Афганистан – край горделивых гор.

      Я – с Волги. Далека она уже.

      В диковину не отводить мне взор

      с красавиц в белоснежной парандже.

      Открытость лиц давно у нас в ходу,

      плеч нагота – достоинство у нас.

      Что до греха – на счастье ль, на беду —

      какая скроет паранджа сейчас?

      Я стал скромней, попав в далёкий край,

      Я помыслами чист, нет в сердце лжи…

      Красавица-афганка, только край

      приподними укромной паранджи!

      В чужих краях нет помысла странней,

      лишь краешек улыбки, блеск очей…

      Не стали б наши девушки скромней,

      из-под ресниц увидев свет лучей?

      Чем больше тайны, тем сильней влечёт

      она к себе, такие вот дела.

      Здесь все мечты я знал наперечёт,

      но эта тайна в краску вогнала.

      К добру ли это или не к добру?

      Назад уже не преступить черты.

      Скажу: тоска по парандже – совру!

      Но скромность, тайна, кротость красоты.

      Вот отчего душа болит, прости,

      забилось сердце, замутился взор…

      Стоял, не в силах взгляда отвести

      от девушек, что краше белых гор.

      Соңгы тапкыр кичә көлде дөнья,

      Соңгы тапкыр кояш балкыды.

      Таң атмады бүген, таң атмады, —

      Алды җирне сугыш ялкыны.

      Алды ялкын ил һәм дәүләтләрне,

      Алды ялкын кыш һәм җәйләрне…

      Туган якның данлы Сабан туе

      Канлы Сабантуйга әйләнде.

      Томырылды атта яшь егетләр…

      Гомер буе көтәр чын ярлар.

      Янса янар, әмма Берлингача,

      Берлингача атлар чабарлар.

      Европада – канлы Сабан туе,

      Җирдә бүген – ялкын, көл исе.

      Җиңү байрагыдай янып калды

      Сабантуйның биек сөлгесе.

      Әнкәем, хат язам:

      Ничек соң хәлләрең?

      Юрама яманга,

      Килмәсә хәбәрем.

      Әбкәем, хат язам

      Сугышның эченнән.

      Әйтерсең тәмугы

      Бу җиргә күченгән.

      Дусларым, хат язам:

      Сез кайсы якларда?

      Үлсәк тә, без тиеш

      Дуслыкны сакларга.

      Сөйгәнем, хат язам

      Сугышның үзеннән…

      Тик шәүләм сүнмәсен,

      Китмәсен күзеңнән.

      Әткәем, хат язам:

      Юк башым игәнем,

      Һәрвакыт хәтердә

      «Сынатма!» дигәнең.

      Чайкала арышлар, чайкала бодайлар,

      Чайкалып куялар хатыннар.

      Хәле юк, көче юк, дошманга үче бар,

      Ватанга