Karnaval en lent. T.T. Cloete
Читать онлайн книгу.
die aarde vleisjagters vlek die see
vol bloed van geslagte walvisse en vir die pot
word die sierlike marlyne roekeloos opgevreet
vir opgekikkerde ereksies en kilometers kolon
saag ons met die wildbewaarders
ryk boere en landdroste se samewerking renosterhorings
af om die keratien in ons eie naels of hare te kou
is goedkoper maar minder avontuurlik en verbeeldingryk
ons eet haaivinne in restourante
met dieselfde toerusting wat van party
van ons filosowe en interniste maak
ontdekkingsreisigers van ruimtestasies
ons skryf boeke oor ons rekords
vir toegewyde leesgieriges wat self
sat en passief is
voetbalkapteine popsterre en ikone
skryf outobiografieë vir en met hulle tande
ondergrondse are en kanale
voer ons goudgeel urine
humus en badwater
ver weg na opgaartenks
ons bemes daarmee ons supermarktuine
waaruit ons eet in ’n kringloop
superswaar vragmotors laai kos af
op ons tafels kruis en dwars oor die land
ons eet van tafels af wat bemes is
met die herwinning van ons eie afval en uitskot
vasgevang in die siklus wat deur ons papille
gedryf word
die onstuitbare kringloop van tafel >
toilet > tafel > toilet > seks > tafel >
die breiniakke ignoreer die indertydse
waarskuwing van Malthus teen die penis
en eierstok want Malthus was mal
ons die ondernemende ontwikkelaars konsumeer
die aarde met ons tande en tonge
die ongetelde onbenoemde kinders wat roekeloos
gebore is op die sekonde toe ons die rekordkerf
van 7 miljard bereik in Gauteng in Beijing en Kalkutta
is besig om aan die dor moedersbors van ontbering te sterf
ekologie
ons die uitgeteerde arm hongeriges dra
in groot getalle groot getalle sakke vol
eiers weg van die seeskilpaaie
op die strande van afrika en costa rica
aanhoudend en pynlik knaag
ons met ’n harde geëmaljeerde blink tand
aan die harde vraag
’n blink harde been
skilpad of mens
om wie se oorlewing gaan dit op ’n aarde
wat regeer word uit ’n vol of leë spens
drie mense
hoe grillig het God jou en my gemaak
jou libido gaan rus
en jy lewe bevry van ’n wilde dwingeland
jy het alzheimer
en lewe selfingekeer in ’n salige
permanent durende teenwoordige tyd
as anorexia nervosa van jou ’n geraamte maak
is jou skoot en jou grysstof se blus uit
twee soorte honger
hulle rek die onrustige oë
oop vir die eweredige patrone op die luiperdvel
die ballet van ’n kraanvoël
die danse van die by vir geel soet heuning
gee die liggaam prys vir dodelike opwinding
ontplof uitdagend gewillig in die Challenger
op pad sterre toe en sterf binne-in die hemel
breek in die geheime kamers van die Afwesige
Aanwesige in
Amundsen eet vir die avontuur sleehondevleis
om eerste op die suidpool te gaan staan
Scott eet sy sleedonkies
sterf uitgeput en honger
’n handreik van sy blikkiesvleis
in sy voorraadhut af
Livingstone se maag lê in Engeland
maar sy hart is in Afrika begrawe
die Neanderthalers het van tuisbly uitgesterf
die Marco Polo’s oorleef in ons kakelbont
gekoekte werklikheid
die X van involusie en evolusie
The very idea of the universe having a center is anathema . . .
there were no special locations, such as a center.
– D. Russell Humphreys: The Battle for the Cosmic Center
my naam is Alexander die Supertramp
ek het die wildernis in gedros ná Maria dié aand
dié rein verse vir my voorgelees het
Wie is het, die zoo hoogh gezeten,
Zoo diep in ’t grondelooze licht,
Van tyt noch eeuwigheit gemeten,
Noch ronden, zonder tegenwicht,
By zich bestaet, geen steun van buiten
Ontleent, maer op zich zelven rust,
En in zyn wezen kan besluiten
Wat om en in hem, onbewust
Van wancken, draeit, en wort gedreven,
Om ’t een en eenigh middelpunt . . .
Dat’s GODT . . .
Buiten Godt is ’t nergens veiligh . . .
. . . ’n stem uit daar-Buite skreeu terug
in my ander oor
van Vondel wat teensinnig toegee
van ’n groter wyer en magtig flikkerende kring
buite die fluoressente Imperium waar God woon
’n giftige velling buite om
die heilige velling
soos die kleurryke ringe om saturnus –
ver bo my nietige vuurmaakplek
die lig van my berookte slons maak my bysiende
daarná sing Maria vir my ’n skor outydse gesang
in Afrikaans
middelpunt van ons verlange
trooster van ons bang gemoed
nou sing ’n stem wat twis en teister saam
van Buite
ek stut my elmboog op my knie
die