Rövşən yüzün ki, zülfin olubdur niqab ana,

      Nisbətdir əbr içində məhü afitab ana.

      Eşqin sənin ki, məxzəni-gənci-ilahidir,

      Andandurur ki, məskən olubdur xərab ana.

      Eşqin nədir cahanda sənin, ey pəri sifət,

      Heyrandurur fələkdə gəzən mahtab ana.

      Uyxudə gözlərim necə görsün cəmalını,

      Eşqində çünki gəlmədi bir zərrə xab ana.

      Aşiqdurur yanağına zülfin Xətayi tək,

      Andan düşər bir vəchilə bu piçü tab ana.

      Eylədim bünyad əvvəl bəndə əz nami-xuda,

      Ol yaratmış sərvəri-mərdan Əliyyül-Mürtəza.

      Aciz olma, ey könül, münkir gərəkməz əhli-dil,

      Həqtəala buyruğudur mur əlində əjdəha.

      Eylə sultandır ki, yoxdur mislü həm həmta ona,

      Buyruğundan kim, onun çıxmaz şəhü mirü gəda.

      Kim ki, həqqə münkir oldu, qoy cəzasıdır onun,

      Zərrəcə rəhm etməgil sən ta kim, ol halın duya.

      İt rəqiblər tənə edərsə, Xətayi, həqqə sal,

      Olma qəmgin kim, sana qıldığını həqdən tapa.

      Canü dilmi qoymuşam yolunda mən, ey dilrüba,

      Taki uyxuda görərmən sən təki bir məhluqa.

      Taki eşqinin bəlası canıma kar eylədi,

      Ey təbibim, bilməzəm kim, varmı bu dərdə dəva?

      Daneyi xalinə ta kim, mürği-can qıldı təmə,

      Dami-zülfin həlqəsinə oldu canım mübtəla.

      Ey mürüvvət mədəni, məndən kərəm qılma diriğ,

      Qənbərinəm mən sənin, şahim, beeşqi-Mürtəza.

      Özgə aşiqlər əgərçi dil verər dildarinə,

      Bu Xətayi xəstə gör, yolunda qıldı can fəda.

      Ey könül, sidq ilə hər kim şah ilən yoldaş ola,

      Yüz gərək döndərməyə hər necə kim, yol daş ola.

      Yolu gər daş ola, gər yay ola, gər oxü qılıc,

      Mürşidindən dönənin mənidə ismi laş ola.

      Qul gərək tanıda öz doğruluğun həq yoluna,

      Etiqaddan azmaya, gər bayü gər qəllaş ola.

      Ey könül, cəhd eyləgil doğri ola gör şahə sən,

      Aqibət qəlbi çıxar, hər kimsə kim, qəllaş ola.

      Ey Xətayi, sidq ilə bu şah əyağinə gələn

      Aqibət bir gün, gümansız, xəlq içində baş ola.

      Hər kimə kim, səncələyin bir pərivəş yar ola,

      Əqlü huşü xanimanından dəxi avar ola.

      Başinə hər kimsənin düşsə saçın sevdaləri,

      Tərk edüb dünyanı ömründən dəxi bizar ola.

      Sən kimi aləmdə olmaz, gər olarsa, dilbəra,

      Bu gözü cadusifət, həm qaşları məkkar ola.

      Dərdü ğəm gəldikcə səndən şad olurmən, dilbəra,

      Görüm, onları mənim könlümdə bərxurdar ola.

      Qıla dönmüşdür vücudim möhnəti-cövrin çəkə,

      Sağ gəzən düşmənlərin bu bəndə tək bimar ola.

      Həmdəmin daim rəqib olmuşdur, ey gül yüzlü yar,

      Xanda bir gül bitsə, lazımdır yanında xar ola.

      Eşqinə hər kim giriftar oldu, ey kafir necə,

      Şeyx Sənan tək belinə bağlayan zünnar ola.

      Vəsl ilən şad eylə, qurtar dərdü qəmlərdən məni,

      Dərdi hicranın çəkən ki, bu dili-əfkar ola.

      Varmıdır bir kimsə, yarəb, əhli-üşşaq içrə yar,

      Bu Xətayi xəstə dil tək aşiqi-didar ola.

      Ey bəndə, gər cəhanda pənahın ilah ola,

      Kəmtər qulun məqamı sənin padişah ola.

      Aşiq odur ki, dəvi edərsə sözinə,

      Qanlı yaşilə çöhreyi-zərdi güvah ola.

      Mehrabi var o zahidin, amma ki, aşiqə

      Məşuqinin əyağı izi qibləgah ola.

      Bədxahim ola cümlə cəhan, çəkməzəm məlal,

      Çün ol sənəm mənimlən əgər nikxah ola.

      Başdan ayəğə bəndə Xətayi xətaludur,

      Zahid, xaçan ki, xubları sevmək günah ola.

      Neylərəm ol cənnəti içində dildar olmasa,

      Qoy anı viranə qalsun, baxçada bar olmasa.

      Ğəflət əhli qaldı həqdən şöylə bil kim, binəsib,

      Qanda didarı görür, ol bunda bidar olmasa.

      Dünyada aşiq olan geydi məlamət donunu,

      Hər yetən aşiq olurmi, dərd ana kar olmasa?

      Aşiqin meydanda başi top yerinə çalınur,

      Başını meydana qoymaz, kim ki, sərdar olmasa.

      Doğruluq dost qapısıdır, doğru gəl gir bu yola,

      Əgri meydanda utanur, onda iqrar olmasa.

      Ey Xətayi, gövhəri xərc eyləmə nadanə sən,

      Gövhərin