Туктамыштай олы хан

      Уңына торып бер бакты,

      Сулына торып бер бакты,

      Күңеле боздай бозарып,

      Күзе курдай[22] кызарып,

      Анда торып моны әйтте:

      – Сәмәркандта утырган

      Әмир Бырлас Шаһ Тимер;

      Аргы утырган ул булса,

      Бирге утырган мин булсам,

      «Кара лачын Төкле Аяк

      Тугыз йортка дан булса,

      Аны миңа тапшыргыл», – дип,

      Боерып торган ул булса,

      Аның телен алмаган[23]

      Туктамыш хан мин булсам,

      Ау лачыным караган

      Котлыкыя син булсаң,

      Салган ике йомыркасын

      Оядан алган да син икән!

      Кош бидаяк йомыркасын

      Ояга салган да син икән!

      Лачынымның токымын

      Шаһ Тимергә биргән дә син икән!

      Аягы төксез бидаяк —

      Аны да булса күтәреп,

      Минем кашыма килгән дә

      Син икән, әй, син икән!

      Туктамыш хан янә әйтер:

      – Һай Котлыка, Котлыка,

      Коның котсыз, Котлыка!

      Дәвер кемнең дәвере? —

      Туктамышның дәвере!

      Заман кемнең заманы? —

      Туктамышның заманы!

      Җавабың бир, Котлыка!

      Туктамыш хан янә әйтер:

      – И Котлыка, Котлыка!

      Шаһ Тимер суккан сум алтын,

      Сум алтынга сатылдың!

      Бер башыңны ике иттең,

      Ике ханга баш ордың,

      Җавабың бир, Котлыка!