Chcesz wspiąć się na szczyt? Musisz ciężko pracować. Musisz umieć zarabiać pieniądze i nic nie może przeszkadzać twojej finansowej wizji życia. Ucz się od Ala Capone. Al postanowił przenieść się do Chicago, ponieważ zobaczył tam szansę na poprawę swojego życia. Chicago to duże, hałaśliwe miasto, i trafił tam w momencie wprowadzenia prohibicji. Po I wojnie światowej najlepsi umysłowo kongresmeni uznali, że Ameryka wkroczy na ścieżkę dobrobytu, jeśli zakaże się alkoholu. Jednak Capone był sceptyczny wobec trzeźwości swoich rodaków. Al rozumiał, że wielu nie zaakceptuje tego prawa, i wtedy zaczął myśleć jak przedsiębiorca. Mógł obrócić to prawo na swoją korzyść. Zrozumiał, że może zarobić miliony, ponieważ konsumenci potrzebowali alkoholu, a on mógł go dostarczyć. Nic trudnego: popyt rodzi podaż.

      Decyzja rządu dała początek podziemnej produkcji, zwanej bimbrownictwem. Bimbrownik potrafił zaspokoić każde zamówienie. Jeśli ktoś lubił whisky, można było sprzedawać ją jako lek na receptę – każdy pijaczek mógł zdobyć butelkę. Można też było wybrać bardziej kreatywną drogę, przemycając alkohol przez granicę z Kanadą. Jeśli ktoś wolał coś słodszego, mógł wybrać rum – towar wysokiej jakości, sprowadzany zza granicy, prosto z łodzi. Ale żeby zarobić jeszcze więcej, trzeba było postawić na piwo. Bimbrownicy przejmowali zamknięte browary. A kiedy przyjeżdżała policja, «przekonywano» ją, żeby przymknęła na to oko. Fałszowano sprytne etykiety i patrzono, jak pieniądze płyną strumieniami. Ale jeśli chciałeś naprawdę dużych pieniędzy, musiałeś przewozić wszystko.

      Wkrótce po przeprowadzce do Chicago i ponownym spotkaniu ze swoim dawnym mentorem Torrio, Capone skupił się na organizacji bimbrownictwa. Na początku był tylko żołnierzem Torrio. John najpierw zatrudnił Capone jako bramkarza w jednym z domów publicznych, a potem jako zarządcę «Czterech Dwójek» – nowego burdelu, który Colosimo otworzył już z udziałem Torrio. Ale z czasem Johnny zaczął rozumieć, że Capone to nie tylko dobry wykonawca, ale też świetny biznesmen – mądry i charyzmatyczny lider. Ludzie chcieli dla niego pracować. Jednak na drodze realizacji swojej kryminalnej wizji Capone napotkał przeszkodę. Główny gangster Chicago i szef Torrio, James «Big Jim» Colosimo, był przeciwny dywersyfikacji i rozszerzaniu imperium. Colosimo nie chciał zajmować się bimbrownictwem. Wystarczała mu restauracja, burdel i kasyno. Nie chciał ryzykować dla większego zysku. Capone nie mógł pozwolić, aby ograniczony umysł przeszkodził w wielkiej idei. Dlatego razem z Torrio musieli znaleźć rozwiązanie.

      W pewnym momencie uznali, że «Big Jim» musi odejść. Stawką było bogactwo zdobyte w bezprawiu. Al nie mógł powierzyć zabójstwa «Big Jima» byle komu. Wiedział, do kogo zadzwonić – do swojego mentora i byłego szefa, Franka Yale’a. Capone załatwił sprawę i zaoferował Frankowi dziesięć tysięcy dolarów, co dziś odpowiada około stu pięćdziesięciu tysiącom. Na polecenie Capone Frank wszedł do restauracji Colosimo i zajął pozycję. Około godziny czwartej po południu Colosimo przyjechał na spotkanie z partnerem, ale ten się nie pojawił. Colosimo ruszył do budki telefonicznej, by dowiedzieć się, dlaczego – i wpadł prosto w pułapkę. Frank strzelił. «Big Jim» został postrzelony w głowę i zginął na miejscu.

      To wstrząsnęło przestępczym światem Chicago, a Capone mógł urzeczywistnić swoje przywództwo. W ciągu następnych trzech lat Capone i Torrio przejęli trzy duże browary. Wkrótce stało się jasne, kto tu rządzi. Kontrolowali ogromny biznes. Browary, które niegdyś należały do dużych firm, teraz były zarządzane przez nich. Strategia Capone pomogła przekształcić operację Torrio w przestępcze imperium, przynoszące trzy miliony dolarów rocznie (czyli około pięćdziesięciu milionów według dzisiejszych stawek). Usunięcie Colosimo miało jeszcze jedną zaletę – John Torrio znalazł się na szczycie organizacji przestępczej, a Capone szedł tuż za nim. Ale nawet jeśli wspinasz się po szczeblach kariery, to nie znaczy jeszcze, że na pewno zostaniesz szefem. Jak więc zająć to miejsce na stałe?