Ultrasatyn 2 in 1. Elsa Winckler
Читать онлайн книгу.
“Daar is twee dinge,” verbreek Nadia die stilte. “Nommer een: word groot. As hy ouer is, verwag hy ’n volwasse vrou wat weet wie sy is, wat sy wil hê en hoe sy dit gaan kry. En dis nie jý nie.”
Leila se mond val oop om iets te sê, maar Nadia hou haar hand afwerend in die lug. “Nommer twee: ons kan iets daaraan doen.”
“Ja?” Karla skuif gretig vorentoe op die bank. “Wat stel jy voor?”
“’n Basic Instinct.”
“’n Wat?” vra Leila en Karla byna gelyktydig. Leila vermoed sy wil nie regtig weet nie. Sy kyk na Karla, maar dié hang aan Nadia se lippe.
Nadia kyk meewarig na hulle. “Basic Instinct. Nog nooit daarvan gehoor nie, dames?” Toe hulle albei stilbly, skud sy haar kop. “Die fliek waarin Sharon Stone haar bene oopgegooi en haar vrouwees vir die wêreld gewys het.”
Leila deins effens terug in haar stoel. Sy was nog heeltemal te klein toe die fliek opslae gemaak het, maar sy weet presies wat dit is wat die wêreld na asem laat snak het.
“Moenie so geskok lyk nie. Jy hoef nie jou womanhood vir die wêreld te wys nie, net vir die gelukkige ou. Glo my, dis wat mans wil hê en dis al hoe hy ag gaan slaan op ’n poppie tien jaar jonger as hy. Anders kan jy hom maar vaarwel toeroep en kyk hoe ’n ouer vrou met meer woema hom inpalm.”
Leila het die ergste verwag, maar dít. Sy weet nie of sy moet lag of huil nie. Die vrou is van haar sinne beroof. Haar raad is so banaal, so sonder inhibisie. Was vroue al desperaat genoeg om daarvoor te val?
Nadia haal haar skouers op. “Dis my raad. Take it or leave it. Maar ek kan jou waarborg jy gaan spyt wees as jy dit nie doen nie. Môre, oormôre spring hy in die bed saam met iemand anders. En dit kon jý gewees het. Die vroue wat kry wat hulle wil hê, is die vroue wat doen wat gedoen moet word. Nie muurblommetjies wat wag dat ’n held op ’n wit perd hulle moet oppik nie.”
Hulle maak aanstaltes toe dit lyk asof Nadia haar sê gesê het. Toe die deur agter hulle toegaan, slaan Karla haar hande in vervoering saam. “Ek het jou mos gesê Nadia weet waarvan sy praat.”
“Ag nee, regtig, Karla.” Leila kyk verstom na haar vriendin. “Jy is nie ernstig nie. Het jy sowaar alles wat sy gesê het vir soetkoek opgeëet?”
“Oukei, oukei. Dis miskien bietjie over the top. Maar ek het regtig al gesien hoe haar raad vroue se lewens geraak en verander het.”
“Wel, miskien het sy húlle nie aangeraai om ’n Basic Instinct te doen nie. Ek dink sy het iets in. Dalk het die wierook haar brein aangetas.”
“Kan miskien wees, maar watter ander opsies het jy? Jy kan seker na hom toe gaan en sê jy wil hom graag beter leer ken. Maar as dit ’n verbode liefde is soos jy sê …” Karla laat die woorde betekenisvol in die lug hang. Haal dan haar skouers op. “Vir jou om te besluit, vriendin. Vir jou om te besluit. Moet hom net nie verloor omdat jy te bang is nie.”
Leila lag. Sy kan hoor Karla is lus vir drama. Kopskuddend klim sy in die motor.
“Dis so duidelik soos daglig dat jy en Nadia familie is. Ek hoef nie daaroor te dink nie. Nadia se voorstel is buite die kwessie. Toe,toe, ry dat ek vir ons koffie kan koop. Ek is desperaat om van die beeld in my kop ontslae te raak.”
Die nag was nie lank genoeg gewees nie, besef Leila die volgende oggend toe sy ietwat beneweld tussen werklikheid en fantasie op haar bed lê. Onwillig om haar oë oop te maak omdat sy die beeld in haar kop nie wil laat gaan nie.
Sy sit voor hom, die sagte swart leer van sy lessenaarstoel knus onder haar. Haar bene is wyd oop. Haar broekie is in haar handsak geprop. Haar hart klop wild toe hy haar sien. Sonder om te skroom waaier haar bene uitnodigend oop. Hy sluk en draai die sleutel in die slot. Haar borste punt onder die dun toppie. Skielik wens sy sy het die toppie ook reeds in haar handsak gedruk. Die begeerte in sy onderlyf toe hy stadig naderkom, hou haar blik vasgenael, en die klopping in haar word wilder. Daar is klammigheid tussen haar dye en sy verkneukel haar in die gevoel van afwagting. Sy lig haar effens sodat hy sonder twyfel kan weet wat dit is wat sy van hom wil hê en wat sy hom bied. Toe is sy in sy hande.
Hy laat haar net so op die stoel sit, hou haar oë gevange en haar bene oop terwyl hy stadig op sy knieë sak. Sy oë is smeulend in hare.
Haar asem steek in haar keel toe sy kop tot tussen haar bene sak.
Leila kom met ’n snak na asem orent, haar hart wild in haar bors. Sy kyk in die spieël en weet wat dit is wat sy moet doen. Om langer uit te stel gaan haar mal maak en haar heel moontlik hierdie eksamen laat druip.
Die beddegoed beland in ’n bondel op die grond toe sy opspring. Sy pluk die kasdeur oop en blaai deur die hangers. Wat sal gepas wees? Haar blik val op die kort grys minirompie. Sy het dit destyds by ’n vooraanstaande Londense winkel gekoop. Die snit en lengte pas haar goed en sy voel altyd sexy wanneer sy dit aanhet. Dit sal werk. Die materiaal van die moulose grys en wit toppie wat daarby pas, is dun. Gepas vir die okkasie.
Die stortwater is koud, maar sy draai die krane nie warmer nie. Sy wil nugter geskok word, maar dit gebeur nie. Daar is net één ding wat sy wil hê en sy kan haar nie meer keer nie. Dit duur skaars twintig minute om te stort, tande te borsel en grimering liggies aan te wend. Haar hare blaas sy net effens droër. Daar is nie tyd om te eet nie. Sy wil in Lukas se kantoor wees voor die eerste klasse begin en voor haar nuutgevonde dapperheid weer verdwyn. Sy kan nie bekostig om tyd te verspeel nie.
Dis nog vroeg en daar is baie oop parkeerplekke voor die gebou. Veral noudat die jaar tot ’n einde kom. Die fakulteit se deure is reeds oop. Die ontvangsdame is genadiglik nog nie op kantoor nie, maar die skoonmakers is reeds doenig. Doelgerig stap sy in die gang af. Wat sy gaan doen as hy reeds in sy kantoor is, weet sy nie. Óf omdraai en later terugkom, óf instap en die deur agter haar sluit. Genade, sy hoop daar is ’n sleutel in die slot, want wat sy beplan, moet agter ’n geslote deur gebeur. Miskien selfs meer. Nou of nooit.
Lukas het hulle in kennis gestel dat hy weggaan, maar nie verduidelik wat die rede daarvoor is. Miskien probeer hy sy privaat lewe privaat hou. Dit het seker niks met die studente te doen nie.
Dr. Lukas Strauss, lees sy die naam op die kantoordeur en haar hart mis ’n slag. Eers haal sy diep asem voor sy aan die knip voel. Die deur is nie gesluit nie. Versigtig stoot sy dit op ’n skreef oop, maar daar is niemand in die kantoor nie en sy glip verlig na binne. Druk die deur vinnig weer agter haar toe. Behalwe vir ’n stapeltjie papiere op die lessenaar is die kantoor feitlik leeg – soos dié van iemand wat dit nie meer gebruik nie. Langs die vullisdrom by haar voete staan twee toegeplakte bokse.
Haar oog val op die swart lessenaarstoel en haar harttempo begin ritmies toeneem.
Sy wil eerder nie dink aan alles wat verkeerd kan loop nie, want sy kan nie van plan verander nie. Dalk is dit juis dít wat in haar vorige verhouding verkeerd geloop het. Te min waagmoed.
Blitsig trek sy haar broekie uit. Prop dit saam met haar sleutel in haar skouersak. Toe neem sy stelling in op die stoel sodat sy kan besluit watter posisie die beste is. Eers sper sy haar bene so wyd sy kan – sal hy ooit iets kan sien? Visie is belangrik. Sy het êrens gelees mans is bo alles visueel ingestel. Toe haak sy een been oor die rand van die stoel, maar sy haal dit dadelik weer af. Dis ongemaklik en te prikkelpopagtig.
Eerder net gewoonweg sit, haar bene subtiel oop. As hy ’n ware man is, behoort hy niks te mis nie.
Dis terwyl sy so sit dat onsekerheid besit van haar neem. Sê nou hy is nie alleen nie? Sy weet nie wat die ergste gaan wees nie – ’n ander student of ’n dosent? Sê nou hy is in ’n vaste verhouding en sy skok hom uit sy geloof? Hopelik sal hy haar nie van seksuele wangedrag aankla nie. Sê nou hy vind haar nie aantreklik genoeg om die uitnodiging te aanvaar nie? Sy is nie sterk genoeg om deur hom verwerp te word nie.
Dit is die mees ondeurdagte ding wat sy nog ooit gedoen het. Sy word gedryf deur haar lyf en hormone. Daar is niks rasioneel aan wat sy beplan om te doen nie. Sy het nie gedink hoe een van hulle later hieroor sal voel nie. Genade tog, sy is grootgemaak om haarself en ander te