Таайбараҥ. Венера Петрова
Читать онлайн книгу.
курдугунан көрбүт нуучча дьахтара быһаара охсор.
– И в валенках.
– Ха-ха, ну да, в валенках.
– Была бы ты в унтах, сидела б сейчас дома.
– Конечно, – дьахтар аралдьыйан арыый уҕарыйда.
Кини этэринэн маҕаһыынтан тахсан истэҕинэ оптуобуска симпиттэр.
– Полный автобус с заложниками.
Хос-хос кэпсээтэ. Ол аайы биһиги киһибит сэргээтэҕэ буолар. Хата, кини уутун хаммыт эбит дии. Арай, көрдөҕүнэ – биир бөх кэлэр-барар. Ааһан иһэн киниэхэ хараҕын хатаан ааһар. Син мээнэ дьээдьискэ дии – хата, кини бу да дойдуга сытан эр киһини өйдөөн көрөр. Арбайбыт баттаҕын имэринэ сатыыр. Дьахтар үөдэн да түгэҕэр сытан үтүөмсүйэн эрдэҕэ. Онтун быыһыгар бэҕэһээҥҥи дуу, бэтэрээҥҥи дуу күнү өйүгэр тилиннэрэ сатыыр.
– А где это мы? – дьахтар, дьэ, өйдөнөн туоһулаһар.
– На Очиченко мы, в вытрезвителе, – биһиги киһибит, хата, хайыы үйэ бэркэ билэр.
– Что?! – дьахтар хараҕа уһулу ойон тахса сыһар. – Вообще-то…
Били киһи эмиэ ааһар.
– Молодой человек, будьте добры, принесите воды, – биһиги киһибит үчүгэй-үчүгэйдик көрө сатыыр.
Киһи тоҕо эрэ ааттаһыннарбат.
– Наака, чахчы остуоруйа иһигэр киирэн хаалбыппын быһыылаах.
– Что ты гришь? – дьахтар кулгааҕа олох локатор курдук.
– Да так, – тылбаас да сыралаах.
Били киһи нууччата-сахата биллибэт, ыккардынан ыччат быһыылаах. Бу да дойдуга нууччалыы эрэ тыллыргыахха наада. Бэйи эрэ, бу иннинэ туох буолбутай? Хобдох остуоруйа буолаайаҕын…
– У меня на даче все есть… – хаатыҥкалаах дьахтар туспа остуоруйалаах.
– Так я вчера любовничка впустила или нет? – биһиэнэ хобдох остуоруйа арыый да минньигэс түгэнин тилиннэрэ сатыыр.
– Они же меня потеряли!
– Вышла в магазин и с концами.
– У меня с собой телефон был, совсем новый, пятнадцать тысяч стоит. А в сумке много чего было – и водочка, и закусон, еще деньги. Все, считай, рассчиталась я за проезд.
– Чайку бы, – биһиги киһибит кэм да айаҕын айдаана.
– Подымить бы. У меня там и сигареты были.
– А мне что-то не хочется.
Баттаттахха, табах киирбэт.
– «Доширак» хочу! Красный «Доширак» – эмблема любви!
Тугу-тугу туойан бардым диирдии тулатын көрүннэ. Эр дьон өттүттэн эппиэт-бирибиэт суох. Туох бэрээдэктээх дьонун хомуйан аҕалбыттара буолла? Эбэтэр олохтуун да суохтар дуу? Ама дьахталлар эрэ бүгүн итириктээбиттэрэ буолуо дуо? Уһун да түүн, доҕор. Таах да, бу дойду түннүгэ-үөлэһэ суох. Түүн эрэ, күнүс эрэ, түүл эрэ, илэ эрэ…
– Там у меня внучки одни остались. Правда, дед еще там, да толку-то, поддатый он.
Дьахтар сылатаары гынна. Мэйиитигэр өтөн киирэрэ буолла. Саатар, манна сүгүн сытыарбаттар диэтэҕиҥ. Хата, сарсын өрөбүл. Өйү-төйү булунарга саппааска биир күн баар эбит.
– Сын у меня следователем работает.
– Да ты что.
– Завтра он с ними разберется, устроит им веселенькую жизнь.
Кэм да