Արդարադատություն և ապագա (Правосудие и будущее). Минас Минасян Ервандович
Читать онлайн книгу.
անձը բռնվել է գողություն կատարելու համար և դատապարտվել,ապա շատ արդար կլինի,եթե վնաս կրած կողմը՝ դա լինի ֆիզիկական թե իրավաբանական անձ, կարողանա հետ ստանալ իրեն հասցված վնասը։ Հարցն այս երկու կողմ ունի՝
կամ պետությունն է ստանձնում այդ պարտավորությունը,կամ արարքի համար պատասխանատուն։
Եթե աձն ունի բավարար միջոցներ՝ հասցված վնասի փոխհատուցման համար,ապա բնական է, այն կբռնագանձվի․․․իսկ եթե մեղավորը սնանկ է, կամ չունի ոչ մի կարողություն՝ ինչպե՞ս կայացնել ճիշտ դատավճիռ։
Այսպիսի դեխքերում նա կիրառում է էմոցինալ, սուբյեկտիվ, կամ էլ հուսահատ որոշում՝ չկարողանալով գտնել պատժին համարժեք լուծում․ Չհատուցելով վնասը, անձը կանցկացնի ավելի երկար ժամանակ անազատության մեջ,քան նա,ով կկարողանա փոխհատուցել ։
Այստեղ գործ ունենք արդեն ծնվող անարդարության հետ, որը հղի է ծանր հետևանքներով՝ մեղավորի գիտակցության մեջ անհավասարության մթնոլորտի զգացման և անհամաչափ պատիժների կիրառման մասով։
Մի կողմից հասարակությունը հանգիստ է զգում իրեն, թե ապահովված է իր անվտանգությունը, մյուս կողմից ոչ բարոյական,ոչ ֆինանսական կորուստները վերականգնված չեն։ Այս ֆոնին արդյո՞ք կարելի է փաստել,որ արդարադատությունը կայացված է, երբ այն կազմվել է հասրակության զանգվածի էմոցիոնալ ճնշմամբ և իրականացվել դատավորի փաստարկով, թե <եթե ժողովուրդն է ձևավորել օրենքները և պետությունն այն փաստել ու կնիքել է, ուրեմն դատավճւռն արդար է>։ Բառերի քերականական նույնականությունն այդպես կարող է չհնչել,բայց կայացված վճռի ուղերձը կունենա նույն իմաստը։
Կարծում եմ, չկան բացարձակ անփոփոխ օրենքներ, որոնց բացատրության և մեկնաբանման ձևը լինի կատարյալ, կամ նույնիսկ նրա հիմք հանդիսացող օրենքը։
Բայց կարծում եմ՝ կան բարոյական օրենքներ, մարդու մոտ որոնց իմաստազրկմամբ նրանց կիրառական անհրաժեշտությունը չի կարող նվազել՝անկախ ժողովուրդների մոտ նրանց ընկալման աստիճանից։
Եթե երկրում ստեղծված են ամենաթողության համար նպաստավոր պայմաններ՝ պետք չէ դատել մեղավորին օրենքի նույն խստությամբ,ինչը կարելի էր անել նրա՝ սոցիալապես լավ վիճակում գտնվելու և բարեկեցիկ կյանքեվ ապրելու պարագայում։
Երբ սոցիալապես վատ պայմաններում ապրող անհատի համար չկան երկրում աշխատանքով ապահովելու պայմաններ, ապա զանցանքի և հանցանքի հայտնաբերմամբ չի կարելի կիրառել դատավարական օրենքների ամբողջ խստությունը։
Եթե արդեն օրենքը խախտվել է, ապա նախ պետք է հորինել մեխանիզմներ՝ որպեսզի նա կարողանան հատուցել հասցված վնասի համար։
Մեջբերեմ մի տարբերակ, որն ավելի աիդյունավետ կարեղ է լինել,քան դարեր ի վեր՝ մարդկանց ֆունդամենտալիզմի հետևանքով մինչ օրս գրեթե անփոփոխ գործող պատժիչ համակարգերը։
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.