Wetenschap bevestigt – 2. Verzameling wetenschappelijke artikelen. Andrey Tikhomirov
Читать онлайн книгу.
Farao naderde, en de kinderen Israels zagen om, en ziet, de Egyptenaars volgden hen na; en de kinderen Israels vreesden zeer, en riepen tot den HEERE, de straf is nabij.
11 en zij zeiden tot Mozes: zijn er geen graven in Egypte, dat gij ons gebracht hebt, om te sterven in de woestijn? Wat hebt u met ons gedaan, ons uit Egypte geleid? (Verontwaardiging van de Israëli’s).
12 is dat niet wat wij in Egypte tegen u hebben gezegd: Laat ons met rust, laat ons voor de Egyptenaren werken? Want het is beter voor ons om door de Egyptenaren tot slaaf gemaakt te worden dan in de woestijn te sterven. Zij zijn slaven.)
13 maar Mozes zeide tot het volk: vrees niet, sta stil, en gij zult het heil des HEEREN zien, dat hij u heden doen zal; want de Egyptenaars, die gij heden ziet, zult gij niet wederzien tot in eeuwigheid.).
14 De Heer zal voor je strijden, maar wees kalm. (Eeuwige strijd).
15 en de HEERE zeide tot Mozes: waarom roept gij tot Mij? Zeg tegen de kinderen van Israël dat ze moeten gaan (het is noodzakelijk om te gaan).
16 Maar gij heft uw staf op, en strekt uw hand uit over de zee, en verdeelt ze; zo zullen de kinderen Israels door de zee trekken op het droge.
17 Maar Ik zal het hart der Egyptenaren verstokken, dat zij hen navolgen; en Ik zal mijn heerlijkheid tonen aan Farao, en aan zijn ganse heir, aan zijn wagenen, en aan zijn ruiteren. (er moet iets gebeuren).
18 en de Egyptenaars zullen weten, dat ik de HEERE ben, als ik mijn heerlijkheid toon aan Farao, aan zijn wagenen, en aan zijn ruiteren. (Dit is de heerlijkheid van de Here God!).
19 en de engel Gods, die voor het leger van Israel uitging, ging heen en ging achter hen; ook weekte de wolkkolom van hun aangezicht, en stond achter hen; (het blijkt dat er ook een bode engel was).
20 en hij kwam in het midden tussen het leger van Egypte en tussen het leger van Israël, en werd een wolk en duisternis, en maakte den nacht op, en de een naderde niet tot den ander den gansen nacht. (Dat wil zeggen, fakkels brandden).
21 En Mozes strekte zijn hand uit over de zee; en de HEERE dreef de zee den gansen nacht met een sterke oostenwind, en hij maakte de zee droog, en de wateren scheidden. (De oostenwind uit de Sinaï droeg bij aan het ontstaan van de passage, tijdens de oostenwind in die delen daalt het waterpeil in het moderne Suezkanaal sterk, vooral als de wind samenvalt met de eb in de Golf van Suez, blijkbaar was de situatie in die dagen vergelijkbaar).
22 en de kinderen Israels togen op het droge in het midden der Zee; en de wateren waren hun tot een muur ter rechter-en ter linkerhand. (Een mogelijke doorgang door het water, dan kon het alleen het kanaal van de farao ' s zijn, die op dat moment de Nijl verbond met het «land van bittere meren» (dit zijn de moderne grote en kleine bittere meren). Het eerste kanaal dat het meer met de Delta verbond, werd 4000 jaar geleden gelegd, tijdens het Middenrijk. Tijdens de XII dynastie, Farao Senusert III (1888—1878 v. Chr. E.) legde een kanaal van west naar Oost, gegraven door Wadi Tumilat Wadi Tumilat, het verbinden van de Nijl met de Rode Zee, voor ongehinderde handel met Punt. Herodotus (II. 158) schrijft dat Necho II (610—595 v.Chr.) een kanaal begon te bouwen van de Nijl naar de Rode Zee, maar het niet afmaakte. Het kanaal werd rond 500 voor Christus voltooid door koning Darius de eerste, de Perzische veroveraar van Egypte. Ter nagedachtenis aan deze gebeurtenis installeerde Darius granieten steles aan de oevers van de Nijl. Timsah (uit het Arabisch) «krokodil») is een meer in Egypte, gelegen ongeveer in het midden van de landengte van Suez. Lake Timsakh grenst nu aan het Suezkanaal. Voor de bouw van het kanaal, Timsakh Lake was een van de binnenste, ondiepe meren van de Sinaï, voorheen Timsakh Lake werd jaarlijks bereikt door het water van de rivier, overstromingen Wadi Timulat, die zich uitstrekt direct van de Nijldelta naar Timsakh Lake, die in combinatie met aardbevingen en vulkaanuitbarstingen, eb en vloed, veroorzaken de plotselinge dood van de Egyptenaren).
23 en de Egyptenaars jaagden hen na, en al farao ' s paarden, en zijn wagenen, en zijn ruiteren volgden hen in het midden der Zee. (Een tsunami wordt in de regel voorafgegaan door een krachtige uitstroom van zeewater, waardoor enorme uitgestrektheid wordt blootgelegd. Moderne bijbelgeleerden geloven dat de Israëlieten niet «over land» de Rode Zee overstaken, maar de «zee van Riet» – een zoetwaterlagune of meer ten oosten van de Nijldelta, zoals het klinkt in de Hebreeuwse Thora. De dood van het Egyptische leger kan worden verklaard door een van de bijwerkingen van de tsunami veroorzaakt door het falen van het centrale deel van Santorini. Na de explosie vormde zich een enorme caldera in het centrum van Santorini, de zee snelde erin om het gigantische bekken, de huidige baai van Tira, te vullen en de wateren trokken zich terug van de oevers van de oostelijke Middellandse Zee. Toen het water zich terugtrok, breidde het spit dat de lagune van de zee scheidde zich op natuurlijke wijze uit, de «kloof» hield enige tijd op te bestaan en de lagune was volledig geïsoleerd van de zee. Het is duidelijk dat de Israëli ' s, door hiervan te profiteren, in staat waren om de lagune over te steken, of beter gezegd, om door de plotseling gevormde landengte te gaan).
24 en des morgens waakte de HEERE naar het leger der Egyptenaren, uit de vuurkolom en uit de wolk; en hij verwarde het leger der Egyptenaren; maar de Egyptenaars jaagden niet veel, maar stonden in het leger.
25 en hij nam de wielen van hun wagenen, zodat zij ze met moeite sleepten. Toen zeiden de Egyptenaars: laat ons vlieden van de kinderen Israels, want de HEERE zal voor hen strijden tegen de Egyptenaars. (Waarschijnlijk waren de wielen van de wagens gebroken door een slechte weg in de woestijn).
26 en de HEERE zeide tot Mozes: Strek uw hand uit over de zee, en laat de wateren zich keren over de Egyptenaars, over hun wagenen, en over hun ruiteren. (De Egyptische achtervolgers werden getroffen door een gigantische tsunami-golf, meestal tien tot dertig minuten nadat de terugtrekkende zee de bodem blootlegt).
27 En Mozes strekte zijn hand uit over de zee, en des morgens keerde het water weder tot zijn plaats; maar de Egyptenaars vloden, om het water tegemoet te gaan. Zo verdronk de Here De Egyptenaren in het midden van de zee. (Dat wil zeggen, De Egyptenaren stierven, het water keerde pas ' s morgens terug naar zijn plaats).
28 en de wateren keerden weder, en bedekten de wagenen en de ruiters van het ganse heir van Farao, die hen gevolgd waren in de zee; niet een van hen bleef over. (Alle Egyptenaren stierven).
29 maar de kinderen Israels wandelden op het droge, in het midden der Zee; de wateren waren hun een muur ter rechter-en ter linkerzijde. (De bodem van de kant van het Sinaï-schiereiland was ondiep, bovendien, misschien als gevolg van de aardbeving, blokkades gevormd, het vangen van de wateren terwijl de Israëli ' s passeerden).
30 en de HEERE verloste de kinderen Israels te dien dage uit de hand der Egyptenaren; en de kinderen Israels zagen de Egyptenaars dood aan den oever der Zee. (Zij verdronken in het water).
31 en de kinderen Israels zagen de grote hand, die de HEERE over de Egyptenaren gedaan had; en het volk vreesde den HEERE, en geloofde den HEERE en Mozes, Zijn knecht. Toen zongen Mozes en de kinderen Israëls dit lied voor de Heere en zeiden: (zo werd het geloof in de Israëlitische god geboren, omdat naïeve mensen dachten dat een of andere god het deed, in feite was het slechts een natuurlijk fenomeen dat samenviel met de vlucht van een deel van de Semitische stammen uit Egypte. 10 Egyptische executies waaraan God Egypte onderwierp omdat Farao weigerde de Joden uit gevangenschap vrij te laten: hij veranderde water in bloed, stuurde padden, muggen, pest, enz. ze worden verklaard door de impact en invloed van een grandioze catastrofe die plaatsvond rond 1380 voor Christus (XIV eeuw voor Christus. op dat moment, de XVIII-dynastie, een nieuw Koninkrijk regeerde in Egypte, waarvan de farao ' s niet langer piramides bouwden) in de Middellandse Zee in de groep van vulkanische eilanden van Santorini (Tira), associëren sommige wetenschappers deze natuurramp ook met het verdwenen Atlantis en de dood van de Minoïsche beschaving (oude Griekse cultuur was gebaseerd op de ontwikkelde Minoïsche cultuur van de Bronstijd 3—2 millennia voor Christus op het eiland Kreta en andere eilanden van de Middellandse Zee, vernoemd naar de mythologische koning Minos, heeft deze cultuur een enorme impact gehad op de wereldcultuur, en daarom kennen we het goed, in tegenstelling tot veel van de oudste culturen van Europese volkeren. De Minoïsche beschaving leed sterk als gevolg van een natuurramp – een vulkanische explosie (tussen 1628 en 1500 voor Christus) op het eiland Fera (Tira, Santorini), die aanleiding gaf tot