Ena Murray Keur 4. Ena Murray
Читать онлайн книгу.
iets agterkom toe hy voor die enigste boetiek op die dorp stilhou en háár direk aanspreek waar sy tussen hom en Ria sit.
“Ria gaan nou saam met jou hier in en jy gaan soek vir jou ’n rok uit vir môreaand se geleentheid …”
“Ek gaan dit nie bywoon nie, Calvyn …”
“Ek wil geen teëpratery hê nie, Salome! Ek het gesê ons almal gaan – jy ook. Jy kan kies of jy hier gaan instap en doen wat ek sê, of dat ek jou hier indra en self vir jou ’n rok uitsoek en van ons albei ’n spektakel maak en nog iets vir die skinderbekke gee om hul tyd mee te verdryf. En ek sál dit doen. Ek waarsku jou!”
Toe sy hom net verslae sit en aankyk, leun hy oor en sit ’n tjekboek op Ria se skoot neer. “Ek het klaar die tjek geteken. Jy kan net die bedrag invul. Kyk dat sy die beste vat. Die prys maak nie saak nie. En as julle nie iets ordentliks hier kan kry nie, ry ons na die volgende dorp. Dis al. Ek kry julle weer oor ’n halfuur hier.” Hy klim uit, maak die deur vir Ria oop, en ná ’n oomblik van huiwering volg Salome gedwee.
Wat sal dit help om teen te stribbel? Hy sal presies doen wat hy gesê het. Wat meer is, sy weet hoekom hy dit doen. Ten eerste sal dit vreemd voorkom en die geskinder verder aanblaas as almal môreaand daar aankom behalwe sy. Ten tweede moet sy reg laat geskied aan die De Ridder-naam en nie dalk deur haar kleredrag Babilon se mense in die skande steek nie. Hy sal dus liewer self vir die aandrok betaal as om toe te laat dat iemand môreaand met ’n smalende vinger na ’n De Ridder van Babilon wys.
Woordeloos stap die twee meisies die boetiek binne en dis Ria wat verduidelik waarna hulle soek. Die eienares laat haar oë net vlugtig oor Salome se fyn gestaltetjie gly, en glimlag dan breed.
“O, ek het die ideale rok vir jou, mevrou. En niemand het dit nog met ’n oog gesien nie. Ek het dit nie eens uitgestal nie omdat ek nie sulke uiters fyn mensies onder my klante het nie. Kom ek gaan wys jou.”
Salome volg belangeloos, maar die brokkie vrou wat nog in haar lewe, laat haar haar asem in bewondering intrek toe die rok voor haar oopgesprei word. Sy het in haar lewe nog nooit so ’n rok besit nie, en nooit gedroom sy sal nie. Sulke mooi dinge was nog nooit vir háár beskore nie, maar vandag …
Ook Ria is in ekstase, en voordat Salome dit nog heeltemal besef, word sy in die rok gehelp. Ria se oë skitter.
“Jy lyk soos ’n feëprinses! Calvyn sal …” Dan sluk sy haar woorde haastig in en laat vinnig hoor: “Ons neem dit, mevrou. Draai dit maar toe.”
“Maar jy het nog nie eens gevra wat dit kos nie …”
“Dit maak geen saak nie. Hy het mos so gesê.”
“Maar ek …” Salome wil nog protesteer en sê dat sy beslis nie van plan is om so ’n groot geskenk van Calvyn te aanvaar nie. Sy wil verduidelik dat sy die geld sal terugbetaal – hoe en wanneer lê nog in die toekoms. Maar dan sug sy net. Dit sal tog nie help nie. Ria is klaar besig om die tjek uit te skryf, en vergeefs probeer sy oor haar skouer na die bedrag loer. Ria hou haar hand voor en is te vinnig vir haar.
“Ria, asseblief, ek moet weet wat die rok kos,” pleit Salome toe die eienares van die boetiek buite hoorafstand is om die rok toe te draai. Maar Ria skud laggend haar kop.
“Dit het niks met jou te doen nie. Jy sal ook verniet na ’n prys op die rok soek. Ek het die kaartjie afgehaal.”
“Jy en Calvyn het natuurlik saamgesweer oor hierdie ding,” verwyt Salome, maar Ria skud haar kop.
“Nee, ons het nie. Ek kan sweer. Dis net Calvyn se idee. Laat dit nou daar, Salome.”
Die volgende aand toe Salome haar aantrek, besluit sy om maar Ria se raad te volg en liewer die saak net daar te laat. ’n Mens maak jou net seer as jy jou kop teen ’n muur stamp. Met ’n wrang gevoel besef sy dat sy al klaar in ’n ewebeeld van Ria begin ontwikkel wat ruggraat betref – dis soveel makliker en minder vermoeiend om die weg van die minste weerstand te volg, om maar liewer by die besluite van die baas van Babilon in te val as daarteen te skop.
Toe sy die sitkamer binnestap, besef sy dat sy blykbaar die eerste is wat klaar is. Deon is reeds vroeg vanmiddag weg, want hy is een van dié wat die kroeg by die geleentheid sal beman. Sy gaan voor die venster staan, onbewus van die man wat in die deur verskyn het. Sy is ook onbewus van die spel van wisselende emosies op sy gesig en in sy oë terwyl hy haar swyend staan en beskou. Dan draai sy met ’n ligte suggie om en verstyf onwillekeurig. Sy het hom nog nie tevore in aanddrag gesien nie. In elke opsig is hy vanaand die baas van Babilon. Hy is ’n imponerende en aristokratiese figuur in die donker pak en ’n lang oomblik staan hulle net woordeloos na mekaar en kyk. As hy maar net een keer wil glimlag, dink sy somber.
“Ek veronderstel ek moet jou bedank. Ek hoop jy is tevrede en gerus dat ek nie vanaand die De Ridders in die skande sal steek nie.”
Sy hande soek na ’n sigaret, en as daar ’n bewing in sy vingerpunte is, merk sy dit nie op nie. Sy stem klink stug soos gewoonlik: “Ek het nog nie een enkele oomblik daardie vrees gehad nie.”
“Werklik?” Haar stem klink plat en die frons is weer terug tussen sy wenkbroue.
“Ja. Ek moet jou ook komplimenteer met jou smaak. Ek dink nie jy kon ’n rok uitgekies het wat beter by jou pas nie.”
“Dankie.” Haar oë flikker koel, byna vyandig. “Maar dis geen kuns om goeie smaak te openbaar as Babilon se rykdom agter jou is nie.”
Hy druk sy sigaret met geweld in die asbak dood en staan die volgende oomblik voor haar.
“Salome …”
Hy kom egter nie verder nie, want Ria vra van die deur af: “Wag julle al lank? Ek en Ma is ook klaar. Ons kan maar ry.”
Joey de Ridder laat net ’n koue, kritiese blik oor haar skoondogter gly en laat Calvyn toe om haar voor in die motor te help. Salome skuif agter langs Ria in en laasgenoemde leun nader toe die motor se dreuning opklink.
“Jy lyk asemrowend. Wat het Calvyn gesê?”
“Niks. Hoekom sou hy? Jy lyk ook pragtig, Ria. Ek wens so Hendrik kon jou nou sien.”
Ria laat gedemp hoor: “O, maar hy sal. Hy is ook vanaand daar. Hy moet Deon by die kroeg help.”
Daar staan reeds ’n blink skaar motors voor die stadsaal toe hulle stilhou. Hoewel sy uiterlik kalm voorkom, voel Salome hoe sy van spanning begin bewe toe hulle die treetjies opklim. In ander omstandighede sou sy dit geniet het om vanaand hier te wees, want sy is nie, soos sy tevore teenoor Calvyn beweer het, werklik so ’n antisosiale mens nie. Maar net die wete dat sy binne enkele oomblikke in Wanda Wolfaardt se oë moet kyk terwyl nuuskierige oë van alle kante op hulle gerig is, is genoeg om haar te wil laat omdraai en wegvlug. Joey de Ridder, met Ria langs haar, stap voor, en dis asof Calvyn Salome se gedagtes kan lees, want ’n hand sluit om haar elmboog toe hulle hul verskyning in die deur maak.
Hoewel haar koppie koel en trots omhoog gehou word en Calvyn se vingers om haar elmboog ’n eienaardige gevoel van kalmte en moed in haar teweegbring, moet Salome haar staal toe sy by die dogter van die gasheer en gasvrou kom, waar hulle hul gaste verwelkom. Haar blik bly strak toe sy sien hoe Wanda haar op en af beskou en daar ’n meerderwaardige glimlaggie om haar mondhoeke krul. Duidelik sê haar oë: die rok is plaaslik gekoop, nie waar nie?
Wanda self lyk soos ’n skepping uit Dior se sketsboek, en later die aand lig Ria haar ook in dat dit in Parys gekoop is gedurende haar onlangse toer oorsee.
“Dis ’n verrassing om jou vanaand in ons midde te hê, mevrou De Ridder,” laat Wanda uiters formeel hoor, met nadruk op die mevrou. Salome draai haar kop net so effens en voel hoe Calvyn se hand op haar rug haar dieper die saal instoot.
Die res van die aand is egter vir haar ’n marteling. Nie dat sy ’n muurblom is nie, want die mans toon duidelik dat hulle hierdie jong vroutjie van Deon baie aantreklik en ’n goeie dansmaat vind. Maar sy is gedurig bewus van die oë wat haar nuuskierig en soms met heimlike genot dophou, en sy weet hoekom. In so ’n klein gemeenskappie bly persoonlike besonderhede