9: 9 en het stof zal oprijzen in het gehele land Egypte, en er zal een ontsteking zijn van zweren over mensen en vee in het gehele land Egypte. (Egypte, gelegen langs de Nijl, tussen woestijnen, is afhankelijk van de rivier en de woestijn. Er zijn hier verschillende natuurrampen: de khamsin blaast-de wind die het stof van de woestijn draagt, wanneer het overdag donker wordt en deze «duisternis» knorrelt op de tanden; er zijn invasies van parasieten, sprinkhanen, hagel, er zijn epidemieën en epidemieën, er is een bloei van water dat als bloed wordt en ongeschikt om te drinken. Het moet worden gefilterd met aarde, trekken gaten langs de kust in de buurt van het water. Volgens de wet van de Babylonische koning Hammurabi wordt de epidemie gedefinieerd als «de aanraking van God»).»

      9: 33 En Mozes ging uit de stad van Farao, en strekte zijn handen uit tot den HEERE; en de donder en de hagel hielden op, en de regen hield op op de aarde te vallen. (Verspreiding van wolken, wolken-wolken zijn voortdurend in beweging en «verspreid» gebruiken hun kennis en informatie over wind, atmosfeer, enz. om wolken te «verspreiden», wolken, donder, hagel, regen te stoppen. Bovendien is wetenschappelijk bewezen dat bijvoorbeeld alleen ernstig zieke mensen reageren op «veranderingen» in de zonneactiviteit, terwijl gezonde mensen «veranderingen"niet opmerken. De relatie werd bewezen (dit is de ontwikkeling van A. L. Chizhevsky et al.) tussen veranderingen in het magnetisch veld van de aarde en een toename (afname) van het aantal patiënten met een myocardinfarct, als deze mensen al ziek zijn geweest. Blijkbaar is er ook een relatie tussen „enigszins mentale“ zieke mensen en elektrische ontladingen die afkomstig zijn van onweerswolken. Sommige mensen (priesters, sjamanen en niet alleen) in trance zien elektrische ontladingen beter dan anderen en kunnen als het ware „wolken verspreiden“, dat wil zeggen bliksemontladingen waarnemen en het weer voelen, begrijpen waar wolken en wolken kunnen gaan).»

      10: 13 En Mozes strekte zijn staf uit over Egypteland; en de HEERE bracht een oostenwind over het land, die den gansen dag en den gansen nacht duurde. De morgen kwam, en de oostenwind sloeg sprinkhanen. (Dat wil zeggen, de sprinkhanen kwamen uit het oosten, en dit is het Sinaï-schiereiland, waar de sprinkhanen waarschijnlijk al waren, en de priester wist ervan).»

      10: 19 en de Heere verwekte een zeer sterke westenwind van gene zijde, en hij droeg de sprinkhanen, en wierp ze in de Schelfzee; er was geen Sprinkhaan overgebleven in het ganse land van Egypte. (De wind heeft geholpen).»

      10: 21 en de HEERE zeide tot Mozes: Strek uw hand uit naar den hemel, en er zal duisternis zijn in Egypteland, een waarneembare duisternis. (Er is een hydroexplosive type vulkaanuitbarsting die zich voordoet in ondiepe omstandigheden van oceanen en zeeën, gekenmerkt door de vorming van een grote hoeveelheid stoom die voortvloeit uit het contact van gloeiend magma en zeewater. Tijdens uitbarstingen stort soms een vulkanische structuur in met de vorming van een caldera – een grote depressie met een diameter van maximaal 16 km en een diepte van maximaal 1000 m. Wanneer magma stijgt, verzwakt de externe druk, ontsnappen gassen en vloeibare producten die ermee samenhangen naar de oppervlakte en treedt een vulkaanuitbarsting op. Als oude rotsen, niet magma, naar de oppervlakte worden gebracht en waterdamp gevormd door het verwarmen van ondergrondse wateren heerst tussen de gassen, dan wordt zo ' n uitbarsting freatisch genoemd. De lava die naar het aardoppervlak is gestegen, bereikt dit oppervlak niet altijd. Het verheft alleen lagen sedimentaire gesteenten en stolt in de vorm van een compact lichaam (laccoliet), waardoor een soort systeem van lage bergen ontstaat. Alle verschijnselen die voorafgaan aan, gepaard gaan met en volgen op de daadwerkelijke uitbarsting van een vulkaan worden vulkanisch genoemd en strekken zich soms lange tijd uit – niet alleen voor jaren, maar ook voor hele decennia en eeuwen. De voorbode van een vulkaanuitbarsting is vaak een ondergronds gerommel, schokken en trillingen van een aardbeving. De bronnen op de hellingen en aan de voet van de vulkaan drogen op of verminderen, of, omgekeerd, verhogen hun activiteit. Scheuren verschijnen op de hellingen en in de krater, waardoor verstikkende gassen of heet water vrijkomen. Af en toe verspreiden gassen zich min of meer ver en vernietigen ze kleine dieren en vegetatie die de hellingen van een lang slapende vulkaan bedekten. Een uitbarsting begint vaak met het vrijkomen van een kolom zwarte rook uit de krater, die hoog opstijgt (van 1 tot 5 km) en zich vervolgens in de lucht verspreidt in de vorm van een wolk van verschillende vormen, soms lijkend op een pijnboom (dennen met een platte bovenkant). Geleidelijk wordt deze pilaar donkerder en breder, de hele top van de vulkaan is gehuld in dikke wolken en een onweersbui met een stortbui breekt vaak uit. Tegelijkertijd worden grote en kleine gloeiende fragmenten van rotsen uitgeworpen uit de krater, opgevangen door de druk van hete gassen uit de opening. Hun vlucht kan ' s nachts goed worden waargenomen in de vorm van vurige stippen die boven de krater uitsteken. Van de wolken gedragen door de wind in de ene of de andere richting, de neerslag van fijn materiaal begint-vulkanische as, die niet alleen de hellingen van de vulkaan, maar ook de omgeving, soms op een afstand van enkele honderden kilometers (downwind), en de vorming van een losse laag van verschillende dikte tijdens sterke uitbarstingen (afhankelijk van de afstand tot de krater), die ook vaak vernietigt vegetatie door het te bedekken. De hoeveelheid vulkanisch puin en as die in de lucht wordt gegooid, bereikt soms tientallen miljoenen en soms honderden miljoenen kubieke meters. De val van as in dergelijke uitbarstingen kan zo dik zijn dat de dag verandert in een donkere nacht. Een vergelijkbaar beeld werd waargenomen tijdens de uitbarsting van Shiveluch in Kamtsjatka in 1854, toen zo ' n grote hoeveelheid vulkanische as viel dat er overdag ondoordringbare duisternis was op een plaats op 50 km van de vulkaan. Wanneer al deze verschijnselen de grootste spanning bereiken, stroomt vurige vloeibare lava uit de krater van de vulkaan, soms na een sterke explosie. Het stroomt over de rand van de krater en stroomt langs de hellingen van de vulkaan. Tastbare duisternis is as die gevoeld kan worden).»

      13:21 en de HEERE ging voor hun aangezicht des daags in een wolkkolom, om hun de weg te wijzen, en des nachts in een vuurkolom, om over hen te schijnen, opdat zij des daags en des nachts zouden gaan. (Khamsin – een hete, droge wind, die in wolkenzuilen verandert, wordt waargenomen in Egypte in de lentemaanden, de lucht is gevuld met heet zandstof. Samum is een droge, hete wind in de woestijnen van Arabië en Noord-Afrika, de lokale bevolking noemt het «vuurwind», «adem van de dood», waait met grote kracht en verhoogt grote massa ' s zand die de zon bedekken, meestal waargenomen in de lente, begeleidt lichte fakkels, zodat je kunt zien. Sirocco is een zuidelijke wind die verwarmde lucht uit de woestijnen brengt. Stof tornado ' s (wervelwinden)