Gabriella en die Hertog van Harte. Marga Jonker
Читать онлайн книгу.
meen maar net, dalk was sy op een van daardie honderd-kilometer-uithouritte wat julle so ry. Wat het sy daar kom maak? Het sy verdwaal?” het Lea gewonder.
“Nee, sy het na die perde kom kyk. Sowaar, om nie een nie, maar vier Nooitgedachtperde by ons te kom koop vir haar besigheid. Haar passie vir die Nooitgedachters het haar en Klaus bymekaar gebring,” het Gabi opgewonde verduidelik.
Nooitgedachters is ’n kleiner soort perd, ’n Suid-Afrikaans geteelde ras, maar nie ’n ponie nie. Dit is ’n uitstekende sportperd vir jonger ruiters en ’n gewilde kinderryperd.
“Dit moes natuurlik hulle auras gewees het wat mekaar aangetrek het. Liefde met die eerste ontmoeting,” het Lea droomverlore gesug en vir hulle ’n stukkie oor mense met geel auras voorgelees uit haar boek.
“Dalk, Lea, was dit net normale liefde en romanse – boy meets girl, jy weet,” het Nali gesê, oortuig dat daar ’n ander verklaring vir Klaus en Claudia se vriendskap moes wees as energievelde en auras.
“Ek weet net dit was darem nie ’n blitsromanse nie. Hulle het nie soos sepiesterre op TV in mekaar se arms geval nie,” het Gabi verduidelik.
“Claudia het vir ’n week in ons gasteplaashuisie gebly om te besluit presies watter vier perde sy wil hê vir haar perdesafariplaas,” het Gabi verduidelik.
“Het sy haar eie plaas?” wou Nali weet.
“Ja, soort van. Dit is ’n familiebesigheid. Haar ouers het ’n paar gasteplase en die een plaas, Safari Lodge, spesialiseer in perde-uitrittoere. Claudia bestuur die lodge. Sy het elke aandete saam met ons geëet en ons het tot laat saans gesels. Ons het haar almal gemis toe sy weg is. Klaus het elke aand vir haar e-posbriewe geskryf. Die laaste naweek van die vakansie is hy Safari Lodge toe om vir haar te gaan kuier.”
“Hoe romanties,” het Nali gesug.
“Geel auras, beslis,” was Lea se uitspraak. “Mense met geel auras is vriendelik, liefdevol en entoesiasties. Hulle het ’n spesiale gawe om te kan kommunikeer.”
Volgens Lea kon sy van kleins af kleure om alles sien, van mense en plekke tot diere en selfs getalle. Dit was vir haar wonderlik om boeke in die biblioteek te ontdek oor wat die kleurskaduwees beteken.
“Ek weet nie hoe geel haar aura is nie, Lea, maar sy is briljant met perde. Sy het so pas ’n boek oor die wilde perde van Aus geskryf. Sy is ’n natuurbewaarder en perdeliefhebber, sy is dié één vir Klaus,” het Gabi daardie middag vir Lea vertel. Min het sy toe geweet wat Claudia se koms nog alles vir haar eie lewe sou inhou.
Claudia se lag klink oor die werf op. Sy en Klaus het die bank wat hulle gedra het langs die sleepwa neergesit en sit en rus nou daarop. Hulle lyk koddig so op ’n sitkamerbank buite op die werf.
Gabi sluk; haar keel brand. Sy kan nie wag dat Lea en Nali opdaag nie. Hulle kom vir twee weke by haar kuier.
“As Lea en Nali eers hier is, sal die huis nie meer soos ’n vreemde planeet voel nie,” het sy gister teenoor Thuti Garoep, Big Sky se sjef, gekla.
“Gabi, ons almal moet gewoond raak aan Patricia, sy is darem regtig nie so aaklig nie,” het Thuti paaiend gesê.
Gabi het gesug. “Jy sê maar net so omdat jy ’n ouderling is in jou kerk. Jy praat altyd net goed van mense, Thuti.”
“Hoekom probeer jy nie ’n paar van my gewoontes aanleer nie?” het hy glimlaggend geantwoord.
“Ek kan daardie vrou nie verdra nie. Sy is só irriterend.”
Gabi vroetel lusteloos met die papiere op die tafel. Gekleurde skuifspelde hou foto’s van perde aan afskrifte van inskrywings in die Nooitgedacht-stoetboek vas. Sy het die registrasiesertifikate van al die perde wat nog ooit op die plaas geteel is, georden, geskandeer en in elektroniese lêers geplaas. Nou kan sy met die klik van ’n knoppie dadelik die naam van elke perd wat aan Big Sky behoort het, oproep. Sy kan sien watter perde al dood is, watter tans op die plaas is en watter perde verkoop is. Dit was drie dae se werk. Alles om haar ma se geliefde Donnabelle se vullens te probeer opspoor.
Gabi sug weer en staar deur die venster. Klaus en Claudia laai nou die bank op die sleepwa. Hulle lag en skerts vrolik met mekaar. Hulle lyk nie bedruk of hartseer om te vertrek nie. Gisteraand was hulle laaste aand hier en almal het vir oulaas saam aandete geëet.
“Huisgesin, gesin, familie …” weerklink die woorde deur Gabi se gedagtes asof sy dit hardop sê.
Sy het geen idee wat sy, haar pa en Patricia gaan wees wanneer hulle drie van môre af alleen saam in hierdie huis woon nie, maar hulle gaan definitief nie ’n familie wees nie, en nog minder ’n gesinnetjie. Dankie tog vir Lea en Nali wat op pad is.
Sy wens met haar hele hart dat die afgelope ses maande nie gebeur het nie; dat Patricia net ’n droom was.
Dit was die eerste dag van die eerste kwartaal van graad 9 toe sy die eerste keer die onheilspellende nuus oor Patricia vir haar maats vertel het. Klaus-hulle is die vorige week getroud en Lea en Nali kon bars van nuuskierigheid oor die groot bruilof.
“Ons wil nóú weet van die troue! Vertel! Hoe was dit?” wou Nali weet. Hulle was besig om in hulle nuwe koshuiskamer in te trek.
“Die troue was mooi, ja, maar daar het iets aakligs gebeur,” het Gabi met ’n begrafnisstem begin.
Lea het ’n gilletjie gelos. “Nee! Wat? Vertel!”
Nali was net so ontsteld. “Dit was dan veronderstel om so ’n wonderlike, pragtige troue te wees?”
“Dit was by die Rotshama Rivieroord langs die Oranjerivier, wat aan Claudia se ouers behoort – dis ’n beeldskone plek. Ek het vreeslik uitgesien na die dag en om my strooimeisierok aan te trek …” Gabi het stilgebly en gefrons.
“En toe?” Lea het op haar tone begin balanseer van ongeduld.
“Ons luister, Gabi!” het Nali geknik.
“My pa het … verlief geraak op Claudia se neef se meisie.”
“Wat!?” Lea se mond het oopgehang.
Nali het haar asem ingetrek. “Nee, nooit! Jou pa is te stil en besadig, ek glo dit nie!”
“Net voor die kerkdiens het ons Claudia se familie ontmoet. Claudia se neef Jurgens en sy vriendin, Patricia, was ook daar. By die onthaal het ons saam met Jurgens-hulle aan tafel gesit. Dit is waar die moeilikheid begin het. Patricia het langs my pa beland en hulle het nie een oomblik ophou gesels nie. Die arme Jurgens en ek het net na hulle gestaar.”
“Awkward!” het Nali gesê.
Lea het geril. “Awkward verby!”
“My pa en die vrou was soos twee magnete, hulle kon nie ophou glimlag en praatjies maak nie. Hulle het die troue totaal vir my bederf.”
“En nou, is daar iets tussen hulle?” wou Lea weet.
“Gelukkig is sy weer terug Londen toe vir haar werk. Sy’s ’n fotograaf. Sy het van die foto’s geneem vir Claudia se perdeboek. Dalk sien ons haar nooit weer nie,” het Gabi hoopvol gesê.
“Was daar darem ouens met potensiaal vir ’n bietjie romanse?” wou Nali weet.
“Ek weet nie, ek het die hele aand met ’n naar kol op my maag gesit. Ek moes my pa en dié vrou dophou soos ’n prefek op pousediens.”
“Terrible, Gabi! Wat ’n ramp!” Lea het op die bed neergeval.
Van Gabi se hoop dat sy Patricia nooit weer sou sien nie, het niks gekom nie. Hier sweef sy nou in hulle huis op Big Sky rond soos ’n reusemuskiet. Probeer gedurig met haar wat Gabi is praatjies maak. Gabi het niks vir haar te sê nie. Patricia, die internasionale model en nou fotograaf van beroep. Wat dink sy gaan sy hier op die plaas doen om haar besig te hou?
“My pa gaan nou verloof raak aan daardie vrou,” het sy ses weke ná Klaus-hulle se troue ontsteld aangekondig.
Lea