Çox gözləmək lazım gəlmədi. Səhər göyərtədə güllə səsləri eşidildi. Kleyton yuxarı qalxanda matrosların kapitanı və dörd köməkçisini əhatəyə aldıqlarını gördü. Qiyamçılara Qara Maykl başçılıq edirdi.

      Zabitlər atəş açdılar. Matroslar dağılışıb dor ağaclarının, kayutların arxasına girdilər və gizləndikləri yerlərdən güllə atmağa başladılar.

      Kapitan sərrast atəşlə matroslardan ikisini yerə sərdi. Onun köməkçilərindən də biri büdrəyib yerə yıxıldı. Zabitlər silahlarını təzədən doldurana qədər Qara Maykl əlini qaldırıb “İrəli” komandası verdi və tapança, bıçaq, balta, külünglə silahlanmış matroslar sağ qalmış dörd zabitin üstünə atıldılar.

      Güllə, söyüş, qışqırıq səsləri, yaralıların iniltisi bir-birinə qarışdı.

      Hər şey çox tez bitdi. Nəhəng bir zənci balta ilə kapitanın başını paraladı. Sonuncu zabit də yerə yıxılanda Kleyton kayutda tək qalmış Əlisin yanına qayıtmaq üçün geri döndü. Ledi Kleyton arxasında dayanmışdı.

      – Çoxdan burdasan, Əlis?

      – Əvvəldən axıradək hamısını gördüm. Dəhşətdir, Con. Mən qorxuram. Bu vəhşilərin əlində bizim axırımız nə olacaq?

      Lord Kleyton arvadını sakitləşdirmək üçün zarafata keçdi:

      – Ümid edirəm ki, bizi səhər yeməyindən məhrum etməyəcəklər. Bu saat kəşfiyyata gedərəm. İstəyirsən, mənimlə gedək, Əlis. Onlardan qorxduğumuzu göstərməməliyik. Gedək!

      Matroslar ölüləri və yaralıları dənizə atırdılar. Özlərinkilərə də rəhm etmirdilər. Yaxınlaşan Kleytonları görəndə qiyamçılardan biri baltasını qaldırdı:

      – Bunları da balıqlara yem eləmək lazımdır…

      Amma Qara Mayklın gülləsi onun sözünü ağzında qoydu. Sonra qiyamçıların başçısı üzünü qalan yoldaşlarına tutdu:

      – Bu iki nəfər mənim dostlarımdır. Onlara toxunmayın. Başa düşdünüz? İndi kapitan mənəm və mənim sözüm sizin üçün qanun olmalıdır. Siz isə, – Maykl lorda müraciət etdi, – gözə görsənməsəniz yaxşıdır. Salamat olarsınız.

      Kleytonlar yeni kapitanın göstərişinə dəqiq əməl edirdilər. Yeməklərini də kayutda yeyirdilər. Ara-sıra göyərtədən mübahisə edən adamların səsləri və silah şaqqıltısı eşidilirdi. Amma Qara Maykl hamını əlində saxlamağı bacarırdı.

      Qiyamın beşinci günü növbətçi matros üfüqdə torpaq gördü. Ada, ya materik olduğu bilinmirdi. Maykl lord Kleytonu göyərtəyə çağırıb dedi:

      – Sizi sahilə çıxarıb yükünüzlə birgə burada qoyacağıq. Bir müddət başınızı girləyərsiniz. Biz isə başqa əlverişli yer tapıb sahilə yan alacağıq və dağılışacağıq. Söz verirəm ki, öz təhlükəsizliyimi təmin edən kimi yerinizi hökumətə xəbər verəcəyəm. Dalınızca hərbi gəmi göndərərlər. Ümid edirəm ki, bizi satmayacaqsınız. Bundan artıq sizin üçün heç nə edə bilmərəm. Sahilə bizimlə birgə çıxsanız, görənlər şübhəyə düşərlər, lazımsız suallar verərlər.

      Tanımadıqları bu yerlərdə Kleytonla arvadı ya vəhşi heyvanlara, ya da onlardan da vəhşi adamlara yem ola bilərdilər. Amma Qara Maykl lordun etirazlarını dinləmək də istəmədi.

      Axşam “Fuvalda” kiçik, gözəl mənzərəli bir körfəzə daxil olub lövbər saldı.

      Sahil qalın tropik yaşıllıqla örtülü idi. Uzaqda meşəli təpələr görünürdü. Körfəzə balaca bir çay da tökülürdü. Vəhşi heyvanların, quşların səsi qulaq batırırdı. Hava qaralandan sonra bu səslər adamı lap vahiməyə salırdı.

      Lord Kleytonla Əlis gəminin məhəccərinə söykənib gözlərini qarşıdakı qaranlığa zilləmişdilər. Növbəti gecəni bu sahildə keçirməli olacaqlarını düşünəndə qadının bədəni əsdi və o, ərinə qısıldı.

      Qara Maykl onlara yaxınlaşıb səhər gəmini tərk etməyə hazırlaşmağı tapşırdı. Nə ledi Əlisin yalvarışları, nə də lord Kleytonun yağlı mükafat vədləri Qara Mayklı fikrindən döndərdi.

      – Başa düşün, bu gəmidə məndən başqa heç kim sizi sağ görmək istəmir. Əslində, mən də təhlükəsizliyimiz naminə sizin ölümünüzə fərman verməliyəm. Amma Qara Maykl yaxşılığı unutmur. Siz mənim həyatımı xilas etmisiniz, əvəzini qaytarmalıyam. Sabah sizi sahilə çıxarmasam, daha komandanın qarşısında dayana bilməyəcəyəm. Yükünüzü götürün, gərəyiniz olacaq alətlər, köhnə yelkənlər, ərzaq da verəcəyəm. Vəd etdiyim kimi, imkan tapanda yerinizi Britaniya hökumətinə deyəcəyəm.

      Kleyton Qara Mayklın onun yerini britaniyalılara xəbər verəcəyinə inanmırdı. O hətta əmin də deyildi ki, qiyamçı matroslar onları sahildə sağ buraxacaqlar. Lap tutaq ki, bu təhlükədən sovuşdular. Bəs cəngəllikdə Kleytonu və arvadını gözləyən, heç təsəvvürlərinə belə gətirə bilmədikləri təhlükələr? Yenə tək olsaydı, uzun müddət tab gətirəcəyinə ümid edərdi, çünki gənc və güclü idi. Axı bətnində uşaq gəzdirən zərif qadın ibtidai həyat şəraitinin çətinliklərinə çox dözə bilməz!

      Səhər lord Kleytonla Əlisi qayığa mindirdilər. Yüklərini isə başqa qayıqlara doldurdular. Kleytonların çantalarının, sandıqlarının sayı-hesabı yox idi. Con Afrikada 7–8 il qalacağını düşünürdü, buna görə də özü ilə çox şey aparırdı. Qara Maykl isə istəmirdi ki, Kleytonun nəyisə gəmidə qalsın: hansı limana yan alsa, gəmidə yoxa çıxmış britaniyalılara məxsus əşyaların olması şübhə doğura bilərdi. Hətta lordun tapançalarını da özünə qaytardılar.

      Qayıqlara xeyli qaxac ət, quru çörək, kartof və paxla ehtiyatı, kibrit, mətbəx əşyaları, alətlər, köhnə yelkənlər qoydular.

      Qara Maykl Kleytonları sahilə qədər özü ötürdü. Əmin olmaq istəyirdi ki, yoldaşları onlara xətər yetirməyəcəklər.

      Lord Kleyton və arvadı qumlu sahildə dayanıb uzaqlaşan qayıqlara baxırdılar. İkisi də başa düşürdü ki, onları qarşıda ağır sınaqlar və ciddi məhrumiyyətlər gözləyir.

      Bu vaxtsa onları meşənin dərinliyindəki təpənin üstündən qalın qaşlar altında parıldayan bir cüt qəzəbli göz izləyirdi.

      “Fuvalda” gözdən itəndə ledi Əlis ərinin boynunu qucaqlayıb hönkürdü. O, qiyam zamanı özünü çox mərd aparmışdı, sonra da quldurların qarşısında qürurunu sındırmamışdı, amma indi daha göz yaşlarını saxlaya bilmirdi. Kleyton arvadını ovundurmağa çalışmadı: qoy ağlayıb içini boşaltsın.

      – Ah, Con, indi biz nə edək? – deyə Əlis inildədi. – Nə edək?

      Kleyton