Вәсим. Курыкма, Вәсимәкәй. Бу мин – Вәсимең.

      Вәсимә. Син каян килеп чыктың?

      Вәсим. Кешеләр каян чыга соң, Вәсимәкәй?

      Вәсимә. Дуракланма, әйт, кайда идең?

      Вәсим. Карават астында идем.

      Вәсимә. Дөньяда бөтен ирләр юкка чыкканда, син ничек калдың? Ходаем, булсаң да булырсың икән. Бөтенесен дә ишетеп яттыңмы?

      Вәсим. Ишетеп яттым, Вәсимәкәй. Бик кызык булды. Теге шәрә ботлы кызларның гына ботларыннан тотып карыйсы килде дә, түздем.

      Вәсимә. Хәзер нишлибез инде?

      Вәсим. Белмим, син нишләрсең икән? Минем нишлисем билгеле – Җир шарының хатыннары миңа калды бит.

      Вәсимә (Вәсимне кочаклап алып). Бирмим, берәүгә дә бирмим.

      Вәсим. Ничек инде «бирмим». Алай булмый ул, Вәсимә.

      Вәсимә. Берәүгә дә бирмим. Алып кына карасыннар. Муеннарын чәйнәп, борыннарын тешләп өзәрмен. Үземнеке генә син.

      Вәсим. Бүтән хатыннар нишләр?

      Вәсимә. Бүтәннәрдә эшем юк. Ходай сине миңа калдырган.

      Вәсим. Ходайны катнаштырма, Вәсимә. Аның мәшәкате болай да җиткән. Син борчылма, кем янына барсам да, сиңа кайтып егылам мин.

      Вәсимә. Бирмим, бирмим!..

      Хәтимә керә.

      Хәтимә (бу күренешне күреп). Бәтәч! Ни бу? Вәсим. Син ич бу.

      Вәсим. Мин шул.

      Хәтимә. Ничек?

      Вәсим. Бер-ике сәгатькә җибәрделәр. Вәсимәң сагынган, диделәр.

      Хәтимә. Кайда идең соң?

      Вәсим. Каф тавы артына җыйдылар безне. Андагы халыкны күрсәң… Барысы да ир-атлар.

      Хәтимә. Минеке күренмәдеме?

      Вәсим. Бергә идек. Әйдә, кайтып килик, дигән идем, кайтмыйм, ди. Анда аракыны бушка эчерәләр. «Татспиртпром» нан иң затлы аракылар килеп тора.

      Хәтимә. Тиенгән икән, алкаш.

      Вәсим. Бик сагынса, бик юксынса, хат язып җибәрсен Хәтимә, диде.

      Хәтимә. Шулай дидеме?

      Вәсим. Кайчан минем ялганлаганымны күргәнең бар?

      Хәтимә. Дөресен дә сөйләгәнең юк инде. Хат язып тормыйм, телдән генә әйт. Кайтып китсә дә ярый, дип әйтте диген. Тик кайтканда аек булсын, дип әйтте диген. Йә, ташла әле салып шул хатын-кыз күлмәген, туеп беткән аны күреп. Вәсимә, салдыр әле күлмәгеңне. (Вәсимә Вәсимнән үз күлмәген салдыргач.) Менә ичмасам, күзгә рәхәт. Сөендеңме, Вәсимә?

      Вәсимә. Сөендеңме дип, ярый инде.

      Хәтимә. Кайту, ни дисәң дә, китү түгел инде. Кил әле, кочаклап карыйм әле