Үчүнчү бала кеп салды,

      Кеп салганда деп салды.

      Карачоро анын аты,

      Энеси берген кестикти,

      Тагай бийге карматты.

      Энем мени жөнөткөн,

      Ээн тоолор тарапка.

      Элиңи тапкын,– деп айтты.

      Атаң сенин Ала Тоодо,

      Аттангын деди ошого.

      Атам жакка ашыгып,

      Кестигимди жашырып,

      Иликтеп тоолор тарапты,

      Издеп келем сиз жакты.

      Тагдыр мага айттыбы,

      Таалай жолун таптымбы.

      Бий алып кестикти,

      Кайта-кайта карады.

      Кестикти алып эсептеп,

      Кеткен жылды санады.

      Толкундана тамылжып,

      Таалайлуу жылмая,

      Таамай айтты буларды:

      – Сенин атың Карачором,

      Бир кезекте мен койгом.

      Уулум келип калабы,-деп

      Узун сабак ойлонгом.

      Кашгар шаарда болгонума,

      Өткөнгө серп салсам,

      Оорду менен тактасам.

      Он эки жыл оошуптур,

      Ошондон бери санасам.

      Он эки кыш болуптур,

      Он эки жаз оошуптур,

      Ошондогу жаш бала,

      Он экиге толуптур.

      Аманат айткан балама,

      Амандаштым кайта да.

      Ушул дагы бактымбы,

      Бир эмес үч баламды,

      Аман-эсен таптымбы.

      Бактысы ашкан Тагай бий,

      Баарынын өөп бетинен,

      Керемет жанган чоң бакыт,

      Кетпей турду эсинен.