Tę książkę dedykuję Helen A., mojej przyjaciółce,

      która podobnie jak ja przepada za twórczością Agathy

      Dokument chroniony elektronicznym znakiem wodnym

      20% rabatu na kolejne zakupy na litres.pl z kodem RABAT20

      ROZDZIAŁ 1

      Nocne zgromadzenie

      Ta opowieść wcale nie rozpoczyna się w nocy, ale za dziesięć druga po południu 22 lutego 1931 roku. Wtedy miały swój początek dziwne wydarzenia. A zaczęło się od tego, że Herkules Poirot i inspektor Edward Catchpool (przyjaciel detektywa, a zarazem człowiek, który opowiada niniejszą historię) stali wraz z trzydziestoma nieznajomymi w rozproszonej grupie – choć nie było tu tłumu ani ścisku, wszyscy zgodnie byśmy stwierdzili, że i tak jest to zebranie – w Londynie na Buckingham Palace Road.

      Wspomniana już grupa złożona z mężczyzn, kobiet i jednego dziecka (niemowlę trzymane na rękach przez matkę było zawinięte w tobołek, wskutek czego przypominało małą mumię) miała wkrótce wyruszyć w podróż, która wydawała mi się dziwna i niezrozumiała, zanim jeszcze zorientowałem się, że będzie to w istocie nadzwyczajne wydarzenie.

      Zebraliśmy się obok autobusu, który miał nas zabrać z Londynu do słynnej posiadłości Kingfisher Hill niedaleko Haslemere w hrabstwie Surrey. Wiele osób twierdzi, że jest to miejsce, w którym można podziwiać niezwykłe wprost piękno przyrody. Choć wszyscy przybyli na długo przed planowanym odjazdem, nikomu nie pozwolono wsiąść do autobusu. Staliśmy więc na zewnątrz i drżeliśmy z zimna, które dodatkowo wzmagała lutowa wilgoć. Tupaliśmy nogami i chuchaliśmy w odziane w rękawiczki dłonie, żeby choć trochę się rozgrzać.

      Do zmierzchu było jeszcze daleko, ale w taki zimowy dzień już od świtu brakuje światła, a później wcale nie jest lepiej.

      W autobusie znajdowało się trzydzieści miejsc siedzących. W sumie wszystkich nas było trzydzieścioro dwoje, wliczając kierowcę i otulone ciepłym ubraniem