Benim şiirlerim öylesine erken yazıldı ki

      Bilmiyordum ben bir şair olduğumu.

      Fışkıran sular gibi bir fıskiyeden

      Çıkan kıvılcımlar gibi bir fişekten.

      Derinlere gömülerek küçük şeytanlar gibi

      Uyku ve günlük olan bir mabette,

      Benim şiirlerim gençlik ve ölümle ilgili

      Okunmayan şiirlerim benim.

      Dağınık ve toz içinde dükkanlarda

      (Onları kimsenin almadığı ve almayacağı).

      Benim şiirlerim pek kıymetli bir şarap gibi

      Kendi sırasını bekliyor.

      Стихи растут, как звезды и как розы,

      Как красота – ненужная в семье.

      А на венцы и на апофеозы —

      Один ответ: «Откуда мне сие?»

      Мы спим – и вот, сквозь каменные плиты,

      Небесный гость в четыре лепестка.

      О мир, пойми! Певцом – во сне – открыты

      Закон звезды и формула цветка.

      Şiirler yıldızlar ve güller gibi büyüyor

      Ailede gerekmeyen bir güzellik gibi.

      Taca ve o muazzam ululamaya ise,

      Bir tek cevap “Bu bana nereden geliyor?”

      Uyuyoruz ve işte içinden taş levhanın

      Göklerden bir misafir dört yaprak içinde.

      Ah dünya, anla! Şaire uykusunda bildiriliyor

      Yasaları yıldızların ve formülü çiçeğin.

      Горн свой раздуй на горе, в пустынном месте над морем

      Человеческих множеств, чтоб голос стихии широко

      Душу крылил и качал, междометья людей заглушая.

      Остерегайся друзей, ученичества шума и славы.

      Ученики развинтят и вывихнут мысли и строфы.

      Только противник в борьбе может быть истинным другом.

      Слава тебя прикуёт к глыбам твоих же творений.

      Солнце мёртвых, – живым она намогильный камень.

      Будь один против всех: молчаливый, тихий и твёрдый.

      Воля утёса ломает развёрнутый натиск прибоя.

      Власть затаённой мечты покрывает смятение множеств!

      Если тебя невзначай современники встретят успехом, —

      Знай, что из них никто твоей не осмыслил правды:

      Правду оплатят тебе клеветой, ругательством, камнем.

      В дни, когда Справедливость ослепшая меч обнажает,

      В дни, когда спазмы любви выворачивают народы,

      В дни, когда пулемёт вещает о сущности братства —

      Верь в человека. Толпы не уважай и не бойся.

      В каждом разбойнике чти распятого в безднах Бога.

      Denizin sesi ruhunu okşatsın diye

      Ünlemlerini insanların susturup,

      Ruhunu kanatlandırsın diye,

      Kalabalıkların diyarını aşıp,

      Denize bakan uzak bir dağda

      Ateşini yak…

      Sakın dostlardan, övenlerin gürültüsünden ve şöhretten.

      Övgü alır düşüncelerinden kafiyeler,

      Unutma, sadece düşman hakiki bir dost olabilir

      Mücadelede.

      Şaheserlerinin esaretine düşürür şöhret,

      Ölülerin şanı yaşayanlara mezar taşıdır, elbet.

      Dur herkesin karşısında,

      Suskun, durgun, sağlam.

      Kayanın duruşu aşar gücünü dalgaların.

      Hayalin gücü yener karasızlığını kalabalığın.

      Başarını takdir ederse çağdaşların, bil ki

      Hakikatinin anlamını idrak edemedi hiç biri,

      Senin hakikatinin iftirayla sövgülerle taşlarla öderler bedelini.

      Gözleri kör adaletin kılıcını çıkardığı o vakitte,

      Bir sevinin sancılarının halkı etkilediği o vakitte,

      Makineli tüfeğin kardeşliğin özünü törenlerle ilan ettiği o vakitte,

      İnsanlığa