Paradoksy historyczne. Zbiór artykułów naukowych. Andrey Tikhomirov
Читать онлайн книгу.
miłością Adolfa Hitlera i stała się jego żoną w przededniu upadku III Rzeszy, mogła mieć żydowskie pochodzenie. Świadczy o tym test DNA jej włosów na grzebieniu przejętym w 1945 roku przez amerykańskiego oficera wywiadu w rezydencji Berghof.
To sensacyjne oświadczenie wydała Gazeta Independent w 2014 roku, powołując się na film dokumentalny, który wyemitował kanał telewizyjny Channel 4. Zgodnie z wynikami badań, ze strony matki Eva Braun była spokrewniona z Żydami aszkenazyjskimi. W ten sposób Hitler, na którego rozkaz wymordowano miliony Żydów, nieumyślnie poślubił partnerkę pochodzenia żydowskiego. Eva Braun była asystentką osobistego fotografa Hitlera. W okresie znajomości z fuhrerem miała 17 lat. Przywódca narodowych socjalistów poinstruował Martina Bormanna, aby sprawdził czystość rasową ładnej młodej dziewczyny, którą lubił. Dopiero po pozytywnej odpowiedzi odważył się na zaloty. Rodzice Ewy oddali ją do katolickiej szkoły, aby potwierdzić aryjskie pochodzenie. Jednak Hitler obawiał się, że romans może zaszkodzić jego reputacji, więc nie poślubił Ewy. Utajnił relacje z przyjaciółką i wysłał ją do rezydencji Berghof w Alpach Bawarskich.
Stacja telewizyjna twierdzi, że latem 1945 roku oficer 7. Armii Stanów Zjednoczonych Paul Baer, który był wówczas w Berghof, zabrał na przechowanie niektóre rzeczy osobiste Browna, w tym grzebień z resztkami włosów. Jest zdjęcie potwierdzające usunięcie grzebienia, które zostało uznane przez ekspertów za oryginalne. Syn Baera następnie sprzedał herb antykwariuszowi. Od niego kosmyki włosów Evy Brown trafiły do handlarza włosami Johna Resnikoffa, który odsprzedał je za dwa tysiące dolarów Markowi Evansowi, który specjalizuje się w testach DNA. Następnie hair brown został skierowany do przeprowadzenia badań kryminalistycznych z udziałem międzynarodowych ekspertów.
Aby usunąć pytania dotyczące prawdziwego pochodzenia włosów, badacz Evans zaproponował przeprowadzenie DNA włosów pozostałych przy życiu krewnych Evy Brown w linii żeńskiej. Odmówili jednak pomocy w rzuceniu światła na jedną z tajemnic historii. Tymczasem siostrzenica Hitlera, Geli Raubal, z którą mieszkał, albo popełniła samobójstwo, albo ją zabił. Renee Müller, również kochanka Hitlera, popełniła samobójstwo. Być może wynika to z faktu, że Hitler był przypadkiem klasycznego masochizmu, który wstrząsnął partnerami nieświadomymi tej patologii tak bardzo, że popełnili samobójstwo. Eva Braun również przeszła dwie próby samobójcze.
***
Znaleziono nieślubnego syna Hitlera, francuska prasa opublikowała w 2012 roku sensacyjne dowody na to, że przywódca III Rzeszy miał spadkobiercę. Według dziennikarzy nieślubny syn Adolfa Hitlera i młodej Francuzki Charlotte Lobjoie urodził się podczas I wojny światowej, na którą przyszły Fuhrer zgłosił się na ochotnika.
***
Hitler dopchał swoich żołnierzy narkotykami. Żołnierze Wehrmachtu przez całą II wojnę światową otrzymywali narkotyk. Pervitin (metamfetamina) pomógł im przetrwać długie marsze i walczyć w najtrudniejszych warunkach (post z 2011 roku).
***
Podczas II wojny światowej ze wszystkich krajów Europy tylko Niemcy posiadały kopalnie uranu. Znajdowały się one w rejonach Harz i Czech, instytuty naukowe badań atomowych znajdowały się w Austrii – Instytut Radium i Akademia Nauk w Wiedniu. W Niemczech ośrodkiem badawczym nauki stał się Instytut Fizyki w Getyndze. Niemieccy naukowcy mieli całą wiedzę na temat rozwoju potężnego przemysłu jądrowego. Już w 1939 roku stworzyli maszyny uranowe, pierwsze stacje zasilane energią rozszczepialnego jądra atomowego. Opracowali bombę uranową. “Uran-projekt” został przygotowany przez Komisję (SD) SD pod kierownictwem Wernera Heisenberga. Opierał się na wykorzystaniu zasobów przedsiębiorstwa “Kaiser Wilheln Gesellschaft”. W Niemczech zaczęto tworzyć laboratoria Fizyki Atomowej w Hamburgu, Heidelbergu, Getyndze, Lipsku, Berlinie. Ale służbom bezpieczeństwa nie udało się zatrzymać znanych niemieckich fizyków w Niemczech. Pracował z nimi Węgierski fizyk Edward Teller, który stał się jednym z ojców bomby atomowej w USA, gdzie udało mu się uciec, mając już światową sławę za prace powstałe w niemieckich laboratoriach.
Już w 1940 roku niemiecki naukowiec dr von Weizsäcker napisał pracę naukową “o możliwościach pozyskiwania energii z uranu-238”. Zanim rozpoczęły się ataki powietrzne na Anglię, grupa niemieckich fizyków zakończyła badania nad możliwościami wybuchu podczas rozszczepiania jądra atomowego. Ale niemiecka Służba Bezpieczeństwa podejrzewała naukowców o sympatie do marksizmu, o powiązania z kręgami żydowskimi niebezpiecznymi dla III Rzeszy. Czujna inwigilacja i ujawnienie pochodzenia rasowego doprowadziły naukowców atomowych do emigracji lub ucieczki z kraju z pomocą wywiadu alianckiego. Służba SD rozstała się z nimi bez żalu. Większość uczonych nie była czystymi aryjczykami. Służba Bezpieczeństwa miała inne problemy związane z nowo odkrytymi elementami 93 i 94 w systemie Mendelejewa. Ale to pominięcie było przyczyną przegranej przez Hitlera wojny. 10 milionów bezsensownych ofiar-taką liczbę liczono z powodu zaniedbań Sieversa, przedstawiciela Himmlera w Centrum Badań atomowych, kierowanym przez prof. Waltera Gerlacha. To on powiedział pod koniec 1944 roku Martinowi Bormannowi, że maszyna może pracować na ciężkiej wodzie. Sievers nie wierzył, popełnił fatalny błąd, którego nie udało się już naprawić, próbując zidentyfikować odpowiednich naukowców z masy więźniów.
***
Budowa bomby atomowej przebiegała równolegle od końca lat 30. w Anglii, Niemczech, ZSRR i Stanach Zjednoczonych, znany jest na przykład amerykański “Projekt Manhattan”, szef projektu – pułkownik Wojsk Inżynieryjnych Leslie Groves, który kierował między innymi budową budynku Pentagonu. Kurchatov zauważył, że wkład sowieckich wywiadowców w budowę bomby atomowej wyniósł 50%. Wielki wkład radzieckich naukowców: Andrieja Sacharowa, Anatolija Aleksandrowa, Julii Charitona, Jakowa Zeldowicza, Izaaka Kikoina i wielu innych.
Oczywiście był też wkład niemieckich jeńców wojennych (19 grudnia 1945 r. rząd radziecki podjął uchwałę o sprowadzeniu niemieckich specjalistów do pracy nad problemem uranu, do końca 1948 r. w ZSRR pracowało na ten temat około 300 niemieckich specjalistów, w tym były dyrektor Instytutu Chemii Fizycznej Peter Thiessen, który wrócił do NRD dopiero w 1956 r. i został odznaczony Orderem Lenina i w randze laureata nagrody Stalina). Ale sprowadzenie wszystkiego do nich byłoby nierozsądne, pomogli tylko przyspieszyć tworzenie bomby. Niemiecki V-2 (V-2 – niemiecka litera “V”, z niemieckiego Vergeltung – Odwet) miał prędkość do 5,5 tysiąca km na godzinę, z zasięgiem do 290 km, podczas II wojny światowej wyprodukowano 5 tysięcy pocisków, z czego 20% z wiązką radiową.
W grudniu 1944 r.w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen zespół matematyków i fizyków ubranych w pasiaste szaty obliczył wzory i równania, za pomocą których rozwiązano liczne problemy pocisków V-2, A jest to były pocisk a-4. Już rakieta a-5 była małą rakietą Kosmiczną, wciąż nie naoliwioną i często eksplodującą. Pod koniec wojny powstał pocisk o długości 14 metrów i wadze 4,5 tony, który z łatwością poruszał się specjalną ciężarówką Mylera. Za pomocą mechanizmu hydraulicznego jego górna część unosiła się powoli w kierunku nieba, a błyskiem pomarańczowego koloru pocisk natychmiast znikał, by trafić w cel wroga wiele kilometrów dalej. Hitler był podekscytowany tym widokiem. “Dlaczego nie uwierzyłem od razu w te rakiety? Gdybym miał je w 1939 r., wojna potoczyłaby się inaczej” – wyznał później jednemu z generałów. Chociaż Niemiecki poligon rakietowy Peenemünde został przejęty przez wojska radzieckie, ale w wyniku operacji specjalnej “Paperclip” przeprowadzonej przez Amerykanów 104 niemieckich inżynierów rakietowych, w tym SS sturmbanführer Wernher von Braun, wraz z dokumentacją i obliczeniami zostały wywiezione do Stanów Zjednoczonych, co przyspieszyło tworzenie bomby atomowej w Stanach. Wykorzystano dane z książki Rainera Karlscha” Bomba Hitlera. Tajna historia niemieckich testów broni atomowej”.
***
150 tysięcy