The Holy Roman Empire. Viscount James Bryce

Читать онлайн книгу.

The Holy Roman Empire - Viscount James Bryce


Скачать книгу
is drawn out by Laurent, Histoire du Droit des Gens; and Ægidi, Der Fürstenrath nach dem Luneviller Frieden.

106

'Romanos enim vocitant homines nostræ religionis.' – Gregory of Tours, quoted by Ægidi, from A. F. Pott, Essay on the Words 'Römisch,' 'Romanisch,' 'Roman,' 'Romantisch.' So in the Middle Ages, Ῥωμαῖοι is used to mean Christians, as opposed to Ἕλληνες, heathens.

Cf. Ducange, 'Romani olim dicti qui alias Christiani vel etiam Catholici.'

107

As a reviewer in the Tablet (whose courtesy it is the more pleasant to acknowledge since his point of view is altogether opposed to mine) has understood this passage as meaning that 'people imagined the Christian religion was to last for ever because the Holy Roman Empire was never to decay,' it may be worth while to say that this is far from being the purport of the argument which this chapter was designed to state. The converse would be nearer the truth: – 'people imagined the Holy Roman Empire was never to decay, because the Christian religion was to last for ever.'

The phenomen may perhaps be stated thus: – Men who were already disposed to believe the Roman Empire to be eternal for one set of reasons, came to believe the Christian Church to be eternal for another and, to them, more impressive set of reasons. Seeing the two institutions allied in fact, they took their alliance and connection to be eternal also; and went on for centuries believing in the necessary existence of the Roman Empire because they believed in its necessary union with the Catholic Church.

108

Augustine, in the De Civitate Dei. His influence, great through all the Middle Ages, was greater on no one than on Charles. – 'Delectabatur et libris sancti Augustini, præcipueque his qui De Civitate Dei prætitulati sunt.' – Eginhard, Vita Karoli, cap. 24.

109

'Quapropter universorum precibus fidelium optandum est, ut in omnem gloriam vestram extendatur imperium, ut scilicet catholica fides… veraciter in una confessione cunctorum cordibus infigatur, quatenus summi Regis donante pietate eadem sanctæ pacis et perfectæ caritatis omnes ubique regat et custodiat unitas.' Quoted by Waitz (Deutsche Verfassungsgeschichte, ii. 182) from an unprinted letter of Alcuin.

110

A curious illustration of this tendency of mind is afforded by the descriptions we meet with of Learning or Theology (Studium) as a concrete existence, having a visible dwelling in the University of Paris. The three great powers which rule human life, says one writer, the Popedom, the Empire, and Learning, have been severally entrusted to the three foremost nations of Europe: Italians, Germans, French. 'His siquidem tribus, scilicet sacerdotio imperio et studio, tanquam tribus virtutibus, videlicet naturali vitali et scientiali, catholica ecclesia spiritualiter mirificatur, augmentatur et regitur. His itaque tribus, tanquam fundamento, pariete et tecto, eadem ecclesia tanquam materialiter proficit. Et sicut ecclesia materialis uno tantum fundamento et uno tecto eget, parietibus vero quatuor, ita imperium quatuor habet parietes, hoc est, quatuor imperii sedes, Aquisgranum, Arelatum, Mediolanum, Romam.' —Jordanis Chronica; ap. Schardius Sylloge Tractatuum. And see Döllinger, Die Vergangenheit und Gegenwart der katholischen Theologie, p. 8.

'Una est sola respublica totius populi Christiani, ergo de necessitate erit et unus solus princeps et rex illius reipublicæ, statutus et stabilitus ad ipsius fidei et populi Christiani dilatationem et defensionem. Ex qua ratione concludit etiam Augustinus (De Civitate Dei, lib. xix.) quod extra ecclesiam nunquam fuit nec potuit nec poterit esse verum imperium, etsi fuerint imperatores qualitercumque et secundum quid, non simpliciter, qui fuerunt extra fidem Catholicam et ecclesiam.' – Engelbert (abbot of Admont in Upper Austria), De Ortu et Fine imperii Romani (circ. 1310).

In this 'de necessitate' everything is included.

111

See note f, p. 32..

112

This is admirably brought out by Ægidi, Der Fürstenrath nach dem Luneviller Frieden.

113

See the original forgery (or rather the extracts which Gratian gives from it) in the Corpus Iuris Canonici, Dist. xcvi. cc. 13, 14. 'Et sicut nostram terrenam imperialem potentiam, sic sacrosanctam Romanam ecclesiam decrevimus veneranter honorari, et amplius quam nostrum imperium et terrenum thronum sedem beati Petri gloriose exaltari, tribuentes ei potestatem et gloriæ dignitatem atque vigorem et honorificentiam imperialem… Beato Sylvestro patri nostro summo pontifici et universali urbis Romæ papæ, et omnibus eius successoribus pontificibus, qui usque in finem mundi in sede beati Petri erunt sessuri, de præsenti contradimus palatium imperii nostri Lateranense, deinde diadema, videlicet coronam capitis nostri, simulque phrygium, necnon et superhumerale, verum etiam et chlamydem purpuream et tunicam coccineam, et omnia imperialia indumenta, sed et dignitatem imperialem præsidentium equitum, conferentes etiam et imperialia sceptra, simulque cuncta signa atque banda et diversa ornamenta imperialia et omnem processionem imperialis culminis et gloriam potestatis nostræ… Et sicut imperialis militia ornatur ita et clerum sanctæ Romanæ ecclesiæ ornari decernimus… Unde ut pontificalis apex non vilescat sed magis quam terreni imperii dignitas gloria et potentia decoretur, ecce tam palatium nostrum quam Romanam urbem et omnes Italiæ seu occidentalium regionum provincias loca et civitates beatissimo papæ Sylvestro universali papæ contradimus atque relinquimus… Ubi enim principatus sacerdotum et Christianæ religionis caput ab imperatore cœlesti constitutum est, iustum non est ut illic imperator terrenus habeat potestatem.'

The practice of kissing the Pope's foot was adopted in imitation of the old imperial court. It was afterwards revived by the German Emperors.

114

Döllinger has shewn in a recent work (Die Papst-Fabeln des Mittelalters) that the common belief that Gregory II excited the revolt against Leo the Iconoclast is unfounded.

So Anastasius, 'Ammonebat (sc. Gregorius Secundus) ne a fide vel amore Romani imperii desisterent.' —Vitæ Pontif. Rom.

115

Of this curious seal, a leaden one, preserved at Paris, a figure is given upon the cover of this volume. There are very few monuments of that age whose genuineness can be considered altogether beyond doubt; but this seal has many respectable authorities in its favour. See, among others, Le Blanc, Dissertation historique sur quelques Monnoies de Charlemagne, Paris, 1689; J. M. Heineccius, De Veteribus Germanorum aliarumque nationum sigillis, Lips. 1709; Anastasius, Vitæ Pontificum Romanorum, ed. Vignoli, Romæ, 1752; Götz, Deutschlands Kayser-Münzen des Mittelalters, Dresden, 1827; and the authorities cited by Waitz, Deutsche Verfassungs-geschichte, iii. 179, n. 4.

116

'Præterea mirari se dilecta fraternitas tua quod non Francorum set Romanorum imperatores nos appellemus; set scire te convenit quia nisi Romanorum imperatores essemus, utique nec Francorum. A Romanis enim hoc nomen et dignitatem assumpsimus, apud quos profecto primum tantæ culmen sublimitatis effulsit,' &c —Letter of the Emperor Lewis II to Basil the Emperor at Constantinople, from Chron. Salernit. ap. Murat. S. R. I.

'Illam (sc. Romanam ecclesiam) solus ille fundavit, et super petram fidei mox nascentis erexit, qui beato æternæ vitæ clavigero terreni simul et cœlestis imperii iura commisit.' —Corpus Iuris Canonici, Dist. xxii. c. 1. The expression is not uncommon in mediæval writers. So 'unum est imperium Patris et Filii et Spiritus Sancti, cuius est pars ecclesia constituta in terris,' in Lewis II's letter.

117

'Merito summus Pontifex Romanus episcopus dici potest rex et sacerdos. Si enim dominus noster Iesus Christus sic appellatur, non videtur incongruum suum vocare successorem. Corporale et temporale ex spirituali et perpetuo dependet, sicut corporis operatio ex virtute animæ. Sicut ergo corpus per animam habet esse virtutem et operationem, ita et temporalis iurisdictio principum per spiritualem Petri et successorum eius.' – St. Thomas Aquinas, De Regimine Principum.

118

'Nonne Romana ecclesia tenetur imperatori tanquam suo patrono, et imperator ecclesiam fovere et defensare


Скачать книгу