Wetenschap bevestigt – 2. Verzameling wetenschappelijke artikelen. Andrey Tikhomirov
Читать онлайн книгу.
in droge steppen en woestijnen, in het bijzonder in de Sahara, Arabië, Egypte. Er zijn ook tornado ' s. Een vuurtornado (of firestorm) is een atmosferisch fenomeen dat wordt gevormd wanneer de verspreide branden die zijn ontstaan in één worden samengevoegd. De lucht erboven warmt op, de dichtheid neemt af en het stijgt op. Van onderaf komen koude luchtmassa ' s uit de periferie op zijn plaats. Ook de binnenkomende lucht wordt verwarmd. Zuurstofzuiging werkt als blaasbalgen. Stabiele centripetale directionele stromen worden gevormd, spiraalsgewijs van de grond tot een hoogte van maximaal vijf kilometer. Er is een schoorsteen effect. De druk van hete lucht bereikt orkaansnelheden. De temperatuur kan oplopen tot 1000C. alles brandt of smelt. Tegelijkertijd wordt alles wat in de buurt is «gezogen» in het vuur. En zo verder tot alles wat kan branden afbrandt. Bovendien hebben geofysici het geheim ontdekt van vreemde lichten die soms aan aardbevingen voorafgaan. Deze gloed komt voor in rift zones, waar speciale ladingsdragers in rotsen verschijnen. Sinds de geboorte van Seismologie als wetenschap in de 19e eeuw, zijn veel wetenschappers begonnen na te denken over de aard van sommige verschijnselen die voorbodes van naschokken kunnen zijn. Misschien wel een van de vreemdste dergelijke verschijnselen, soms met een vleugje mystiek, is de gloed in de atmosfeer die mensen al eeuwenlang waarnemen aan de vooravond van aardbevingen. In de Russische literatuur heeft de naam «aardbevingslichten» wortel geschoten, in het buitenland worden ze «aardbevingslichten» of afgekort EQL genoemd. Hun onderzoek op wetenschappelijke basis begon relatief recent in veel landen. Het eerste wetenschappelijke werk over lichten werd geschreven door de Ierse ingenieur Robert Mallet in 1851. Daarin noemde hij vele gevallen van het observeren van lichten, beginnend vanaf de 17e eeuw voor Christus en eindigend in 1842. Geoloog Robert Theriot, een medewerker van het Ministerie van natuurlijke hulpbronnen van de Canadese provincie Quebec, probeerde in zijn artikel gepubliceerd in het tijdschrift Seismological Research Letters, informatie over waarnemingen van aardbevingslichten te systematiseren en erachter te komen wat tot hun optreden leidt. Na historische bronnen te hebben onderzocht, analyseerde Therio 65 gedocumenteerde verschijningen van lichten die sinds 1600 na Christus in Europa en Noord-Amerika zijn waargenomen. Het vergelijken van de ooggetuigengegevens met de momenteel beschikbare gegevens over de geologische structuur van aardbevingssites, kwam de wetenschapper tot de conclusie dat de meerderheid van de gevallen van observatie van lichten zich voordoen in gebieden van riftzones – gebieden van breuk van de aardkorst gevormd als gevolg van zijn longitudinale beweging of breuk. Het bleek dat de overgrote meerderheid van gedocumenteerde luminescentie werd waargenomen in de buurt van de zogenaamde grabens – gebieden van de aardkorst verlaagd langs steile verticale kliffen. Een voorbeeld van zo ' n geologische formatie is de depressie van het Baikalmeer. Een van de laatste gedocumenteerde gloed vond plaats aan de vooravond van de verwoestende aardbeving van 2009 in het Italiaanse L ' Aquila. Toen, slechts een paar seconden voor de aardbeving, zagen lokale bewoners 10 centimeter lichten zweven over de geplaveide Francesco Crispi-straat in het historische centrum van de stad. Op 12 November 1988, een heldere, paarsroze bal werd gezien bewegen in de lucht in de buurt van Quebec 11 dagen voor een krachtige aardbeving. En twee dagen voor de verwoestende aardbeving in San Francisco in 1906, die tot 3.000 mensen doodde, observeerden mensen lichtstromen die zich over het aardoppervlak verspreidden. Een gemeenschappelijke eigenschap van alle gebieden waar aardbevingslichten werden waargenomen, was de aanwezigheid van diepe verticale fouten, waarvan de rol bij de vorming en verspreiding van de gloed niet helemaal duidelijk is. «We weten niet precies waarom de meeste gloed wordt geassocieerd met breukzones en niet met andere soorten fouten, maar in tegenstelling tot andere fouten die zich onder een hoek van 30—35 graden kunnen vormen, bijvoorbeeld in subductiezones, worden gevallen van gloed geassocieerd met subvertische fouten,» legde Terio uit. De omvang van de aardbevingen die werden opgenomen in de lijst van geanalyseerde lagen in het bereik van 3,6—9,2. En de lichten zelf hadden verschillende vormen en maten, hoewel de meeste van hen bolvormige lichten waren die bewogen of rustten, of flitsen die uit de grond opkwamen. De tijd van observatie van de lichten en hun Afstand tot de epicentra van de aardbevingen waren verschillend. De meeste van de lichten werden waargenomen voor of tijdens aardbevingen, en zeer zelden na. Dit leidde wetenschappers om te geloven dat de snelle accumulatie van mechanische spanningen in de aardkorst en hun veranderingen op het moment van de voortplanting van seismische golven leidt tot het ontstaan van branden. Positieve ladingsdragers (gaten) die voortvloeien uit spanningen in rotsen stromen snel langs de spanningsgradiënt, bereiken het oppervlak, waar luchtmoleculen ioniseren en ervoor zorgen dat het gloeit. Volgens Therio herinnerde hij zich vooral de zaak met een inwoner van Aquila. Deze man, die twee uur voor de aardbeving de lichten van het huis zag, haastte zich naar zijn familie en nam haar mee naar een veilige plaats. «Dit is een van de weinige gedocumenteerde gevallen waarin iemand handelde bij het opmerken van de aardbevingslichten. Deze lichten, als een voorbodefenomeen, in combinatie met andere soorten parameters, zullen op een dag in staat zijn om te waarschuwen voor sterke aardbevingen,» zei onderzoeker Pavel Kotlyar. Hier was er hoogstwaarschijnlijk niet alleen een aardbeving, maar ook de uitbarsting van verschillende vulkanen, waaronder ondergronds en onder water, omdat dit een seismisch actieve regio is waar de platen van de Euraziatische en Afrikaanse continenten samenkomen, wat leidde tot dergelijke «wonderen»).»
13: 22 overdag ging de wolkkolom niet weg en ' s nachts een vuurkolom voor het volk. (Dat wil zeggen, het weer was erg winderig en er waren constante tornado ’s, die werden gebruikt door bekwame backstage dirigenten als afleiding, verlichting fakkels’ s nachts).»
Hoofdstuk 14 (zoals het belangrijkste volledig wordt gegeven)
1 en de HEERE sprak tot Mozes, zeggende: De Heer spreekt aldus tot Mozes, hetgeen bewijst, dat hij de taal kent, die Mozes gesproken heeft.
2 zeg tot de kinderen Israels, dat zij zich bekeren, en legeren voor Pi-Hachiroth, tussen Migdol en tussen de zee, voor Baal-Zefon; legert een leger tegenover hem, aan de zee. Baal-Zephon (Suez) is het noordelijke puntje van de Golf van Suez. Migdol kan een uitkijktoren zijn geweest op een strategisch belangrijke locatie op de berg Jebel Ataka. Pi-Gahirof lag niet ver van de Rode Zee – waar de enige manier om zich terug te trekken van het naderende Egyptische leger via de zee lag. Egyptische forten waren verspreid over het hele land, waaronder op het Sinaï-schiereiland. Op dat moment moest de zee diep genoeg zijn om de wateren te scheiden, waardoor een doorgang «tussen de zee» en een water «muur» aan beide zijden werd gevormd. Geen enkele plaats ten noorden van de Golf van Suez voldoet aan deze voorwaarden. Veel moderne wetenschappers zijn echter van mening dat de Israëli ' s door ondiep water liepen in het gebied van de bittere meren, die ongeveer 25 km ten noorden van Suez begint. Wetenschappers ontkennen echter dat de passage van de Israëlieten het gevolg was van een wonder (beweren dat het een moerassig gebied was), of geloven dat in de oudheid de noordelijke punt van de Rode Zee deel uitmaakte van het gebied van de bittere meren en dat er in die tijd veel dieper was, hoewel, afgaande op archeologisch bewijs, het waterpeil sindsdien praktisch niet is veranderd).
3 En Farao zal van de kinderen Israels zeggen: Zij zijn verloren in dit land; de woestijn heeft hen toegesloten. (De priester beweert dat Farao veronderstelde dat de Israëlieten in de woestijn stierven).
4 Maar Ik zal Farao ' s hart verstokken, dat hij hen najaagt, en Ik zal mijn heerlijkheid aan Farao en aan zijn ganse heir tonen; en de Egyptenaars zullen weten, dat ik de HEERE ben. En dat deden ze. (Een voorbode van een teken).
5 en het werd den koning van Egypte te kennen gegeven, dat het volk gevloden was; en het hart van Farao en zijn knechten keerde zich tegen dit volk, en zij zeiden: Wat hebben wij gedaan? waarom lieten ze de Israëli ' s gaan zodat ze niet voor ons zouden werken? (Dat wil zeggen, Joden, ook wel Israëli ' s genoemd, werden gebruikt als gastarbeiders).
6 Hij spande zijn wagen en nam zijn volk met zich mee (de wagens waren wijd en zijd gebruikt).
7 en hij nam zeshonderd uitgelezen wagenen, en al de wagenen van Egypte, en oversten over hen allen. (Dus niet alle dieren van de Egyptenaren stierven!).
8 en de HEERE verstokte het hart van Farao, den koning van Egypte, en hij jaagde de kinderen Israels na; en de kinderen Israels wandelden met een hoge hand. (Wat een verhaal zonder achtervolging!).
9 en de Egyptenaars jaagden hen na, en al de paarden, met Farao ' s wagenen, en de ruiters, en zijn ganse heir; en zij achterhaalden hen, die gelegerd waren aan de zee, te Pi-Gahiroth,