Сезимдер карыбайт. Айгүл ШАРШЕН
Читать онлайн книгу.
келет, – деди Уларкан.
– Аа-а, мейли анда, кетпесек болбойт биз дагы.
– Кетээрсиңер, ботом, шашпагыла бүгүн, эртең деле кетээрсиңер, – деп Уларкан Болсунбек менен Фариданы карады.
– Кетпейт, бул жайдын толуп турган убагы, өзөнгө барып кечке отуруп келели. Этиңден ал, Улаш, шишкебек бышырып жеп, артынан ак моюндан ичип бир жыргайлы, – деген Сарыбай досун карады. – Сени бүгүн бошото койот деп турасыңбы? Сайраган куштун үнү, суунун шары, ар түрдүү жыпар жытын чачкан кооз гүлдөрдү аралап, жаштык кезди бир эске салып көпөлөк кубалап ойноп келели, балык салабыз.
– Досум, сенин али жаштык менен коштошо албай жүргөн кезиң го, баягы кыз жандап гүл терген кезди кырктан ашканда элестетелиби? – Болсунбек Сарыбайга карап, санын чаап, каткырып калды.
– Ой, аяшыңды мен сүйгөндөй эч ким аялын сүйгөн эместир.
– Акырын эми, бакылдабай, балдар укса уят.
– Укса эмне экен, биз бири-бирибизди сүйгөнбүз, керек болсо сүйүүнү ызааттап-сыйлаганды бизден үйрөнүшсүн, – деп Сарыбай кеп жебейт. – Эчтекени түшүнбөй туруп эле «сүйөм, күйөм» деген менен сүйүү эмне экенин билбейт азыркы жаштар.
– Туура, Саке, чыныгы сүйүү деген уламыштарда, дастандарда гана болот десе, менин досум өзү сүйүүнүн символу тура, – деди Болсунбек.
– Кемпир, тез даярдан, ат-таасынын гөрү, бир ойноп келели.
– Макул эми, биз Уларкан экөөбүз даярдай койолу, – деди Фарида күлө ордунан туруп. Арыдан-бери алчусун алып, Болсунбектин машинасына казан-табагын жүктөштү да, өзөн бойлой кеткен жолго түшүп, төртөө капчыгай жакка жөнөштү. Кумарбү туруп, үйлөрүн жыйнап, инилерине чай берип, кайра жыйнап, колу бошогон жок. Өмүрбек менен Жакин сыртта сүйлөшүп турушкан, бир кезде Өмүрбек жумушуна кетти. Үйүн жыйнаштырып бүткөн Кумарбү инилери ойноп кеткенден кийин Тумарбүгө:
– Сен суу жылытчы, кир жууй койолу, – деди үйгө кирип баратып.
– Макул, – деп Тумарбү элпектене казанга суу куюп, от жагып жатканда Жакин Кумарбүнүн артынан кирди.
– Кумарбү, кандай?
– Жакшы, өзүңүз кандай эс алдыңыз?
– Эң сонун, сени көрүп көңүл жайланып, уктап калыпмын.
– Жомоктогудай сүйлөйсүз.
– Сени көргөнү жомоктогудай жашоону элестете баштадым.
– Кызык экен.
– Мен кызыкты деле сезбедим, чыныгы жашоону гана сезип турам.
– Кайда экен?
– Сенин көздөрүңдө.
– Кантип билдиңиз? – Кыз саал жылмая карады.
– Көрүнүп турат.
– Көздөн окуй турган аппаратыңыз барбы?
– Айрыкча сенин көздөрүң мага көп нерсени айтып турат, бирок сенин оюңду билүүм керек.
– Табышмак… – деп бырс этип күлгөн кыз сыртка карай жүгүрүп кетти.
Жакин сыртка чыкса ал шатыга чыгып, жаагын таянып отуруптур.
– Эмнени ойлонуп калдың? – Жакин кыздын жанына келип, жылмая карады.
– Эчтеке.
– Жо-ок, бир нерсени ойлонуп жатасың.
– Атыңыз Жакинби?
– Ооба,