Үлмәде, үлсәң дә, күңлемдә синең дәртең һаман;

      Дуслыгың, кешелегең күңлемдә калдырдың һаман.

      Белче, үлемең, шөбһәсез, минем үлем ул, и нурлы йөз;

      Сурәтең – күз алдымда, колагымда – тавышың һаман.

      Аһ, ничек! без яр идек: син мин идең, мин син идем;

      Тик хәзер берсе дә юк – калды истәлек кенә.

      Җөмлә фикрем кичә-көндез сезгә гаид, милләтем;

      Сыйххәтеңдер сыйххәтем һәм гыйлләтеңдер гыйлләтем.

      Сән мөкаддәс, мөхтәрәм гыйндемдә варлык нәрсәдән;

      Сатмазым бу кяинатә милләтем, миллиятем.

      Бәхтиярым – бәндәңи гәр итсәләр нисбәт сәңа;

      Гаҗизанә шагыйрең улмакга вардыр ниятем.

      Ләфзы «милли» сәвәр кальбем бәнем – билмәм, нәдән?

      Әйлә «милли», милләтем, бәхшәйлә45 мәмнүниятем.

      Һәр хыялдан татлыдыр милләт хыялы, ля мөхаль;

      Бу хыялятдән кәлүр, гәр кәлсә мәҗнүниятем.

      Әйлә шагыйрьлекдә сабит та әбәд, Тәңрем, бәни;

      Бу сәбатә мөнхәсыйр мәфтүн вә мәҗлүбиятем.

      И фәләк! ал җаными, лик алма, зинһар, шаными;

      Бәнчә, үлмәкдин әшәд мәнса вә мәтрүкиятем.

      Үлмәсен, үлсәм дә, наме гаҗизем, фәүтитмәсен46;

      Кәтмәсен буша бәнем җәһдем вә мәшгулиятем.

      Берзаман яд әйләсә билилтифат милләт бәни, –

      Иштә будыр максадым, мәэмүл вә мәсгудиятем.

      Әйләдем гарзы мәхәббәт бән сәңа, и милләтем;

      Дуст күрерсең сән бәни дә – вар буңа әмниятем.

      Бар уем кичен-көндезен сезнең хакта, милләтем;

      Саулыгың – минем саулык, авыруың – минем авыруым.

      Син каршымда бар нәрсәдән дә изге һәм хөрмәтле;

      Дөнья бирсәләр дә сатмам милләт, миллиятемне47.

      Синеке дип исәпләсәләр – бәхетле мин;

      Игелекле шагыйрең булырга ниятлимен.

      Күңелем «милли» дигән сүзне сөя – белмим, нидән?

      Милләтем, мине «милли» ит – миңа шатлык бүләк ит.

      Һичшиксез, һәр хыялдан татлыдыр милләт хыялы;

      Шаша калсам, тик шул хыялдан гына булыр.

      Мине шагыйрьлектә мәңге тугры ит, Тәңрем;

      Шунда гына күңелемнең бөтен теләк-омтылышы.

      И күк! ал җанымны, тик, зинһар, алма шөһрәтемне;

      Минемчә, онытылу, тибәрелү үлемнән яманрак.

      Үзем үлсәм дә, гаҗиз исмем үлмәсен, югалмасын;

      Минем тырышлыгым һәм эшләрем бушка китмәсен.

      Әгәр милләт мине, илтифат итеп, искә алса, –

      Шул минем максатым, теләгем һәм бәхетем.

      Мин сиңа яратуымны сөйләдем, и милләтем;

      Мин ышанам ки, син дә мине дус күрерсең.

      Әгәр җәннәтдә