Susanna M Lingua-keur 10. Susanna M. Lingua
Читать онлайн книгу.
met hom te trou nie. “Jy was ’n doodgewone skrywer toe ek met jou getrou het – nie ’n amper-miljoenêr nie.”
Natasha het sedert gisteroggend soveel skokke en vernederings ervaar dat dit vir haar voel of sy reeds breekpunt bereik het – en nou weer hierdie ongevoelige beskuldiging van Dewalt om haar verder te verkleineer. Sy veg verbete teen die trane wat warm agter haar ooglede brand. Sy mag nie voor Dewalt huil nie.
“Nou waarom het jy met my getrou – as dit dan nie vir my geld was nie?” vra hy smalend.
Sy draai haar rug op hom en verlaat die kamer sonder om op sy vraag te antwoord.
Natasha het skaars in die sitkamertjie gekom, toe hoor sy hoe Dewalt se kragtige motor die bergpad vat.
Hy is seker nou op pad na Esna om haar te vertel dat ek weier om van hom te skei, maal dit deur Natasha se gedagtes terwyl sy na die slaapkamer gaan om haar hare droog te maak.
Toe mevrou Hugo die vertrek na ’n rukkie met Natasha se tee binnekom, nooi sy haar om te sit. Dan vertel sy die ouer vrou van haar en Dewalt se gesprek vroeër die oggend. Sy sê egter niks van Dewalt se beskuldiging dat sy met hom ter wille van sy geld getrou het nie. Net sy en Dewalt weet waarom hulle met mekaar getrou het.
“Ek wonder wat Esna nou gaan maak – noudat sy weet dit is vir haar onmoontlik om met Dewalt te trou,” wonder Natasha hardop.
“Haar soort steur hulle nie aan ’n huwelik nie, mevrou,” sê mevrou Hugo bedaard. “As hy nie wettig met haar kan trou nie, sal sy sommer by hom bly – en hom wegsmyt sodra hy nie meer genoeg geld het om haar met duur pelse en juwele te behang nie.”
Hulle gesels totdat Natasha se hare droog is. Daarna stap die ouer vrou eetkamer toe om te kyk of die huishulp al die tafel vir middagete gedek het.
Na ete neem Natasha haar breiwerk en gaan sit agter die huis in ’n hoekie wat teen die snerpend koue wind beskut is en waar die son mildelik skyn. Sy voel nie juis lus vir brei nie, maar dit is iets waarmee sy haar kan besig hou sodat sy nie te veel aan Dewalt dink nie. Sy geniet egter nie lank die privaatheid en die sonskyn van daardie hoekie nie.
Sy het nog skaars vyf rye gebrei, of mevrou Hugo maak haar verskyning om te sê dat daar ’n besoeker in die sitkamer op haar wag.
“ ’n Dame om my te sien?” vra die jong vrou met ’n ligte frons.
“Nee, nie ’n dame nie, mevrou, sommer net ’n goedkoop fortuinsoekster … Esna le Clus,” sê die ouer vrou met bitterheid in haar stem. “Wil jy met haar gaan praat, of sal ek haar in die pad steek?”
“Nee, wag eers, my liewe beskermengel,” glimlag Natasha verwese, “laat ek liewer gaan hoor wat sy te sê het. Ek dink dit is in verband met die egskeiding wat Dewalt so graag wil hê.”
“Nou goed, as jy haar dan nou móét spreek,” kom dit van die ouer vrou. “Maar onthou, ek sal binne hoorafstand wees. As sy hiernatoe gekom het om jou leed aan te doen …”
“Dankie, dit is lief van jou om so besorg oor my te wees,” laat Natasha dankbaar hoor terwyl sy traag haar breiwerk neersit.
“Jy kan maar vir my tannie Rina sê as jy wil,” stel die ouer vrou vriendelik voor.
“Dis waar, na al jou hulp, raad en besorgdheid hoef ons seker nie meer so formeel te wees nie, tannie Rina,” stem Natasha saam. “Jy kan my gerus ook maar op my naam noem.”
Daar is ’n smalende, meerderwaardige glimlaggie om Esna se rooi mond toe sy Natasha groet.
Natasha bly half in die middel van die vertrek staan terwyl sy kil en uit die hoogte na Esna kyk. Toe vra sy met opgetrekte wenkbroue, sonder om Esna se groet te beantwoord: “Ek weet nie waaraan ek hierdie besoek van jou te danke het nie, juffrou Le Clus, maar wat my betref, het ons niks vir mekaar te sê nie – altans, ek het niks vir jou te sê nie –”
“Jy mag miskien niks vir my te sê hê nie, mevrou De Meyer,” val sy Natasha vinnig in die rede, “maar ek het baie vir jóú te sê.”
“Jammer om jou teleur te stel, maar ek stel hoegenaamd nie belang in wat jy te sê het nie,” sê Natasha koelweg. Maar Esna is vasbeslote om die doel van haar besoek te verduidelik.
“Dit sal jou niks baat om daardie hooghartige houding aan te neem nie. Ek gaan met jou praat,” hou Esna vol. “Ek gaan môre vir twee dae saam met Dewalt Johannesburg toe. En hy het my genooi om die naweek vir hom hier in sy huis te kom kuier. So, jy gaan nie ver kom met jou hardkoppigheid nie. As jy volstrek weier om van Dewalt te skei –”
“Verskoon my, maar ek is nie bereid om ons huwelik met jou te bespreek nie, juffrou Le Clus,” val Natasha haar trots en bedaard in die rede. “Ek sal dit waardeer as jy liewer nou wil gaan. Ek stel hoegenaamd nie in jou bewegings belang nie.”
“Jou trotse hooghartigheid sal Dewalt nie na jou toe laat terugkom nie,” lag Esna spottend terwyl sy met die grasie van ’n jagluiperd orent kom. “Ook die feit dat jy weier om van hom te skei, maak geen verskil aan my nie. Jy sal wel sy van deel, maar dit sal ook al wees. Sy liefde en sy rykdom behoort aan my …”
“Jy moet my asseblief nou verskoon. Ek weier om langer na so ’n onsmaaklike gesprek te luister. Mevrou Hugo sal jou na die voordeur toe neem.”
Dan draai Natasha om en verlaat die sitkamer. Sy wag ook nie om te sien wat tussen Esna en mevrou Hugo gebeur nie. Wat haar betref, kan die huishoudster die vermetele vroumens met plesier by die voordeur uitsmyt.
Toe Natasha na ’n rukkie weer buite in die son sit, kom sy die eerste keer agter dat haar hande liggies van verontwaardiging bewe. Sy kan nie begryp hoe dit moontlik is dat Dewalt verlief kan wees op so ’n onsmaaklike skepsel wat geen trots of selfrespek besit nie.
“Ek het vir jou iets te drink gebring om jou senuwees ’n bietjie reg te ruk, my kind,” sê mevrou Hugo onverwags agter haar. “Ek kan sien dat die ellendige vroumens jou geweldig ontstel het. Jy lyk so bleek.”
“Dankie, tannie Rina,” glimlag Natasha hartseer toe sy die glasie neem. “Sulke vermetele mense slaag gewoonlik daarin om ’n mens te ontstel. Ek hoop sy was nie teenoor jou ook so beledigend nie.”
“Nee, sy was nie,” stel die ouer vrou haar dadelik gerus. “Esna weet jy is te fyn opgevoed om haar aan die nek te vat en by die deur uit te smyt. Daarom was sy so beledigend teenoor jou. En dan hoop sy natuurlik ook dat jy so kwaad sal word dat jy dadelik om ’n egskeiding aansoek sal doen.”
“Wel, ek weet nie wat ek sal doen as hy haar elke naweek hier na die huis toe bring nie,” praat Natasha ietwat afgetrokke terwyl sy aan die ouer vrou beduie om langs haar op die tuinbankie te kom sit. “Sulke tirades en onsmaaklikhede elke naweek sal die lewe vir ’n mens onmoontlik en ondraaglik in die huis maak.”
“Dit is presies wat hulle beoog, kindjie. Maar ek gaan ’n stok in hul wiel steek,” sê mevrou Hugo ernstig en gaan sit met ’n diep sug op die bankie. “Ek sal nie toelaat dat daardie flerrie hier in jou huis kom pronk asof dit haar huis is nie. Ek gaan nie toelaat dat sy jou op so ’n gemene manier verkleineer nie.”
“Wat gaan jy doen, tannie Rina?” vra Natasha met ’n sweem van ’n glimlaggie. Wat sal sy tog aanvang sonder hierdie moederlike vrou wat so ’n getroue vriendin en kampvegter vir haar is!
“Ek weet nog glad nie, my kindjie, maar ek belowe jou dat dit die gewenste uitwerking sal hê,” sê mevrou Hugo verontskuldigend terwyl sy haar kop skud.
“Jy maak my nou regtig nuuskierig, tannie Rina,” sê Natasha en plaas haar een hand liefdevol op die ouer vrou s’n.
Mevrou Hugo sit nog ’n paar minute lank by Natasha en gesels voordat sy weer terugkeer na die werkies waarmee sy in die huis besig was.
Later die middag kom sê mevrou Hugo vir Natasha dat Dewalt haar in sy studeerkamer wil spreek. Die swartkop neem haar breiwerk en stap na die studeerkamer toe. Sy het geen benul waarom hy met haar wil praat nie. Wat haar betref, is daar niks meer wat hulle aan mekaar kan sê nie.
Dewalt