1

      Tamtego lata…

      Pierwsza miłość jest zawsze ostatnia.

      TAHAR BEN JELLOUN

      San Francisco, Kalifornia

      Lato 1995

      Gabrielle ma dwadzieścia lat.

      Jest Amerykanką, studentką trzeciego roku na uniwersytecie w Berkeley.

      Tamtego lata często chodzi w jasnych dżinsach, białej koszuli i dopasowanej, skórzanej kurtce. Ma długie gładkie włosy i zielone oczy, w których igrają złote punkciki. Podobna jest do Françoise Hardy, na fotografii zrobionej w 1960 roku przez Jean-Marie Périera. Tamtego lata spędza całe dnie w bibliotece uniwersyteckiej albo pracuje jako ochotniczka w oddziale straży pożarnej przy California Street. Tamtego lata przeżyje swoją pierwszą miłość.

      Martin ma dwadzieścia jeden lat.

      Jest Francuzem, dopiero co zrobił licencjat z prawa na Sorbonie. Tamtego lata pojechał do Stanów Zjednoczonych, żeby szlifować swój angielski i poznać kraj od wewnątrz. Ponieważ „groszem nie śmierdzi”, przez siedemdziesiąt godzin tygodniowo wykonuje drobne prace: jest kelnerem, sprzedawcą lodów, ogrodnikiem…

      Tamtego lata ma półdługie krucze włosy i wygląda jak młody Al Pacino.

      Tamtego lata przeżyje swoją ostatnią miłość.

      Berkeley, kafejka uniwersytecka

      – Hej, Gabrielle! Mam list dla ciebie!

      Młoda kobieta siedząca przy jednym ze stolików podnosi oczy znad książki.

      – Słucham?

      – Mam dla ciebie list, ślicznotko! – powtarza Carlito, kierownik kafejki, kładąc na stoliku Gabrielle kremową kopertę obok filiżanki z herbatą.

      Gabrielle marszczy brwi.

      – Od kogo?

      – Od tego Francuzika, Martina. Skończył już tu pracować, ale przyszedł dziś rano specjalnie, żeby zostawić ten list.

      Gabrielle bezradnie patrzy na kopertę, po czym wsuwa ją do kieszeni i wychodzi.

      Na wielkim, zielonym terenie kampusu, nad którym króluje dzwonnica, panuje wakacyjna atmosfera. Gabrielle idzie główną alejką, potem skręca