Die rooikop en die redakteur en ander stories. André P. Brink
Читать онлайн книгу.
vriendin Trudie aan die arm beet. “Dis mos Wouter?”
Sy het op haar lip gebyt. “Ja.” Sy het wild gedink. “Sy suster kuier by hom.”
“Sy lyk nie juis of sy sy suster kan wees nie.”
Maar Trudie was nie meer lus vir praat nie. En terug in haar woonstel moes sy dit konfronteer: dit sou nie meer help om agter Wouter aan te loop soos watter goedkoop flerrie nie.
Die volgende dag was ’n nagmerrie. Sy het hoofpyn gehad en die werk was aaklig. Boonop het daar nog oortydwerk ook bygekom en sy het aangebied om dit te doen, omdat Ada en haar verloofde planne vir die aand gehad het.
Halfses het sy moeg agteroor geleun toe Hugo daar inkom. Sy het nie besef dat hy ook nog aan die werk is nie.
Hy het haar verbaas aangekyk. “My liewe mens, wat maak jy hier?”
Sy het haar dapper gehou. “Wat maak jý hier?”
Hy het skielik nadergekom en op ’n punt van die lessenaar gaan sit. “Trudie … hoekom jok jy vir my?”
“Jok?”
“Jy’t altyd gesê dat jy Wouter liefhet.”
“Dit was die voorspelling wat dit gesê het.”
“En nou?”
Sy bly lank stil en sluk, kyk nie na hom nie. “Ek het gisteraand … finaal agtergekom dat ek niks vir hom beteken nie.”
“Ek is bly.”
“Bly?” Sy kyk hom vies aan. “Bly omdat ek seerkry? Dis natuurlik weer ’n interessante resultaat vir jou tesis!”
“Trudie …” Hy het haar stil aangekyk. “Miskien moes ek al lankal vir jou gesê het: ek is glad nie besig om ’n tesis te skryf nie.”
“Maar …” Sy staar hom geskok aan. “Jy het dan gesê …?”
“Ek weet.” Hy glimlag skielik. “Dit was net omdat dit die enigste manier was waarop jy altyd openlik met my sou gesels. En omdat ek behoefte aan jou opbeurende geselskap gehad het.”
“Maar hoekom?” vra sy verwonderd.
“Omdat ek jou liefhet, Trudie. Van daardie eerste oggend toe jy my aan die arm gegryp het om Wouter te bestorm.” Hy glimlag. “Verbaas dit jou baie?”
“Dan is dit waar …” fluister sy. Iets onverklaarbaar opgeweks stoot in haar op.
Hy lê sy hande op haar skouers. “Trudie?”
Sy begin lag, tintelend en heerlik. “Maar … jy is dan kort en donker, Hugo!”
“My ou blindemol!”
Sy dink aan Ada se tergwoorde: “Jy’t glad te min pit in jou, en jy is gans te romanties. Jy kan nie loop stilsit en reken jou deel gaan by jou aangestap kom nie.”
Toe maak niks ook meer saak nie. Want Hugo soen haar en sy voel hoe sy diep, diep in sy arms alles vind waarna sy ooit gesoek het.
As Adrienne du Toit, Die Brandwag, 8 Februarie 1957
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.