22

      Przekonująco pisze o tym Harald Wydra w książce Continuities in Poland’s Permanent Transition (Cambridge 2000). Posługując się kategoriami antropologii politycznej, badacz pisze o „permanentnej liminalności”, która niezwykle silnie zakorzeniła się w naszym etosie romantyczno-rewolucyjnym. Polityka polska jest więc z tej perspektywy zawsze polityką czasu przełomu. W innej swojej publikacji badacz stwierdza: „W oczach Zachodu wschodnioeuropejskie wspomnienia zdają się jakąś społeczną patologią: nieustanna trauma, niezdolność do zapomnienia, przeżycia żałoby, do uznania win, nawet do pogrzebania zmarłych. Oscylują gdzieś między uczynieniem z siebie ofiar a historycznym rewizjonizmem” (H. Wydra, Politics and the Sacred, Cambridge 2015, s. 161–164).