Dubbelspel. Wilna Adriaanse
Читать онлайн книгу.
gee ’n tree terug. “Hallo, Gabi. Ek sien en hoor maande lank niks van jou nie, en dan is dit hallo, Gabi.” Sy stap nader, sit haar hande om sy gesig en trek dit nader aan hare. Terwyl sy hom soen, gly haar hande om sy nek en sy druk haar lyf teen syne. Dan staan sy terug en glimlag. “Dis beter.” Sy klap hom teen die arm. “Waarom het jy my nie laat weet jy is hier nie?”
“Dit was ’n vinnige besluit. Daar was nie juis tyd om iemand te laat weet nie.”
“That’s a lot of bullshit. Ons leef in die een-en-twintigste eeu. Jy kon net ’n SMS gestuur het. Jy weet ek hou daarvan om op my beste vir jou te lyk.”
“As ek jy is, raak ek nie so vinnig opgewonde nie. Wag tot jy hoor waarom hy hier is,” onderbreek Allegretti hulle.
Sonder om die res van die tafel te groet, skuif Gabriella langs Nick in. “Wat het die ou man nou weer in sy kop gekry?”
“Hy verlang na julle, en aangesien julle maande laas by hom was, het hy mý gestuur om te kom kyk hoe dit met julle gaan.”
Sy skink vir haar sjampanje, lig haar glas vir hom. “Eintlik gee ek nie ’n hel om waarom jy hier is nie. Ken is tot die naweek êrens up north. Jou timing is perfek.”
Soos haar broer, praat sy ’n mengsel van Afrikaans, en Engels, en hier en daar ’n Italiaanse sin tussenin. Volgens Allegretti het hulle ma hulle van kleins af Afrikaans geleer sodat hulle oor hulle pa kon skinder. Hulle pa het hulle om dieselfde rede Italiaans leer praat.
“Hoe lank gaan jy bly?” Gabriella drink die glas met een sluk leeg, en skink weer.
“Ek is nog nie seker nie. Dalk ’n maand of drie. Dit hang af hoe vinnig ek dinge hier in plek kan kry.”
Sy soen hom weer op die mond. “Jy het so pas my jaar gemaak.” Dan trek sy hom aan sy hand op. “Kom dans met my.”
“Ek is hier om te werk.”
“Is ek nie deel van jou werk nie? Ek is seker Daddy Dearest het gesê jy moet mooi met my werk.”
Hy skud sy kop en sy stap alleen teen die trap af. Oor die reuseklankstelsel begin Lady Gaga sing, en onder op die volgepakte dansvloer spring Gabriella saam met die ander lywe op en af. Arms in die lug. Sy dra ’n rooi mini wat knus om haar rondings pas. Rondings wat sy graag ten toon stel. Op vier-en-dertig is sy ook nog geensins haastig om kinders te hê nie. Hy vermoed sy is te bang sy verloor daardie lyf.
Skoonheid is ’n doringrige kroon om te dra, dink hy terwyl hy na die vroue op die dansvloer kyk. Gabriella Allegretti-Visser is seker een van mooiste vroue wat hy al in sy lewe gesien het, met haar donker hare en soel vel, maar sy het ’n ingewikkelde persoonlikheid, soos wat dikwels die geval met mooi vroue is. Op die oog af is sy die laggende plesiersoeker, maar as sy nie haar sin kry nie, verdwyn die lag vinnig en dan raak sy gemeen, en gevaarlik. Nie net vir ander nie, maar ook vir haarself. Sy het van hulle eerste ontmoeting af met hom geflirt, soos sy met alle mans doen. Daar reg aan die begin was die versoeking groot om te kyk waarheen dit kan gaan. Soms het dit gevoel of hy ’n vrypas tot in die binnekamers van die familie aangebied word. Hy het egter geweet as hy hierdie een opneuk, gaan daar geen genade vir hom wees nie. Daar is te veel mense wat oor ’n lang tydperk te veel opgeoffer het om hom daar te kry. Haar rondings is nie ’n luukse wat hy nou kan bekostig nie. Nie dat hy nie steeds soms daaroor droom nie. ’n Man kan altyd droom.
Almal het gehoop die tweede huwelik sal haar rustiger maak, maar sy is ’n woelige siel.
Die ander saam met hom aan tafel verdwyn beurtelings na Enzio se badkamer langs sy kantoor. Sommige het die verstand om die wit poeier van hulle neuse af te vee voordat hulle terugkom. Hoe later dit egter raak, hoe slordiger raak hulle. Behalwe die amptenaar en sy meisie. Nick wonder of dit uit oortuiging of uit vrees vir moeilikheid is.
Toe Gabriella terug by die tafel kom, bestel sy nog ’n bottel sjampanje, en tegelyk ’n paar shooters.
“Wat dink jy van my broer se nuwe speelding?” Sy beduie met haar kop in die kantoor se rigting waarheen Allegretti en Clara ’n rukkie terug verdwyn het.
“Sy is baie mooi.”
“Sy het by ’n nail bar gewerk!”
“Ek dog sy is ’n model.”
“ ’n Paar keer in ’n tydskrif en op ’n runway maak jou nog nie ’n career model nie.”
“Ek is ’n sekuriteitswag.”
Sy drink twee shooters agtermekaar, en sit agteroor met haar glas sjampanje. “Ook net omdat jy so hardkoppig is. As jy net na my wou luister, het ons twee al die ou man se besigheid oorgeneem.”
“Jy is ’n snob. Gee haar kans, dalk hou jy nog van haar.”
“Ek sal nooit van haar hou nie.” Haar gul mond pruil ontevrede.
“Omdat sy so mooi is?”
Sy steek haar hand onder sy hemp in en streel oor sy bors. “Ek gaan nie vanaand vir jou kwaad word nie. Ek is te bly om jou te sien.”
Nick staan op en trek sy hemp reg. “En nou moet ek eers ’n bietjie gaan werk.”
“Waar bly jy?”
“In die woonstel.”
“Dis gerieflik.”
Hy buk voor haar en kyk ’n oomblik lank in haar oë. “Jy is getroud.”
“Dit beteken nie ek is gelukkig nie.”
“Ek is jammer om dit te hoor.”
Sy trek hom aan sy nek nader. “Jy weet daar is net een man wat my gelukkig kan maak.”
Nick vee oor haar wang. “Jy is verveeld.” Toe hy wegstap, laat hy oor sy skouer hoor: “Stadig met die shooters.”
“Wat gee jy my as ek ’n soet meisie is?”
Hy skud sy kop en stap teen die trap af. Die musiek speel onverpoos en hy kan voel hoe ’n dowwe hoofpyn agter sy oë begin klop.
Hy maak ’n draai by die agterste twee kroeë, en dan stap hy al teen die mure langs. Gesels hier en daar met ’n sekuriteitswag. Soek die skofleier, en vra dat hy reël dat al die sekuriteitspersoneel môre inkom vir ’n vergadering. Hulle gesels ’n rukkie, dan baan hy vir hom ’n pad oop tot by die voorste kroeg. Hy wil lag toe hy Paul agter die kroegtoonbank sien. Nick hou hom ’n rukkie dop. Sy vaalblonde hare staan effens orent, die bril is nuut en hy lyk nie meer heeltemal soos ’n boekhouer uit die 1950’s nie. Hy het ’n bietjie gewig aangesit en ’n mens kan net-net ’n bultjie onder sy hemp sien. Sy blik vang Nick s’n, maar hy gee geen aanduiding dat hy hom gesien het nie. Nick skuif tot teen die einde van die kroegtoonbank. Dit duur ’n hele paar minute voor Paul by hom aansluit.
“En waaraan het ons die eer te danke?”
“Ek het gerugte gehoor al die pret is deesdae in die Kaap. Ek moes darem kom kyk wat ek mis.”
“Ek sien die humorsin is steeds vlymskerp.”
“Hoe gaan dit hier?” Nick beweeg sy kop effens.
“Hoe lyk dit vir jou?”
“Ek het nie gedink dit sit in Enzio se broek om die plek so om te swaai nie.”
Paul trek sy skouers op. “Het jy nog nooit van ’n nuwe besem gehoor nie? Gee kans, hoe beter dit gaan, hoe meer dink hy dis sy eie persoonlike speelpark. Hy en sy vriende gaan nog hierdie plek onder die ou man se gat uit suip of snuif.”
Nick glimlag. Enigiets wat na vermorsing lyk, stuit Paul teen die bors.
“Wanneer kan ons mekaar sien?”
Paul roep eers na een van die ander kroegmanne voor hy antwoord. “Sê maar. Maar maak dit verkieslik vroegoggend.”
“Laat ek môre net eers my voete vind. Wat van Vrydagoggend agtuur? Kies ’n plek en laat weet my die adres.”
“Dis