---

Скачать книгу

---

που θυμάται να βλέπει ήταν ο έναστρος ουρανός του δάσους. Το σκοτάδι ήταν αθόρυβο και τον είχε κυριεύσει. Το ξόρκι τον είχε κρατήσει δεμένο εκεί αλλά μπορούσε ακόμα να ακούσει την κίνηση της γης. Μικρές, θνητές υπάρξεις που απέφευγαν να φάνε τη ζωντανή σάρκα του αλλά ασυναίσθητα ροκάνιζαν την ψυχή του.

       Όσο ο καιρός περνούσε νόμιζε πως σίγουρα θα τρελαθεί και ξαφνικά άρχισε να ακούει θορύβους όλο και πιο συχνά… φωνές. Ήταν τόσο ευπρόσδεκτες στη φυλακή του και διψούσε να ακούει περισσότερες. Κάποιες φορές άκουγε ολόκληρες οικογένειες και κάποιες άλλες μόνο ενήλικες.

       Κάποιες φορές προσπαθούσε να νικήσει το ξόρκι, άλλες να καλέσει βοήθεια και άλλες απλά να βρει παρέα. Η μαγεία κρατούσε γερά, καθιστώντας τον εντελώς ανίσχυρο. Το γνώριζε αυτό το ξόρκι. Το είχε χρησιμοποιήσει και ο ίδιος εναντίον τεράτων. Ήταν μία πολύπλοκη διαδικασία που απαιτούσε το αίμα ενός αγαπημένου προσώπου για να τον ελευθερώσει. Ένα ξόρκι αγάπης που μόνο η αδελφή ψυχή του θύματος θα μπορούσε να θα μπορούσε να σπάσει.

       Είχε πάντα δουλέψει με τα βαμπίρ γιατί χρειαζόταν να έχεις ψυχή για να μπορέσεις να καλέσεις την αδελφή ψυχή. Το είχε χρησιμοποιήσει παραπάνω από μία φορά για να εξουδετερώσει τους δαιμονικούς απογόνους του που δεν ήξεραν τίποτα άλλο από τη λαγνεία για το αίμα.

       Ο Κέιν γέλασε ειρωνικά όταν θυμήθηκε ποιος τον είχε καταδικάσει… γιατί αυτός δεν είχε αδελφή ψυχή. Ή τουλάχιστον δεν την είχε συναντήσει ποτέ. Αλλά ακόμα και να είχε, ήταν αρκετά απίθανο ότι αυτή θα σκόνταφτε στον τάφο του αιμορραγώντας. Ο Μαλάχι είχε

---

Скачать книгу