешлеген белер өчен шылтыратмыйсызмыни? Хатыныгыз янына кайтырга вакыт, Монте Кристо.
– Хушыгыз, ханым. Иртәгәгә җавабыгызны әзерләп куя алырсыз микән? Бер очрашу… Бары тик бер очрашу, ханым…
Кәүсәрия аны тыңлап бетермәде. Чиләк тотып ире кергәндә ул, бигудилы башын кәнәфи аркасына терәп, телевизор карап утыра иде.
– Мәрткә киттең мәллә? – дип каршы алды ул аны.
– Телефоннан сөйләшеп алдым.
– Телефоннан? Менә хәзер генәме?
– Автоматтан. Яңа элдем.
– Кем белән сөйләштең, сер булмаса?
– Билгеле, синең белән түгел… Режиссёр белән.
– Ул… тагын шылтыратты, – диде Кәүсәрия, Гыйззәтне аптырашта калдырып. Ул бүгенге сөйләшүне хатыны аңа әйтергә базмас дип уйлаган иде.
– Кем?
– Кичәге тип.
– Монте Кристомыни?
– Каян беләсең?
– Нәрсәне? – дияргә ашыкты Гыйззәт, ялгышын төзәтеп.
– Аның Монте Кристо икәнен…
– Ошамаса, бүтәнчә атыйк. Икс атлы тип дип.
– Миңа аның тавышы таныш