Wetenschap bevestigt – 3. Verzameling wetenschappelijke artikelen. Андрей Тихомиров
Читать онлайн книгу.
nieuws over het betoverde kasteel. Een zei:
In de winter, in plaats van sneeuw en regen, vallen stenen en bliksem uit de lucht, en in de zomer schieten vlammen uit deuren en ramen.
Een ander zei:
– Padishah divov (Divas, devas-Slavisch. «marvel» – bovennatuurlijke humanoïde wezens, aanwezig in Turkse, Iraanse, Slavische, Georgische, Armeense, mythologieën, in Zoroastrianisme-boze geesten) gevangen in dit kasteel de dochter van Shah Peri (Peri – Perzische. in de Perzische mythologie, wezens in de vorm van mooie meisjes, een soort analoog van Europese feeën) en wil haar overtuigen om zijn vrouw te worden. Maar de padishah is bang dat als een held de weg naar het kasteel vindt, hij de schoonheid zal wegnemen, en daarom wordt iedereen die naar het kasteel komt aangevallen door diva ' s.
Velen zeiden:
– De dochter van de Chinese keizer is ontvoerd en wordt daar in ketenen vastgehouden. Een sterke bewaker is toegewezen aan haar, zodat niemand haar kan bevrijden.
Anderen zeiden:
– In dat kasteel, in de kerker, wordt een meisje genaamd Chilgis gevangen gezet (Chilgis is een pers. «Veertig vlechten», het» Heilige" nummer 40. De wetenschap gelooft niet dat sommige getallen «slecht» zijn en andere «goed», maar zo ' n mening bestaat in religieus en mystiek denken. Enkele voorbeelden. 3. Ideeën over de «goddelijke Drie-eenheid», die een weerspiegeling zijn van het feit van het bestaan van een monogame familie. Vader, moeder en kind, de rol van moeder wordt gebagatelliseerd vanwege de heerschappij van het patriarchaat, in plaats van moeder, de Heilige Geest geleend van zoroastrisme. 13. Het verdomde dozijn. De duivel is een vertegenwoordiger van de» verkeerde" heidense religie, die dierenhuiden, hoorns en een soort hoeven aan zijn voeten droeg – aanvankelijk om dichter bij dieren te komen en ze te vangen. 12 – «dozijn», van» knijpen " – dat wil zeggen,» in staat zijn», het getal 12 is verdeeld in vele getallen, en 13 Het is niet verdeeld in iets – het blijkt"een verdomd dozijn». 40. Oude stammen van Indo-Europeanen leefden duizenden jaren in de poolcirkel, waar de pooldag 40 dagen duurt en de zon God was. 666. Apocalyps, het getal van het beest. In veel oude volkeren, waaronder de Joden, werden getallen aangeduid met verschillende letters van het alfabet, in Hebreeuwse woorden worden gelezen van rechts naar links: nun (50); vav (6); nes (200); nun (50); nes (200); sameh (60); kuf (100) in de som van de numerieke waarden en geef het getal 666, het blijkt de keizer «Caesar Nero»). Ze werd door haar vlechten aan een paal vastgebonden zodat ze niet weg zou lopen. Ze zal er zijn totdat de held Jahantig (jahantig-Perzisch) komt. «avalanche») en zal haar niet bevrijden.
Een of twee mensen zeggen:
– Dit kasteel is van de dochter van de Chinese keizer. Ze is erg mooi, maar ze trouwt met niemand en zal alleen met iemand trouwen die al haar vragen zal beantwoorden. Tot nu toe heeft niemand haar vragen kunnen beantwoorden, en degenen die het Hof hebben gemaakt, maar de vragen niet hebben beantwoord, worden onthoofd, aan spikes gespietst en leggen hun hoofd op de kantelen van de vestingmuren. Bovendien waren er veel jonge mannen betoverd, en sommigen van hen waren versteend tot aan de taille, en anderen – van top tot teen.
De mensen die ze ontmoetten vertelden de drie broers over dit alles, en ze wilden het betoverde kasteel meer en meer zien. Het duurt lang om alles hier opnieuw te vertellen, en, kortom, Afruz vroeg die mensen die over dit kasteel vertelden:
Heb je alles waar je het over hebt met je eigen ogen gezien? Beantwoorden:
– Nee! We hoorden van onze vaders, maar niemand van ons ging erheen, want er is een Chinese grens en een fort achter de beroemde Chinese Muur.
Uiteindelijk verlieten Afruz, Shahruz en Behruz de stad Nigaristan in de richting van het betoverde kasteel. Van een afstand zagen ze een kasteel naar de hemel stijgen op een heuvel achter een krachtige stenen muur… We bereikten de top van de heuvel. Bij de muur stapten ze van hun paarden af en bonden ze aan een boom. Met grote moeite beklommen ze de muur, daalden ervan af en bevonden zich aan de andere kant van de muur aan de voet van het kasteel. De poorten van het kasteel waren gesloten en er was niemand. Om de een of andere reden werden de broers gegrepen door angst, ze wilden terugkeren, maar Afruz dacht en zei:
– Sinds we hier zijn, moeten we nog steeds in het kasteel kijken. Als je bang bent, blijf dan hier en wacht op mij. Ik ga erheen en kom snel terug.
Shahruz en Behruz zei:
– Nee, broer, laten we hier weg gaan! We kunnen daar niet naar binnen, dit kasteel maakt ons bang, laten we hier weg gaan!
Afruz antwoordde:
– Nee, zoals de man zei, dat is wat hij moet doen. Blijf hier, Ik ben snel terug.
Met het uiteinde van zijn zwaard tilde hij de grendel op, opende de poort en ging het kasteel binnen. Shahruz en Behruz, bevend van angst, stonden hem op te wachten bij de kasteelpoort. Twee of drie uur zijn verstreken en hij is nog steeds weg. Ze waren gealarmeerd. Shahruz zei hij:
Naar mijn mening is er een ongeluk gebeurd met onze broer. Blijf hier en ik ga naar het kasteel. Als we met hem terugkomen, gaan we meteen weg, en als ik het kasteel binnenga en ook niet terugkom, volg mij dan niet, ga rechtstreeks naar onze stad, naar je vader, en vertel hem alles.
Behrouz gevraagd:
Waarom volg ik je niet als je niet terugkomt?
Shahruz antwoordde:
– Omdat ik bang ben dat jij ook met ons zult verdwijnen, en nog meer verdriet zal worden toegevoegd aan het verdriet van de vader, hij zal volledig zonder zonen achterblijven, zijn huis zal leeg zijn, de haard zal uitgaan. In ieder geval moet u alleen bij hem blijven, zodat hij op zijn oude dag steun zou hebben!
Met deze woorden ging Shahruz de kasteelpoort binnen en verdween ook… Behruz, toen hij zag dat de middelste broer ook niet verscheen, wilde doen wat hij zei en naar zijn Vader terugkeren, maar toen dacht hij: «dat zou onwaardig zijn! Ik ga naar het kasteel, en als ze gevangen worden, kan ik ze misschien bevrijden!»
Behruz ging de kasteelpoort binnen en zag: er is een enorm gebouw, er zijn veel ayvans (Ayvan is een overdekt terras) en kamers, de muren zijn overal bedekt met schilderijen, de vloeren zijn gemaakt van marmer en porfier (Porfier is een vulkanisch gesteente. Porfier (stof) is een paars gekleurd materiaal dat wordt gebruikt voor de vervaardiging van bovenkleding van koninklijke personen en andere belangrijke personen). Hij vond het eerst heel leuk om naar dit alles te kijken, maar toen dacht hij plotseling: «ik kwam immers voor mijn broers en verloor onmiddellijk mijn hoofd voor deze schilderijen, zozeer zelfs dat ik mijn broers vergat! Ik sta alsof ik betoverd ben! Dat klopt, ze noemden dit kasteel betoverd!»
Hij verliet zijn huis en ging op zoek naar zijn broers. Hij ging van Iwan naar Iwan, van kamer naar kamer, totdat hij een kamer bereikte die groter was dan de anderen, en zag zijn broers daar verward staan, verbaasd in hun vinger bijten, voor een schilderij. Hij was blij bij de aanblik van zijn broers. Rondkijken en zien: wat een prachtige schilderijen! Hij zei tegen zichzelf:
«We hebben hier een expert nodig om alles uit te zoeken! Het lijkt erop dat deze schilderijen werden getekend door de hand van de profeet Mani zelf! (Mani is een semi-legendarische profeet, de grondlegger van de religie van het manicheïsme (III eeuw na Christus). Manichean tempels werden versierd met muurschilderingen, en daarom Mani zelf werd beschouwd als een ervaren kunstenaar).
Toen liep hij naar de broers toe en keek naar het beeld waar ze naar keken. Toen zonk zijn hart, en ook hij was verdoofd van verbazing. De drie staarden naar het schilderij tot het donker werd. We brachten de nacht daar, in het kasteel, lijden van honger en dorst. Toen de zon opkwam en het heel licht werd, kwamen ze terug naar het schilderij. Deze keer onderzocht Behrouz haar en zag naast haar een inscriptie in het Chinees, gaande van boven naar beneden: «Mei-Kui-Gul, dochter van de Chinese keizer.«Zodra ik het gelezen had, wendde ik me tot mijn broers en zei::
– Dit is een portret van de dochter van de Chinese padishah, en ze is nu zelf in dit land, en we weten niet zeker waarom we hier stomverbaasd waren voor haar zielloze beeld!
Afruz zegt dit:
– Dat klopt, zeg je! Ik werd verliefd op degene die hier is geschilderd, en totdat ik bij haar voor