Annelize Morgan Omnibus 4. Annelize Morgan
Читать онлайн книгу.
ruk die tou styf toe hulle die deur van die lae geboutjie bereik. Dit pluk Leia byna van balans af, en sy steier agteruit om nie haar ewewig te verloor nie.
Philippe lag. “Die reflekse is nie meer so watwonders nie, Henri. Dink jy die ou dikketjie sal ons prys daaroor verminder?”
“Dis die sny wat my bekommer. Geen merrie met so ’n wond haal ’n goeie prys nie. Laat ons maar hoop dat hy die res van haar waardeer. Daar skort niks.”
Gréville stoot die deur oop en stap binne. Na ’n paar minute keer hy terug.
“Bring haar in.” Hy grynslag tevrede. “Die geld lê reg. Dis net vir oorhandig en vat en dan kan ons in die naaste kantien gaan jolig raak.”
Philippe stoot Leia voor hom uit. Met tande opmekaar geklem, volg sy Gréville omdat daar vir haar geen ander keuse is nie. Sy onderdruk die opstuwende gevoel van woede met moeite. As sy kalm bly, sal sy wel aan ’n manier kan dink om te ontsnap. Sy moet net nie histeries raak nie. Tot elke prys moet sy haar verstand helder hou en haar waaksaamheid nie verslap nie.
Leia glimlag effens. Dis iets wat sy nog in die koel woude van Oos-Afrika geleer het. Die gevaar het elke dag saam met haar geloop, en sy het die instink van ’n dier aangeleer. Eers hier in die beskawing het sy geleer dat ’n mens jou verstand gebruik om sekere situasies te hanteer. Daar in die oerwoud was dit nie nodig nie. Daar moes jy nie dink om jouself uit die verknorsing te kry nie. Jy moes blitssnel op jou instink handel, en tyd om ’n situasie koelbloedig uit te redeneer, was daar nie.
Die vertrek is skemerdonker en leeg. Onder die klein venstertjie staan ’n kaal tafel waarop daar drie sakkies lê. Verder is daar geen meubels nie … nie eens ’n stoel nie.
Leia ril net liggies en swyg. Agter ’n gordyn wat voor ’n deuropening hang, hoor sy iemand hardop nies. Hulle is dus nie heeltemal alleen nie.
Philippe leun oor na Gréville. “En nou?”
“Ons moet net wag.”
“Ons moet liewer die geld vat en loop.”
“Dan sal ons albei so goed as dood wees.”
Die gordyn word skielik weggestoot en ’n kort, vet mannetjie maak sy verskyning. Hy kyk na die drie mense wat hom swyend betrag en grinnik.
Leia word yskoud. Dis met moeite dat sy haarself beheer. Sy besef nou eers dat sy liewer die vorige nag moes probeer ontsnap het. Toe het sy nog ’n kans gehad, al was sy vasgebind. Nou het alle hoop verdwyn.
Die mannetjie kom reg voor haar staan. “Dan sien ons mekaar weer, duifie? Valdi Lantini vergeet ’n mooi gesiggie nie maklik nie.”
Sy kyk vol afkeer na Lantini. “Jy sal nie hiermee wegkom nie.”
Hy lag plesierig. “En dan praat sy so mooi Frans ook! ’n Driedubbele vonds! Jy gaan ’n man baie gelukkig maak, liefie. Môre vertrek my skip uit die baai, en jy gaan saam.” Die glimlag verdwyn van sy gesig. “En hierdie keer sal jy nie weer teen ’n aalmoes deur my vingers glip nie.”
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.