Ikarus. Deon Meyer
Читать онлайн книгу.
plot thickens.
Hy wil vir dié Cindy Senekal bel en met haar gaan praat, nóú.
Hy onderdruk die impuls en trek die dossier weer nader. Hy skuif sy stoel, plaas sy tekkies op die blad en lê gemaklik terug. Hy balanseer die lêer op sy maag en hy lees.
Die derde verklaring is deur dieselfde speurder opgestel, tydens ’n onderhoud met Bernadette Richter. Dit lewer geen nuwe inligting op nie, behalwe dat sy haar diepe kommer uitspreek, want haar seun “het nog nooit weggeloop nie”.
Cupido blaai na die ondersoekdagboek in Deel C.
Dit wys dat twee speurders van Stellenbosch op die oggend van 28 November om 11:25 die deur van Richter se huis in Mont Blanc, Paradyskloof, oopgedwing en die plek deursoek het. Daar was geen teken van ’n struweling nie, geen leidrade wat kon aandui wat van die verdwene man geword het nie.
Navrae is by bure gedoen, maar het niks opgelewer nie.
Richter se grys Audi TT is op dieselfde dag om 16:42 in Stoffel Smitstraat, Plankenbrug, op Stellenbosch gevind, waar dit gesluit en geparkeer gestaan het.
Die kantore van die ligte industrieë in die omgewing is besoek. Niemand het vir Ernst Richter geken nie.
Audi Centre in Somerset-Wes se hulp is ingeroep om die voertuig oop te sluit. Daarna is die kar geprosesseer. Die speurder het ook op dieselfde datum ’n forensiese verslag oor Richter se selfoonnommer aangevra en ’n amptelike vermistepersoon-bulletin uitgereik, wat ’n verklaring aan die media ingesluit het.
In die daaropvolgende week is daar inskrywings oor vrugtelose pogings om die dreigemente wat Richter en Alibi ontvang het, na te spoor. Ook die nommers wat uit Richter se selfoonrekords verkry is, is nagegaan en het niks opgelewer nie.
Vaughn lees die twee verslae wat die dossier se Deel B oplewer. Die eerste is ’n forensiese verslag van die Audi TT Coupé. Net Richter se vingerafdrukke, soos herwin in sy kantoor, en dié van Cindy Senekal is geïdentifiseer. Twee ander vingerafdrukke is gevind, maar die SAPD se databasis het niks opgelewer nie. Dit beteken dié mens of mense het nie misdaadrekords nie. Semen is op die passasiersitplek gevind. Die verslag sê dit was bes moontlik nie ouer as veertien dae nie. Geen bloedspatsels is opgemerk nie. Richter se leerbeursie is in die paneelkissie gevind. Daarin was drie Premier-bankkaarte, sy bestuurslisensie, ’n herlaaibare Gautrein-kaartjie, ’n Makro-kaart, sy mediesefonds-kaart, negentien van sy eie visitekaartjies, R786.75 kontant, en sewe kontantstrokies van algemene inkope. Ook in die paneelkissie was een daggasigaret en ’n klein plastieksakkie met sowat negentig gram dagga, ’n pakkie sigaretpapiere, twee dosies vuurhoutjies, ’n balpuntpen, ’n driekwart pakkie kougom en dokumentasie van die motor.
Die ander verslag is oor Richter se selfoon. Dit was op die aand van sy verdwyning in verbinding met sowel die Papegaaiberg- as die Gholfbaanseltorings op Stellenbosch tot 20:17, waarna alle kontak verbreek is. Die lys van oproepe wat gemaak en ontvang is, wys dat Richter die laaste keer om 16:08 met Cindy Senekal gepraat het.
Hy het ook op dié dag vir twee kollegas en sy ma gebel, of oproepe van hulle ontvang.
Cupido swaai sy voete van die lessenaar af, plaas die dossier op die blad.
Hy kry Cindy Senekal se nommer en bel.
“Haai, dis Cindy. Jy weet wat om te doen ná die biep.”
Hy los ’n boodskap, net sy naam en nommer, want hy weet nie of Richter se ma dalk al vir haar laat weet het nie. Hy soek na die nommer van Alibi.co.za se operasionele bestuurder, Desiree Coetzee.
Dis nie in die dossier nie.
Hy swets sag, al weet hy dit gebeur: Die speurder het die nommer seker in sy sakboekie of op sy selfoon. Hy’t nie gedink die docket gaan aangepass word Hawks toe nie.
Hy draai na sy rekenaar en klik op die skakel van Alibi.co.za wat sê Contact Us. Hy kry ’n lys van skakels na gereelde vrae, medianavrae, en “Client Service”. Laasgenoemde lewer drie e-posadresse en ’n tolvrye nommer op.
Daar is geen fisieke adres nie.
Hy bel die tolvrye nommer. Dit lui lank.
“Alibi dot co dot za, Ashley speaking, I’d love to craft your alibi.”
’n Vrou se stem, ewe verleidelik.
Hy identifiseer homself, gebruik die Valke se amptelike benaming, want hy het nie lus om vir ’n jong girltjie te moet verduidelik nie, en hy sê: “I’m working on an investigation concerning one of your staff members. I need a physical address for your premises.”
“I am not at liberty to give you that information, sir.”
“I am a Hawks detective.”
“I understand that, sir,” sê sy vreeslik hoflik. “But we get a number of similar calls from people who say they are from the police. I am under instructions not to give out our address.”
“You can call me back. Just go to the website of the Directorate and call the number you see there, for the Cape Town office …”
“Sir, I’m sorry, but you will have to call our office number tomorrow, after eight-thirty.”
“What is your office number?”
Sy gee dit, ’n 880-landlyn op Stellenbosch. Cupido skryf dit neer.
“Now, is there anything else I can help you with?”
“I want to speak to your operations manager, Desiree Coetzee. Could you call her and ask her to contact me?”
“I don’t have her number, sir.”
“Do you have a supervisor or a manager or something?”
“I’ll see what I can do, sir.” Hy kan hoor sy is nie lus nie. “Anything else?”
Hy sê nee, dankie, en hy lui af.
13
Transkripsie van onderhoud: Adv. Susan Peires met mnr. Francois du Toit.
Woensdag 24 Desember. Hugenote Kamers 1604, Koningin Victoriastraat 40, Kaapstad
FdT: Ek dink oupa Jean het vir Shakespeare verkeerd bewys. The fault was in his stars, and in himself …
SP: Shakespeare het met ’n voet in elke kamp gestaan. In King Lear sê Kent: “The stars above us, govern our conditions.” En wat van “giddy Fortune’s furious fickle wheel” …
FdT: Jou Shakespeare is beter as myne.
SP: ’n Wynboer wat Shakespeare kan aanhaal, is ’n aangename verrassing.
FdT: Ouma Hettie het my Shakespeare laat lees. Ek en sy was die lesers in die familie … En my ma … Ek dink ek het dit al vir jou gesê. Ekskuus, dis die stres … Ouma Hettie was slim, sy het sulke stukkies uit Shakespeare aangehaal, sulke interessante stukkies, en as ek vra, dan het sy die boek gebring en gesê, lees, Shakespeare is beter lewensoriëntering as die lewe self. En toe lees ek. Julius Caesar was my gunsteling, dis hoekom ek dit beter onthou. En omdat daardie aanhaling my altyd aan oupa Jean laat dink. Want hy het nie heeltemal beheer gehad nie. As die beenbreuk nie gebeur het nie, of as dit later gebeur het … Almal sê hy sou Springbok geword het, selfs mense wat nie mal was oor hom nie. Drie maande voor die troue … As jy mooi kyk, kan jy die een kruk sien uitsteek op van hulle troufoto’s. En die gips aan sy onderbeen. En dalk sou dit nog orraait gewees het as hy betyds herstel het. Maar toe hulle die span kies vir die einde van die jaar se toer na Engeland in 1951, was hy nog nie reg nie. Toe kies hulle vir Fonnie du Toit, wat al amper dertig was, en Hansie Oelofse as die jonger skrumskakel …
As hy ’n ander soort mens was … As hy die terugslag kon verwerk het. Miskien was dit ’n kombinasie van goed, want dit was ’n groot klomp veranderinge. Skielik is hy getroud, daar’s ’n broodjie in die oond, hy word nie gekies vir die Bokke nie, hy is vasgekeer op die plaas met die gebreekte been, hy, wat so altyd aan die beweeg was … En vier maande ná die troue, toe kom my pa aan, en hy was ’n koliekbaba.