Taki rüxsarindən ərrəhman ələl-ərş-istiva,

      Həm anın şənində münzəl ayəti-şəmsüz-züha.

      Sureyi-Tahavü Yasinü təbarək hüsninə

      Gör nə təzim eyləmişdir həq təala rəbbəna.

      Münfəildir tələtindən dər fələk xurşidü mah,

      Şol cəhətdən kim, yüzün nurundan almışdır ziya.

      Valehü sərgəştədir aləmdə əhli-mərifət

      Vəchinə, ey gövhəri-pakizeyi-ərzü səma.

      Bu Xətayidən inayət kəsmə, ey şahi-kərəm,

      Canə yetmişdir cəfadan lütf edib qılgil vəfa.

      Minbəd əgər mənimlə həbib olsa aşina,

      Mən canımı yolunda onun eylərəm fəda.

      Gülgün yüzün xəyalına düşdü könül yenə,

      Bənzim saraldı dərd ilə manəndi-kəhrəba.

      Darüş-şəfayə getmədigim canandan ötrüdür,

      Ey cismimin həyatı, ləbindir mənə şəfa.

      Çeşmin cəhanda fitnəvü aşub göstərir,

      Hər dəm qiyaməti qoparır qamətin mana.

      Yastan, Xətayi, yar eşiginə etiqad ilə,

      Şamü səhər də dövlətinə eyləgil dua.

      Vəchində peydadır sənin ənvari-zati-kibriya,

      Ol yüzə qarşu dəxi şərməndədir şəmsüz-züha.

      Leyli cəmalından cüda Məcnun kimi sərgəştəyəm,

      Fərhadvar istər könül Şirin dodağından şəfa.

      Cami-müsəffadan mana saqi içirdi bir qədəh,

      Sufi nə bilsin mən necə ol camdən buldum səfa.

      Hər kim ki, tövhid əhlidir, ol didü vadid əhlidir.

      Ruzi-əzəldən ta əbəd istər kəmali-müntəha.

      Mən cahilü nadan idim, ol hüsn içün heyran idim,

      Ta gənc ikən pünhan idim, şimdi gözümdən zahira.

      Eynül-yəqin hər sirrinə idrak edən insan idim,

      Ey mərifətdən bixəbər, insafə gəlgil (bidəğa).

      Canü cəhani sizsizin neylər Xətayi xəstə dil,

      Səndən müdam ehsan dilər, çünki gədadır binəva.

      Zərreyi-mehrində daim, ey cəmalı afitab,

      Əbr yüzündən götürgil, dutmagil məndən hicab.

      Dur dedim yarın kuyindən, ey rəqibi-rusiyah,

      Xəstə bülbül var ikən neylər gülüstanda ğürab?

      Ey gözü nərgiz, yüzü gül tək, boyu sərvi-rəvan,

      Taki səndən ayrı düşdüm, xəstəyəm, halım xarab.

      Cənnəti-vəslindən, ey canım, məni dur eyləmə,

      Mən fəraqın atəşindən çəkmişəm dərdü əzab.

      Bu Xətayi həqqinə daim dutubdur çox ümid,

      Aqibət rəhm eylə anə saəti-yövmül-hesab.

      Gəldi sürahi məclisə, rəf eyləmiş niqab,

      Nur eylədi bu məclisi zərrinpər afitab.

      Manəndi-cami-Xızr nəbidir misal ilən,

      Abi-həyat içindəki can bəxş edən şərab.

      Qül-qül deyər mütariyə, yəni di gəl, di gəl,

      Baş endirir piyaləyə kim, qılma ictinab.

      Məşuqi-sərvqamətü məhbubi-simtən,

      Tavusi-rövzə cilvə qılır, çıxmış əz hicab.

      İçmiş şərabi-ləl çü sərxoş öpər əyağ,

      Nəql eyləməkdə canü cigərdən dilər kəbab.

      Ayineyi-İskəndərü həm cami-Cəm budur,

      İzhar edər cəhanı, qılur şeyxi çün şəbab.

      Hər yerdə kim, otura, Xətayi, o xurvəş,

      Gögdə məlayik oxur: “Ya leytəni turab”.

      Bu aləm hüsninə heyrandır, ey dust,

      Sana bu qönçə ləb xəndandır, ey dust.

      Mən ol Yəqub nisbət zar boldum,

      Cəmalın Yusifi-Kənandır, ey dust.

      Hilali qaşını ta gördü çeşmim,

      Bu canım eydinə qurbandır, ey dust.

      Sana bu künfəkan valeh bolubdur,

      Ki, hüsnin surəti-rəhmandır, ey dust.

      Cəmalın səfhəsində xəttü xalın,

      Yüzündə ayəti-Qurandır, ey dust.

      Sənin eşqin vücudim şəhdi içrə

      Bu könlüm təxtinə sultandır, ey dust.

      Xətayiyə,