Quarantine. Венера Петрова
Читать онлайн книгу.
ыстаана диэн. Ити аата кини Дьайаҕа кубулуйда. Кэтэх өйүнэн иитэн таһаарбыт идиэйэтин олоххо киллэрээри булокунуоттанна, уруучукаланна.
Момуой олбуорун айаҕар уочарат бөҕөтө. Бэйэтэ биллибэт. Түннүгүнэн уоран көрө турар ини. Болуомунньуктар Дьаҕаны нэһиилэ аһардылар.
– Момуой кутуруксута… утуруксута… утурук… сута, – диэн сипсиһэллэрэ сүтэ-сүтэ иһиллэр.
Ол аайы луох аптарытыата аптаныамыйаланан истэ. Кини да улуутуйуохча, ол улуутун бэйэтэ кытары итэҕэйиэхчэ.
Күүлэ аанын астарбатылар даҕаны.
– Сүгүн олордоллорун аастылар. Тахсыа ээ, тахсыа билигин! Бэйэҥ да араатардаан эриэххин, – барытын Бороскуой буортулаата.
Дьайа матан хаалла. Кэҥии сатаан дьиэ кэннигэр сөрүөһүннэ. Момуой тэстэр уолбат дьаамата. Тэйиччи былыргы үйэтинээҕи хотон дьардьамата килэйэн көстөр. Тиэргэни биир гына сыыс от үүммүт. Сибэтиэй миэстэбит да баар… Уон сыл аастын, өссө уон сыл аастын – уларыйбат биир көстүү. Айанньыттар аартыктара да уруккутунан. Хаһааҥҥы эрэ Халдьаайы да, саҥа Халдьаайы да биирдэр. Арай, дьиэ тутулла сатаабыт. Самналлыбыт тутуулар турбахтаан баран сууллубуттар. Айдаан-майдаан киининэн буола сылдьыбыт кылабаа дьиэтэ былааҕа эрэ уларыйбыт. Тот үйэҕэ да тойон наада. Хайа да былаас хапырааллаах. Хамыһаардар хаһан баҕарар бааллар. Таска хаалбыт сатамньыта суох сайдыыларыттан бэриһиннэрбиттэрэ диэн биир эрэ. Унньуйа сытыйбыт киин уулуссаларын устун оптуобус сылдьар. Кыһытаары нүөмэрдээх. Маҥнайгы аҕай. Исписээнньэҕэ былыр барбыт сэп нэһиилэ үнүөхтээн ааһар. Оҕону-урууну таһан көрүлэтэр. Хам-түм кырдьаҕастары тиэйэн саататар.
– Айгыста сытыйан… – Бороскуой мөҕүттүүтүн иккис ботуога төлө көтөн эрдэҕинэ, улуу тойон уһулу ыстанан таҕыста
– Һаа-аа-ыах! – Дьааһыйар да, тарбанар да. – Эмиэ кэлбиттэр дуу.
Инньэ диэт сирбит курдук силлэҥниир.
– Таах сылдьааччылары туох сиэй, – ол кэмҥэ Бороскуой туттуммахтаан хаалар.
Күүттэриилээх Момуойдара аа-дьуо чугаһыыр. Болуомунньуктар бокулуоннууртан ордубаттар. Саах тэллэйин курдук сэлээппэлээх, ат баһа хамсалаах, кубарыйа сатаан баран курдары көстүөх буолбут ыстааннаах, туйах курдук чэрдийбит атахтаах – атах сыгынньах аскыат, дьиҥнээх аскыат.
– Дьиҥнээх Момуой! – Биир дьахтар уҥан таттас гынан хаалар.
Сабыстыбыт хаас, уоран көрөр күтэр харах, онон-манан быкпыт бытык дуома, сирбит курдук силлэччи туттубут дьэс сирэй – дьиҥнээх сибэтиэй.
– Сибээт! Сибээт! – Аны биир акаары тиэрэ баран түһэр.
Ыраах Дьааҥыга Киһилээх хайатыгар сылдьан Момуой алҕас манаах аатырбыта. Омук туруустара сүрэхтээн тураллар. Сэнсээссийэнэн иитиллэр бириэссэ иилэ хабан ылан, куһаҕан оҕонньору дьоруой оҥоро охсубута. Кини сыҥалаан дьон манаах да манаах диэн иирэн хаалбыттара. “Эн эрэ, эн” диэн хантайан көрөр халлааныттан сипсийэргэ дылылара да, ини гын, маны гын диэн дьаһайбыттара суоҕа. Бэйэтэ билэринэн дьаабырар. Мэнээк да киһини мэнэритиэх курдуктар. Сүгүн сырытыннарар